Schrijfopdracht #230 - Maak het niet mooier dan dat het is

Onder de Douche: Zo’n grote, vierkante, regendouche is toch wel een verwennerij. Samen met de ruimtelijke werking van de inloop douche geeft dit mij een subliem gevoel van vrijheid. Het is een prachtige zomerdag, maar met het water een graadje warmer krijg ik een extra euforisch gevoel. Nog even door en door warm worden en dan lekker, druipend nat, naar buiten, rond springen tot alle druppels verdwenen zijn. Het leven lacht mij toe. Hé, hoor ik iets? Gerommel op mijn slaapkamer. Iets of iemand door de open pui deur naar binnen gekomen? Ja nu hoor ik het weer, even kijken. Dat hoeft al niet meer, want de badkamerdeur gaat langzaam open en daar staat een onbekende schoonheid, met goudblonde lokken. Signora Botticelli, rechtstreeks uit de Uffizi, zo in mijn badkamer. Hi kapitein, ik ben Venus, mag ik aan boord komen? -Sta je net te mijmeren over die mooie grote douchekop en dan dient het nut daarvan zich gelijk aan.- Dag Venus, ik ben Rob, welkom aan boord. Zo kapitein, aan de grote schoonmaak, zal ik een handje helpen? Zeg maar waar ik aan kan beginnen. Eh, begin jij dan maar aan het vooronder, dat kan best een beurt gebruiken. Graag, geen probleem. Oei, die kan er wat van. Zoals zij een beurt geeft, dat loopt de spuigaten uit. Dit werkt voor mij wel stimulerend en ik sla ook aan poetsen. Met zorg behandel ik de gevel ornamenten alvorens de tridacna minutieus van alle onzuiverheden te reinigen. Eindelijk is alles grondig gepoetst en opgewreven. De douche gaat uit en wij rennen naar buiten om rollend en dollend de waterdruppels af te schudden. Springen, rennen en tikkertje. Maar niemand is ‘m, want bloot slaat dood. Kijk daar ga ik wonen, Venus wijst op een huis in aanbouw. Voor het eind van het jaar trek ik er in. Zo af en toe wil ik komen kijken hoe de bouw vordert en als die sloep van jou dan onderhoud vraagt, help ik graag weer een handje mee. En er wordt weer gerold over het gazon. Als we opstaan zijn we gewoon duizelig en we moeten elkaar stevig vast houden. Zo lopen we naar binnen en laten ons vallen op het brede bed. Het is al in de middag als we wakker worden. Ik maak wat snacks en schenk een koel glas Verdicchio. -Waarom staat de klok nu niet stil?- We lopen nog even, met het glas in de hand, door de tuin en kleden ons aan. Venus zal de bouw vanaf vandaag consciëntieus gaan controleren, daar ben ik van overtuigd en mijn ‘pieremachochel’ zal er beslist steeds weer stralender uit gaan zien.