Renegades, volgens mij je eerste schrijfsel hier, welkom. Een plant in de brand, nog nooit meegemaakt, maar het kan dat lees ik hierboven. Ik ben nu wel benieuwd of Willem-Alexander in de zaal zit of jouw persoonlijke koning cq je aanbidder? Veel succes met schrijven, ik wens je een boeiend 2019 toe.

Ook deze tekst vind ik niet erg goed aansluiten bij de geformuleerde schrijfopdracht. De opdracht was bedoeld als oefening in het beschrijven van een omgeving zonder daarbij hoofdzakelijk de toevlucht te nemen tot adjectieven. Het ging hier dus juist niet noodzakelijkerwijs om een afgerond verhaaltje compleet met plot of al dan niet verrassende ontknoping. Maar ‘simpelweg’ om een geslaagde beschrijving van een omgeving. Dan nu de tekst zelf. Taaltechnisch heb ik er niet veel op aan te merken, dus laat ik die paar dingen eerst maar even uit de weg ruimen: ‘Maar ik weet wel wie er zit. ‘ --> Zo geformuleerd klinkt het of er maar één persoon in de zaal zit. Je kunt dat bijvoorbeeld oplossen door ‘in ieder geval’ voor ‘zit’ toe te voegen. ’Links van mij zit een deuropening.’ --> Naar mijn gevoel is ‘zitten’ hier niet het ideale werkwoord (ik denk zelf eerder aan ‘bevindt zich') ‘Rechts zie ik Sarah naar een monitor kijken.’ --> liever ‘OP een monitor’, anders klinkt het een beetje of ze het apparaat als zodanig bekijkt. ‘Zij ziet precies wat er op het toneel gebeurt.’ ---> ‘ze’ werkt hier m.i. beter dan 'zij' ('zij' wordt in het algemeen veel vaker gebruikt dan nodig is; in geval van twijfel kun je bijna altijd beter voor ‘ze’ kiezen, omdat ‘zij’ erg nadrukkelijk overkomt). Ook zou ik bijvoorbeeld 'zo' toevoegen: 'Ze ziet zo...' 'Door een kier in het hout kringelt rook naar binnen.' Het hout? Welk hout? En bij 'kringelen' denk ik toch vooral aan een verticale beweging, en hier moet de rook toch in horizontale richting binnendringen lijkt me. De rook komt waarschijnlijk niet door de vloer. ‘ Ik pak water uit het flesje op de grond’ --> hoe pak je water uit een flesje? Hoe klinkt het als iemand zou zeggen. ‘Hè pak jij even wat water uit dat flesje!’ Naar mijn gevoel kan dat niet. Ik zou liever iets met ‘gieten’ zien, zoals ‘Ik pak het flesje dat op de grond staat en giet wat water in mijn hand. Daarmee wrijf ik...' ‘Ik ren het toneel op en gooi het flesje water leeg boven de plant.’ ..> We weten inmiddels wel dat er water in zit. Ik zou het woord ‘water’ hier gewoon weglaten. Dan nog even een andere kwestie: ik ben zelf niet zo visueel ingesteld en dat is bij het lezen weleens een handicap. Ik probeer me uiteraard een beeld te vormen dat past bij hetgeen een tekst probeert op te roepen. Dat vond ik bij deze tekst vrij lastig. Ik zal even stap voor stap door mijn beleving als lezer lopen om duidelijk te maken waar ik (en wellicht ben ik niet de enige) blijf haperen. Ik kijk daarbij even alleen naar de delen van de tekst die de omgeving beschrijven: We hebben een titel, Brand. Dat houd ik om te beginnen in mijn achterhoofd. Dan: 1. 'Al honderd keer heb ik tegen deze muur geleund...': Ik denk: er is een ik-persoon, er is een muur. De ik staat tegen die muur. Duidelijk. 2. 'Vanaf hier kun je niet zien wie er in de zaal zitten.' Aha, een zaal, misschien bevinden we ons in een bioscoop, of een concertzaal of theater of zo. En die ik staat blijkbaar wel in zekere zin in verbinding met de zaal, maar kan niet zien wie er in zitten. Misschien staat hij op een hoog balkon, of in de coulissen. 3. 'Links van mij zit een deuropening' Hm, ok. Zou daar iets mee zijn die deuropening? Ik heb het gevoel dat die niet toegang tot de zaal of het eventuele podium of iets dergelijks biedt. Ik kan er voorlopig niet zoveel mee, met die deuropening, maar ik neem er akte van. En het woord 'deuropening' doet mij denken aan een gat in de muur waar een deur in zou passen, niet aan een openstaande deur. 4. .'In de baan licht zie ik de schaduwen van de spelers op de muur bewegen.'De baan licht? Welke baan licht? Is er die al ter sprake gekomen? Of moet ik begrijpen dat er licht door die deuropening komt? Of is het eigenlijk niet zomaar een deuropening, maar feitelijk een deur die openstaat? (schrijf dat dan) En als daar dus licht door naar binnen komt, wat is dat dan voor licht? Het zal toch niet zomaar plompverloren een buitendeur zijn? 5. 'Even verderop staat een drumstel.' Uhm, even verderop? In welke richting? Aan de andere kant van de deur? Wat naar mijn gevoel dus niet in de richting van de zaal is. Is het dan in de richting van de zaal? Of juist daar vanaf? Ik kan er even geen chocola van maken. 6. 'Het past maar net in het gangetje.' Aha, het drumstel staat in een gangetje. Is dat een gangetje dat de plek waar de ik staat met de zaal of het podium verbindt? Of juist aan de andere kant, ten opzichte van de ik-persoon? Dat laatste lijkt me waarschijnlijker, maar ik kan het niet hard maken (nog steeds niet, ook niet na de hele tekst meermalen gelezen te hebben). Zo kan ik natuurlijk nog wel doorgaan, maar je snapt hopelijk wel wat ik hiermee wil bereiken. Verplaats je in het hoofd van de lezer. Die stapt je tekst volledig onwetend, 'blind' binnen. Jij hebt misschien (hopelijk) al een compleet beeld van de omgeving waarin het geheel zich afspeelt, maar voor de lezer moet je alles uitkauwen. Of niet natuurlijk: het blijft jouw keus. Soms kan het juist expliciet de bedoeling zijn om de lezer op het verkeerde been te zetten, in verwarring te brengen of het zelf te laten uitzoeken. Maar ik had niet het idee dat zoiets hier per se je bedoeling was.

Ik zal ook nog weer even op jouw punten reageren: - 'Pak even wat water' zou ik ook best een normale zin vinden in een dialoog. Maar dan wordt er wel stiekem een glas of zo bij gedacht. - Specifiek is bijna altijd beter. Generieke woorden als 'iets', 'iemand', 'voorwerp', 'ding', 'mensen' enzovoort geven ook heel weinig kleur aan een tekst. Maar zoals ik al zei: soms is er reden om iets juist wel vaag te houden natuurlijk. Water uit een fles laten komen gaat bijna altijd gepaard met schenken of gieten, dus het vage van iets als 'pakken' heeft dan sowieso geen functie. En dan nog zou ik 'pakken' trouwens niet geschikt vinden. - 'leunen' vind ik inderdaad veel beter werken dan 'staan'. Het is specifieker. En geeft dus ook meteen meer 'kleur'. En dat staan denkt de lezer er wel bij. Je hoeft niet alles voor hem/haar uit te spellen (juist niet). - Met vaker dezelfde woorden gebruiken moet je uitkijken. Maar met synoniemen moet je ook uitkijken (dat de lezer dan niet denkt dat je het opeens over iets anders hebt). Kortom: je moet altijd uitkijken. Elk woord zorgvuldig, elke formulering zorgvuldig wegen. Waarom kies je woord A en niet woord B? Maak bewuste keuzes. - Een paar puntjes over je herschreven stukje (dat ik inderdaad veel duidelijker vind zo): 'de betonnen muur' --> welke betonnen muur. Als je een bepaald lidwoord gebruikt moet het om iets gaan waarvan de lezer al weet dat het er is (of over iets waarvan de lezer sowieso al weet dat het er is: dat er in een theater coulissen zijn, is geen verrassing, dus je hebt zeker geen zin nodig als 'Er zijn coulissen', je kunt het meteen over 'de coulissen' hebben. ' Als ik straks op moet komen moet ik daar doorheen lopen.' ..> ik zou het woord 'lopen' hier gewoon weglaten (less is more). - 'ik staar naar de opening' --> hier vind ik de herhaling toch niet echt mooi. Als je in plaats daarvan bijvoorbeeld 'dat gat in dat middelste schot' zou schrijven, laat je de lezer door het gebruik van 'dat' weten dat het gaat om iets dat je al eerder hebt genoemd en zal hij of zij het automatsch aan die opening koppelen. En je kunt hier dan meteen wat extra informatie erbij 'smokkelen' via een woord als 'middelste' (mag hier eigenlijk niet, want een bijvoeglijk naamwoord, haha). 'Het (licht dat er doorheen schijnt is fel.' --> De bron van dat licht is nog steeds een mysterie. 'Dan loopt er een speler langs'. --> In plaats van 'speler' kun je ook beter iets specifiekers gebruiken. Zo kan het ook over sport of muziek gaan. Waarom niet gewoon 'acteur'? En dan vind ik 'een van de acteurs' hier mooier dan 'een acteur'.

O ja, die doelgroep van elfjarigen. Daar heb ik het helemaal niet over gehad. Daar heb ik ook absoluut geen verstand van hoor. Ik vind het in ieder geval (ook) een prima tekst voor volwassenen. Ik had nergens het gevoel dat het te kinderachtig was. Ik hoop dat je de mogelijkheid hebt om de tekst gewoon op een of meer elfjarigen uit te proberen, die kunnen je daar beter uitsluitsel over geven. En dat zijn hele mooie ambities die je je daar stelt. Succes!

Wat betreft je vraag over 'en': het mag op beide manieren, maar de tweede manier is inderdaad gebruikelijker. Ik vind het zelf ook veel prettiger lezen, die structuur geeft op een of andere manier meer rust aan de lezer. Ik ben benieuwd wat anderen van je nieuwe tekst vinden (ook in vergelijking met het origineel). Ik vind het in ieder geval een enorme verbetering. Nu zie ik ook echt wel specifieke potentie voor een jongere doelgroep. Niet in de laatste plaats omdat de tekst nu elementen bevat die duidelijk maken dat het om schooltoneel gaat. En alles is sowieso veel duidelijker: de situatie, de omgeving, de personages, het plot (terwijl de verrassende ontknoping overeind blijft). In de originele versie zag ik een volwassen man als de ik-persoon voor me, dus dat is nogal een verschil. Top gedaan.

Schrijven is herschrijven :thumbsup: De tekst is inderdaad heel wat duidelijker geworden. Ik vind het ook een enorme verbetering.