#224 Adembenemend

'Je moet komen, Alice, 'had Julia gezegd.'Steve is een goede man voor jou. Hij is bemiddeld, galant en het belangrijkste...hij is vrijgezel. ' Ze hadden afgesproken in de bar waar Julia altijd kwam. Verschillende mannen keken op toen ze langs kwam. Alice was een aantrekkelijke vrolijke verschijning en was gezegend met een geweldig figuur. Maar wat het meest opviel waren haar lange blonde haren die als een waterval over haar schouders vielen. Dat in combinatie met haar intens blauwe ogen maakten Alice een benijdenswaardige partij maar om een reden die ze zelf niet begreep, had ze de ware nog steeds niet gevonden. Een man die haar begreep en de tijd en het geduld kon opbrengen haar goed te leren kennen. Maar de meeste mannen die op haar pad kwamen waren vol van zichzelf, arrogant en onbetrouwbaar. In haar hart hoopte ze dat Steve eindelijk was wat ze zocht in een man... Steve zag haar binnenkomen en zijn hart sloeg over. Wat een vrouw...ze was adembenemend. Hij moest zichzelf dwingen te blijven zitten omdat hij beloofd had te wachten op Julia en Alice. Gisteravond had Julia hem gebeld en gevraagd kennis te komen maken met Alice,maar... Voor de tiende keer keek hij op zijn horloge en vroeg zich af waar ze bleven. De onbekende vrouw ging zitten en keek om zich heen, kennelijk wachtte ze ook op iemand. Steve werd door haar gefascineerd. Hij observeerde haar en vroeg zich af wat er in haar hoofd omging. Ze was zo knap dat het bijna provocerend was. Steve kon zich niet voorstellen dat deze vrouw geen relatie had. Op dat ogenblik kruisten hun blikken elkaar. Alice keek op,zag hem kijken en had gelijk haar mening over hem klaar. Hij was ontegenzeggelijk knap en had priemende ogen die tot in het diepst van haar ziel leken te kijken. Maar mannen zoals hij dachten dat ze elke vrouw konden krijgen. Hun arrogantie kende geen grenzen. Waarschijnlijk zou hij de liefde met haar bedrijven en daarna als een oude schoen weggooien. De zoveelste nietszeggende verovering...hij zag haar waarschijnlijk als een gebruiksmiddel. Maar Alice was geen makkelijke prooi...opeens sloeg de paniek bij haar toe. Hij stond op en liep doelbewust naar haar toe. 'Mag ik bij je komen zitten? ' Alice wilde er vandoor gaan. Te laat. Adrenaline raasde door haar heen. Van dichtbij was hij nog knapper. Nu zag ze dat hij een vriendelijke glimlach had en zijn ogen haar zacht aankeken. 'Ik heb een afspraak met een dame maar ze laat op zich wachten. ' Zijn stem was warm en en vol zelfvertrouwen. Een rilling liep over haar rug en opeens fantaseerde ze wat hij met haar zou doen als ze samen waren. 'Ik heb ook een afspraak.'zei ze..'Mijn vriendin zou iemand meenemen om kennis mee te maken. ' Hij leunde glimlachend achterover en zijn ogen lieten haar niet los. 'Wat toevallig. Ik ben gebeld door een vriendin om kennis te maken met een vriendin van haar. ' Ze keek naar zijn handen en lange sterke vingers en vroeg zich af hoe het zou zijn als die haar vastpakten. 'Het is niet mijn gewoonte zelf op vrouwen af te stappen,maar jij bent fascinerend, 'zei hij zacht.'God..wat ben je mooi. ' 'Dat zeg je zeker tegen elke vrouw die je tegenkomt, 'zei Alice schor. Haar handen trilden.'Ik ben niet zo'n dom bakvisje die gaat zwijmelen bij elke knappe man die me aankijkt. ' 'Laat ik me even voorstellen, ik heet Steve. ' Een rode blos joeg naar haar wangen en haar ademhaling ging gejaagd. Hoe was dit mogelijk.. 'Mijn naam is Alice. '