Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#225 Eerlijk zullen we alles delen

Mijn oma was rijk. Niet zo maar een beetje, nee puissant rijk. Ze was zo welgesteld dat ze maar liefst acht man personeel in dienst had, waarvan ik er nooit meer dan drie heb ontmoet. De rest werd opgeslokt door het grote donkere landhuis waarin ze woonde. Steevast één keer per maand gingen we er op bezoek, mijn vader en ik. Vlak voordat we de grote mahoniehouten deuren doorstapten, knipoogde hij altijd naar me en rilde alsof hij net een bord met spruitjes had leeggegeten zonder zijn neus dicht te knijpen. Ik snapte het wel, want mijn oma joeg iedereen de stuipen op het lijf. Met haar ijsblauwe ogen leek ze dwars door je heen te kijken. Mijn vader zei dat ze al van ver iemands prijskaartje kon lezen. En als de cijfers haar niet aanstonden, dan was de rest niet de moeite waard. Ze omringde zich alleen met mensen waar zij wat aan kon verdienen. Mensen die iets van haar wilden; daar had ze geen boodschap aan. "Van delen is nog nooit iemand gelukkig geworden" was één van haar gevleugelde uitspraken. Was het gek dat ik nooit een koekje bij de thee durfde te nemen als zij me er een aanbood? Het liefst ontvluchtte ik dan ook de salon en verborg ik me op de grote zolder; de enige plek waar stof de tijd kreeg om neer te dalen. Daar snuffelde ik door spullen uit vorige levens en beleefde er met de frivole geesten van mijn voorouders de mooiste avonturen. Op een dag stuitte ik op een oude ansichtkaart. Voorop stond een reusachtige witte Jezus die zijn armen uitstrekte over een exotische stad. Achterop was in zwierige letters een boodschap aan mijn oma geschreven. 'Lieve An, Marie en ik zijn gezond en wel. We beginnen hier een nieuw leven. Alles wat ik heb achtergelaten is voor jou. Het spijt me, Thomas.' Pas toen mijn oma overleed, hoorde ik van mijn vader het tragische verhaal dat achter die paar korte zinnen school. Amper twintig jaar was ze, toen mijn oma trouwde met een van de rijkste mannen van het land. Thomas en zij waren erg gelukkig en al snel werd mijn vader geboren. Het zusje van mijn oma, Marie, was echter minder geluk toebedeeld en na een onfortuinlijke affaire, werd Marie dan ook met open armen bij haar zus ontvangen. Marie was een zeldzame schoonheid en mijn grootvader ontvankelijk, dus wat zich vervolgens afspeelde in de donkere hoeken van dat  veel te grote landhuis, laat zich raden. De vrijgevigheid van mijn grootmoeder  werd haar huwelijksgeluk fataal. Het veranderde haar hart in steen en maakte het haar onmogelijk om ooit nog iets met een ander te delen. Het leven van mijn oma was verguld met rijkdom, maar bleek uiteindelijk net zo leeg als de blik in haar ijzige ogen. Mijn vader was de enige die haar tot aan haar dood iedere maand trouw bleef opzoeken. Hij had haar natuurlijke vrijgevigheid geërfd en bleef daardoor onvoorwaardelijk van zijn moeder houden. Want ook al leek een bezoek aan oma af en toe op een berg spruitjes waar geen doorkomen aan was, mijn vader wist wel beter.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Familie perikelen...wat een armoe allemaal. Graag gelezen, alleen de gierigheid komt er niet zo in terug, vind ik.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Chantal ik vind het een mooi verteld familiedrama verhaal. Ik begrijp wel degelijk hetgeen je bedoelt: grootmoeder geeft geen cent uit, maar gierigheid is meer, je benadeelt daar derden mee en/of je omgeving lijdt eronder. Ik lees hier dat zijzelf door een leven in teruggetrokkenheid, waar zij om rede van zichzelf noodgedwongen voor gekozen heeft, in eenzaamheid leeft. De koude gevoelens die mij daarbij bekruipen zet je beeldend neer met ijsblauwe oge, geen koekje durven accepteren door het kleinkind. Mss waren ze wel oud }) Ik wens je fijne feestdagen.

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ja, beeldend beschreven. Het zou autobiografisch kunnen zijn (en misschien is heet dat ook wel), in ieder geval erg geloofwaardig neergezet. Arme rijke oma.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh, je hebt me helemaal meegenomen. Ik heb zelfs medelijden met 'je' oma, ik kan me voorstellen dat je door een dergelijke gebeurtenis helemaal omzwaait naar de andere kant. Ik ben ook benieuwd of het huwelijk tussen Marie en Thomas wel liefdevol verloopt.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
John, dank voor je reactie! De gierigheid zit misschien wel wat verborgen in het verhaal. Of achter het verhaal.. oma die door wat haar was overkomen, niet in staat meer was te delen. Marie, dank voor je leuke reactie! Dat koekje zou heel goed oud kunnen zijn! Waarom nieuwe kopen als de oude nog niet op zijn? En zoveel bezoek kreeg ze niet. ;)

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hadeke, fijn dat mij verhaal goed overkomt. Daar word ik blij van! Het enige autobiografische aspect aan dit verhaal zij echter de spruitjes :) Levina, ik wilde inderdaad tonen dat een bepaald gedrag altijd ergens zijn oorsprong heeft. En dat dat soms een hele andere kijk op de zaken kan geven. Wat Marie en Thomas betreft; ik heb zo mijn twijfels. Iets wat zo snel vlam vat, kan even snel weer opbranden. Toch hoop ik dat ze niet voor niets deze rigoureuze stap hebben gezet.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een mooi en sfeervol verhaal Chantal. Het thema 'gierigheid' zit er fijn in verweven; hoe men het gedrag van de oma als gierigheid bestempelt, en uit het verhaal blijkt waar dat gedrag vandaan komt. Hoe vrijgevig ze eerst was en die vrijgevigheid werd 'afgestraft.' Een sterk beeld; dat donkere landhuis dat het personeel opslokt en later de ruimte biedt aan de escapades van de grootvader. Mooie 'show, not tell' want je suggereert hier de relatie, zonder het met veel woorden te vertellen. Een kleine suggestie; kijk eens waar je nog bijvoeglijke voornaamwoorden kunt schrappen en wat dat doet met je verhaal. Zoals bij 'reusachtige witte Jezus.'

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, over verschillende vormen van gierigheid, niet alleen materieel. Prachtig uitgediept waardoor ik als lezer begrijp hoe het zo ver gekomen is.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:ninja: :thumbsup: Heerlijk verhaald met heerlijke zinnen en beelden ... Een parel om te lezen. :) "De rest werd opgeslokt door het grote donkere landhuis waarin ze woonde." "Van ver iemands prijskaartje kunnen lezen ... " "Rillen alsof je een bord met spruitjes hebt opgegeten ... "

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Poeh zeg, deze komt wel even binnen bij me. Je metafoorgebruik wil ik, zoals ook NDD hierboven aangeeft, prijzen. Dat is wat voor mij echt de doorslag geeft in deze tekst.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank Lizette voor je uitgebreide reactie. Heel fijn! Ik kijk nog even naar de bijvoeglijke nw. Ze blijven er overdadig inkruipen bij mij ;). C., N.D.D. en Rik, jullie maken me blij met jullie commentaar! Dank daarvoor en allemaal een fijne tweede kerstdag!