Heel erg leuk. Ook de titel goed gekozen.

Geslaagd! De Simon in deze kronkel is wel een beetje een sneue versierder, terwijl de echte Simon volgens mij keurig getrouwd was ... hoewel, er was ook sprake van een verhouding met ... Renate Dorrestein? Misschien is jouw Simon toch wel heel goed getroffen. Ik weet het even niet meer en heb geen zin om te googlen. In ieder geval leuk om te lezen. Eerst behoedzaam met je hand door je haar gaan en vervolgens neerploffen, dat strookt niet helemaal met elkaar. Deze zin vond ik wat curieus:

Doch realiseer ik mij meteen dat ik van nette afkomst ben.

Ook hier lijken de twee zinnen elkaar een beetje tegen te spreken. Als je de controle over je lichaam kwijt bent, strijk je niet je colbertje recht en steek je niet galant je hand uit.

Ik raak volledig de controle over mijn lichaam kwijt. Ik sta op, strijk mijn beige colbertje recht en steek galant mijn rechterhand naar haar uit.

Nb Perfect is met een c. Graag gelezen.

Geslaagd! De Simon in deze kronkel is wel een beetje een sneue versierder, terwijl de echte Simon volgens mij keurig getrouwd was ... hoewel, er was ook sprake van een verhouding met ... Renate Dorrestein? Misschien is jouw Simon toch wel heel goed getroffen. Ik weet het even niet meer en heb geen zin om te googlen. In ieder geval leuk om te lezen. Eerst behoedzaam met je hand door je haar gaan en vervolgens neerploffen, dat strookt niet helemaal met elkaar. Deze zin vond ik wat curieus:

Doch realiseer ik mij meteen dat ik van nette afkomst ben.

Ook hier lijken de twee zinnen elkaar een beetje tegen te spreken. Als je de controle over je lichaam kwijt bent, strijk je niet je colbertje recht en steek je niet galant je hand uit.

Ik raak volledig de controle over mijn lichaam kwijt. Ik sta op, strijk mijn beige colbertje recht en steek galant mijn rechterhand naar haar uit.

Nb Perfect is met een c. Graag gelezen.

Volgens mij had hij een verhouding wat ik ergens op internet heb gelezen.

Toch even gegoogled. Het was niet Dorrestein, maar die andere Renate, Rubinstein. https://www.groene.nl/artikel/de-zaak-carmiggelt

Wat een sympathiek verhaal! Het steeds herhalen van de namen vind ik erg onnatuurlijk overkomen, weet niet of het bewust is, in nabootsing van kneuterige Carmiggeltstijl? (Let ook op komma's vooe meneer, mevrouw, een naam; ik miste er volgens mij een paar.) Ook denk ik dat het geheel her en der wat compacter kan, maar ook dat is wellicht minder des Carmiggelts, dan. De zin over de nette afkomst viel mij ook op als eigenaardig en daarbij vind ik nippen niet passen bij die geweldige dorst. Misschien meer iets simpels in de trand van: maar ik ben van goede afkomst dus concentreer ik me op mijn drankje - maar dan mooier. Tot slot zag ik volledig de controle over zijn lichaam kwijtraken heel anders voor me dan bedoeld: ik dacht dat dat ene wijntje onverwacht hard was aangekomen en meneer bij het dansen onbeheersbaar bleek te zwalken. Grote hik in het verhaal dus dat het heel anders verderging.

Anke, … wat een gezellig verhaal. Met plezier gelezen. Ja, die Simon.

Leuk verhaal. Toch denk ik dat Carmiggelt wat terughoudender was richting vrouwelijk schoon. Meer observerend, wel mijmerend, maar nooit veroverend. Daar zit de melancholie ook in verscholen. Desalniettemin: Met genoegen gelezen.

Anke, bijzonder verhaal en in het licht van de jaren 80 een trouvaille. Of de dames elkaar zo gezoend hebben in die tijd, dat weet ik niet goed. Mooie eindzinnen van de echte S.C. die hier heel goed passen. Graag gelezen en fijn weekend alvast.

Anke wat een leuk verhaal. Ik heb het met plezier gelezen. Heeft hij zich toch een beetje laten verleiden, terwijl ik hem daar niet de figuur voor vind, om zomaar te gaan dansen. Maar ja in drank kunnen dus zomaar buikvlinders ontwaken, zelfs bij Simon. :nod: fijn weekend .

Carmiggelt werd wel ‘de meest getrouwde man van Nederland genoemd. Een tafereel zoals in deze tekst wordt geschetst zou dus onmogelijk van zijn hand kunnen zijn. En hij was volgens mij ook meer van de jenever en het bier, niet van de wijn. Dat hij zoiets niet zou schrijven betekent natuurlijk nog niet dat hij zoiets niet zou kunnen beleven. Hij had inderdaad een relatie met Renate Rubinstein, waarover zij in haar boek 'Mijn beter ik' (één van mijn absolute lievelingsboeken overigens) uitgebreid vertelt. Kortom, voor een echte kronkel kan dit niet doorgaan, maar het is wel een leuk stukje, met hier en daar zeker kronkelige aspecten. Als er twee citaten van Carmiggelt zelf in staan, waaronder de slotzin (waarvan ik ook kan waarderen hoe je hem twee keer hebt gebruikt), dan gok ik dat de andere zin deze is: 'Dansen is de verticale uiting van een horizontaal verlangen’. En zo niet, dan is het in ieder geval toch een heel mooie zin! De tekst bevat een ‘klein’ verhaal, precies zoals Carmiggelt dat zelf ook zou doen, zonder al te veel zijpaden. Ook heel goed hoe aan het eind blijkt dat de ik-persoon een en ander heel anders had beleefd dan hoe het werkelijk in elkaar zat. De dame in kwestie was waarschijnlijk helemaal niet zo in haar nopjes met de mannelijke aandacht (ze kan natuurlijk ook op zowel mannen als vrouwen vallen, maar dat is voor de jaren tachtig dan wel een nóg ‘vooruitstrevender’ thema). Heel Carmiggeltiaans hoe hij zichzelf dan feitelijk aan het eind te kijk zet als sukkel die zichzelf vlak daarvoor als een ware Don Juan was gaan zien. Ook een woord als ‘polshorloge’, in plaats van simpelweg 'horloge', vind ik heel goed gelozen. De titel vind ik in tegenstelling tot eerdere 'commentatoren’ niet zo geweldig. Ik zie de link naar ‘een blauwtje lopen’ wel, en misschien ook nog wel het blauwe van te veel gedronken hebben, maar de uitdrukking ‘blauwe maandag’ zelf kan ik niet echt in verband brengen met de tekst. En ik vind dat dat wel zou moeten kunnen. Dan nog wat taaltechnische punten: ‘De serveerster noteert vlug de bestelling.’: ik heb wat moeite met het woordje ‘vlug’. Ik zie er vooral het nut niet van in hier. En een paar regels verderop gebruik je dat woord weer. Ik zou het hier gewoon weglaten. Waarom zou ze dat noteren 'vlug' doen? Heeft ze haast? ‘De deurbel rammelt’: is de deurbel kapot? Een deurbel rammelt toch niet? ‘'Wat een slecht weer vandaag mevrouw...': iemand anders maakte al een opmerking over het gemis aan komma’s. Hier mis ik er zeker een. Oook in de volgende zin, voor ‘meneer’, maar als je voor ‘mevrouw' geen komma zet, komt niet echt over wat je met de zin wilt doen (dat de puntjes staan voor de achternaam die hij ‘openlaat’, zoals verderop blijkt). Dit geldt uiteraard ook voor zijn tweede poging met ‘mevrouw…’). ‘ Ze ploft neer op een stoel en grabbelt in haar handtas.’: ik zou ‘op een stoel’ weglaten (of er iets ‘interesanters’ van maken door iets specifiieks over te melden. Alleen het kale ‘op een stoel’ voegt niets aan de zin toe: ‘neerploffen’ kan het in zijn eentje allemaal wel af. ‘Ik geef een stevige handdruk en stel mij aan haar voor.’: Ik vind dat het geven van een hadndruk wel een meewerkend voorwerp verdient, dus liever ‘Ik geef HAAR een stevige handdruk’. ‘Mieks lichtblauwe ogen zorgen voor een vleugje opwinding.’: ik mis hier toch een element waarmee die opwinding specifiek bij hem wordt neergelegd. ‘Doch realiseer ik mij meteen dat ik van nette afkomst ben.’ -> ‘doch lijkt me hier zo’n woord dat je erin het gegooid om een wat ouderwetser tintje aan de tekst te geven. Maar die poging is geen onverdeeld succes hier: ‘doch’ is een nevenschikkend voegwoord, wat betekent dat er geen inversie optreeedt. ‘doch’ gedraagt zich precies hetzelfde als ‘maar’. Het moet dan dus zijn: ‘Doch ik realiseer mij…’ Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/voegwoord (vooral het laatste stukje tekst op die pagina) en https://taaladvies.net/taal/advies/term/96/voegwo… Ook denk ik dat je met 'realiseer ik mij’ hier eigenlijk bedoelt: 'herinner ik mezelf er in gedachten aan'. Zo zou ik het dan ook opschrijven. Met zich 'realiseren' zeg je in feite dat hij tot aan dat moment niet besefte dat hij van nette afkomst was. Dat lijkt me niet je bedoeling. ‘Ik nip aan mijn alcolholische versnapering.’: versnaperingen zijn altijd om te eten en is hier dus niet op zijn plek. Alternatieven zijn bijvoorbeeld: ‘consumptie’, 'traktatie’ of natuurlijk gewoon ‘drankje’ (en er staat natuurlijk een typfoutje in ‘alcoholische'). ‘'Proost Miek, op het leven.' Zeg ik zo blij als…’: dat scrhijf je anders, met een komma aan het eind van de dialoog en daarna geen hoofdletter: ‘'Proost Miek, op het leven,' zeg ik zo blij als..’ ‘Mijn ego is voor een poosje gestreeld.’: 'gestreeld zijn’ lijkt me geen gewaarwording die een langer nawerkend effect heeft. Je kunt bijvoorbeeld wel zeggen 'Mijn geweten is voor een poosje gesust', maar voor het strelen van een ego zou ik toch een heel andere constructie kiezen, zoals ‘Mijn ego wordt erdoor gestreeld en daar zit ik nog een poos van na te genieten.' ‘Ze grabbelt weer in haar handtas, een klein bruin make-up doosje komt tevoorschijn. ‘: niet echt iets taaltechnisch, maar Carmiggelt was er de man niet naar om aan een klein bruin doosje te zien dat er make-up in zit. Die informatie zou ik dus pas toevoegen als het doosje eenmaal wordt opengemaakt. ‘Ze opent het en bekijkt in het spiegeltje haar gezicht.' : dit is een beetje een onnatuurlijke zinsvolgorde. Liever: ‘Ze opent het en bekijkt haar gezicht in het spiegeltje.’ ‘Met haar wijsvinger wrijft ze een paar keer onder haar ogen en klapt het doosje weer dicht.’: je past hier een samentrekking toe door in de tweede zin (het is een nevenschikking van twee zinnen, van elkaar gescheiden door het voegwoord 'en) het onderwerp 'ze' weg te laten. Dat betekent hier in de praktijk dat ze het doosje ook 'met haar wijsvinger' dichtklapt'. Met een beetje goede wil kan dat nog wel, maar ik vermoed dat dat meer geluk dan wijsheid is. Zie ook https://www.braint.nl/taalgids/stijlfouten/foutie… en https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/725/same… ‘Ze glimlacht gelukkig uitbundig.’: glimlachen vind ik niet iets om uitbundig te doen. ‘Een paar kraaienpootjes verraden haar middelbare leeftijd.’: ik zou ‘middelbare’ hier absoluut weglaten. Dat is juist hetgene dat door de kraaienpootjes wordt verraden. Straks gaat de lezer nog denken dat de schrijver zichzelf slimmer vindt dan de lezer en dat de lezer de betekenis van die kraaienpootjes dus uitgespeld moet krijgen. ‘Ik raak volledig de controle over mijn lichaam kwijt. Ik sta op, strijk mijn beige colbertje recht en steek galant mijn rechterhand naar haar uit.’ Exact wat Ostinato hier ook al over heeft gezegd! ‘jammer genoeg’ moet los van elkaar worden geschreven ‘Een vleugje teleurstelling raakt mij diep.’: Ik vind een vleugje’ een beetje in tegenspraak met het ‘diep raken’. ‘Ik wenk naar de serveerster,…’: Liever ‘Ik wenk de serveerster’ (zonder ‘naar’)

Ik moet eerlijk toegeven dat na het lezen van je feedback de moed in mijn schoenen zakte. Ik dacht: mijn hemel, wat moet ik nog veel leren... Op welk niveau schrijf ik eigenlijk? Jammer dat het mij niet is gelukt om in Carmiggelts huid te kruipen. Ik had nog nooit van hem gehoord, dat maakte het ook wat lastiger denk ik.

Laat je niet ontmoedigen Anke. Als ik niet dacht dat je tekst de moeite waard was, had ik die moeite er immers ook niet in gestoken! En als je Carmiggelt helemaal niet kende, is het zeker extra lastig. Ik vond het wel grappig dat je die citaten erin hebt verwerkt. Ik was ook benieuwd of er misschien iemand al dan niet voor de grap gewoon een bestaande kronkel van de echte Carmiggelt integraal zou overnemen, om te kijken wat voor feedback ik daar dan op zou geven. Ik heb nog niet alles gelezen, maar ik ben het tot nu toe niet tegengekomen :) En tja, regionale uitdrukkingen zijn altijd een lastige kwestie. Als je zelf al weet dat iets regionaal is kun je in ieder geval de bewuste keuze maken om het toch of dan maar niet te gebruiken. Het wordt pas echt lastig als je je van geen 'kwaad' bewust bent. Een regionaal accent kan heel leuk zijn, maar Carmiggelt zou nooit iets typisch Limburgs schrijven (want geboren in Den Haag en het grootste deel van zijn leven in Amsterdam gewoond). Zo'n regionaal accent kan in andere teksten vaak wel prima werken, maar als iets regionaals door mensen uit een andere regio verkeerd begrepen zou kunnen worden (zoals ik bijvoorbeeld een rammelende deurbel met een defect associeer, en koffie in schudden vooral bizar zou vinden, en ook niet zou denken: o misschien is dat wel Limburgs), dan denk ik dat je het beter kunt vermijden.

Hallo schrijfcoach Katja, Met belangstelling alle aanwijzingen gelezen. Wat betreft blauwe maandag wil ik graag hiernaar verwijzen: https://onzetaal.nl/taaladvies/blauwe-maandag/

Bedankt Levina, dat is zeker een interessante pagina met heel veel achtergrondinformatie. Maar de betekenis van de uitdrukking 'blauwe maandag' kende ik op zich wel. En die vond ik hier dus niet van toepassing. De uitdrukking zou m.i. bijvoorbeeld goed passen als er wordt gesproken over iemand die na korte tijd een studie heeft afgebroken ('hij heeft ooit nog een blauwe maandag rechten gestudeerd').

Ha Katja, strikt gezien inderdaad de betekenis van de uitdrukking. Misschien ging mijn fantasie op de loop. Ik zag het in verband met de korte amoureuze verwikkeling van de HP, dronken van verliefdheid en helaas toch een blauwtje lopen. Ook dacht ik aan de hype van tegenwoordig met Blue Monday. Juist Carmiggelt verzon ook vaak nieuwe woorden. Zo zag ik hier de titel.