#230 douche

Ik buig mijn hoofd en open mijn ogen. De hete stralen slaan in mijn nek en glijden over mijn buik. Met mijn blik volg ik een druppel langs mijn kuit, enkel, voet. De douchebak in. Schuim dobbert op het putje. Met mijn grote teen vis ik een pluk haar opzij. Misschien had ik het mis. Ik hoor niets meer. Niets dan het water om me heen. Ik sluit mijn ogen en til mijn hoofd naar achteren. Het water kietelt mijn haargrens. Toch wel. Daar is het weer. Ik staar voor me uit naar de beslagen douchewand. Onmiskenbaar. Voetstappen. In de slaapkamer. Mijn adem stokt. Stemmen. Stom blijf ik staren, niets aan mij wil bewegen. De woorden kan ik niet verstaan, de woede erin wel. Ik adem diep in. Een tel voor de werkelijkheid weet ik exact wat er gaat gebeuren. De deur vliegt open. "Mamaaa," roepen ze tegelijkertijd, elk verwijtend op de ander wijzend.