Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#219 Nieuw leven

Mama, lieve mama het doet zo’n pijn om je hier achter te laten. Het is tijd. Tijd voor mij om te gaan. Alles is gepakt en ik kan aansluiten in de karavaan dus veilig reizen. Veel van onze mooie spullen heb ik moeten verkopen omdat ik ze eenvoudigweg niet mee kan nemen. Ik had ze met je mee moeten begraven, de spullen waar je zoveel van hield, die je troost gaven in je moeilijke leven. Persoonlijk geef ik niet om materie, daarin ben ik anders dan jij, mama. Ik maak deze reis met een schone lei. Helemaal fris en nieuw begin ik aan een ander leven in een onbekend land. Frankrijk ken ik alleen uit wat de handelsreizigers mij erover verteld hebben, en het voelt alsof het een goede keuze is. De reis zal lang zijn en vol ontberingen, de toekomst onzeker. Een nieuw land waarvan ik de gebruiken nog niet ken, de taal niet spreek en nog geen nieuwe bestemming heb wanneer ik er eindelijk zal arriveren. In mijn hart voelt het goed deze nieuwe uitdaging. Ik voel jouw aanwezigheid sterk in mijn lichaam en geest, mama. Jij vergezelt me en zal op deze reis mijn hand vasthouden. Ik kijk nog één keer achterom naar onze oude woning waar we zoveel lief en leed gedeeld hebben en dan stap ik op mijn muilezel en sluit me aan bij de langzaam vertrekkende bontgekleurde stoet, een mengeling van gelukzoekers, proviand en huisraad. Ach mama, ik weet hoe je ernaar verlangde om met papa herenigd te worden. Je andere grote liefde. Je liet het niet merken, maar ik zag hoe moe je was. Toch zou je dit graag samen met mij hebben ondernomen, dit grote avontuur. Genietend van de variatie aan mooie landschappen die we passeren vorderen we langzaam maar gestaag. Onderweg haken mensen af die hun bestemming reeds bereikt hebben maar voor mij gaat de reis verder door bergen en dalen door weer en wind. Het kleine groepje Frankrijkreizigers trekt me mee wanneer ik aan het einde van mijn krachten ben en praat me moed in door te vertellen over het mooie land waar mijn nieuwe toekomst zich zal ontvouwen. Mama, alles komt goed met me.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In het eerste stuk hoor ik de stem van de HP. Ik vraag me af of het aansluiten bij of in een karavaan is. Staat helemaal buiten het verhaal. Ik stoei vaak met bijpassende voorzetsels.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Afscheid nemen van het oude leven, om een nieuwe te beginnen in een vreemd en ver land. Ik hoop dat de HP in Frankrijk kan aarden. Graag gelezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nynke, een verhaal dat voor mijn gevoel uit twee gedeeltes bestaat. In het eerste stuk praat de hp overduidelijk tegen haar overleden moeder. Voor mijn gevoel laat je dat in het tweede gedeelte los, waardoor de hp meer tegen de lezer praat. Daarnaast gebeurt er veel in het laatste gedeelte. Ik zou misschien tussen 'huisraad' en 'Genietend' een witregel plaatsen. Die bontgekleurde stoet vind ik heel mooi beeldend. Ik zie direct voor me hoe deze groep door het landschap trekt.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Je trekt me helemaal je verhaal in bij het eerste gedeelte. Mooi geschreven. Het tweede gedeelte lijkt meer een reisverslag. Misschien ook daar nog de moeder in betrekken met iets van: 'wat zou je dit mooi gevonden hebben' o.i.d. Overigens zou ik een vervolg op dit verhaal met gretigheid lezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Levja, Siv, Chantal en Mechtilde, Dank jullie wel voor jullie opbouwende feedback. Ik heb de tekst uitgebreid. Het is een fragment uit een boek dat ik aan het schrijven ben, dus er komt zeker een vervolg. gr. Nynke

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Goed verhaal, Nyce. Wel een beetje triest. Maar ja, het is jouw reis. Wel fijn dat je vertrouwt op een goede toekomst. Omdat ik een zeurpiet ben, zeur ik nog even. gelukszoekers - gelukzoekers. Laatste zin. Spatie voor mama.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal, Nyce. Wel een beetje triest. Maar ja, het is jouw reis. Wel fijn dat je vertrouwt op een goede toekomst. Omdat ik een zeurpiet ben, zeur ik nog even. gelukszoekers - gelukzoekers. Laatste zin. Spatie voor mama.
Dank je wel, Tja. Bij mij mag je over elke punt en komma vallen, ik heb het aangepast. gr. Nynke

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nynke, wat een ontroerend reisverhaal, afscheid en toch de moeder behouden op hp's reis naar Frankrijk, waar haar nieuwe leven zal beginnen. Heel graag gelezen :thumbsup: Fijne zondag.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Afscheid nemen is altijd triest maar een nieuwe toekomst wacht de HP op. :nod: Fijn verhaal om te lezen. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, Je kiest voor een ik die het verhaal (rechtstreeks) vertelt. Let erop dat die ik dan een eigen woordkeus heeft en blijf daar consequent in. Hier gebruikt de ik het woord 'spullen' en even later materie - ik gok dat dat jouw ingreep is:
Ik had ze met je mee moeten begraven, de spullen waar je zoveel van hield, die je troost gaven in je moeilijke leven. Persoonlijk geef ik niet om materie, daarin ben ik anders dan jij, mama.
Zo zijn er nog wat zinnen waarin ik als lezer twijfel aan het personage. Het is ook een moeilijke vorm van het ik-perspectief. over de komma's, voor en na een aanhef: Mama, lieve mama, het doet zo’n pijn. Ach, mama, https://onzetaal.nl/taaladvies/komma-algemene-reg…

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben nu eigenlijk vooral benieuwd geworden naar die karavaan en die Frankrijkgangers. Die verschillende levens die elkaar 'in transit' raken en de minicultuur die daarin ontstaat. Ik heb moeite me in te voelen in de relatie tussen moeder en spreker. Maar ik heb sowieso moeite met beschreven gevoelens. Ik kan me daarin niet zo goed verplaatsen. Bedankt voor deze korte therapie-sessie.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Erg mooi geschreven. Ik kom er echt in. Alleen heb ik het gevoel in een groter verhaal te zitten. Het past eigenlijk niet lekker in een kort verhaal voor mijn gevoel. Dat komt met name door de laatste alinea. Als je die zou schrappen, zou ik het als kort verhaal sterker vinden, zeker als je dan wel eindigt met "Mama, alles komt goed met me" Maar voor je boek speelt dat natuurlijk niet meer. Verder heb ik er moeite mee dat HP in het begin zegt dat het zo'n pijn doet om haar moeder achter te laten, terwijl verder uit alles juist berusting blijkt. Met plezier gelezen!

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heb je gewerkt met je stem of ben je gewoon gaan schrijven? Juist zo'n verhaal leent zich er denk ik wel voor om met stem te vertellen. Zoals Bianca vind ik dat je het beste het gehouden zou hebben bij het eerste deel omdat je daar direct met je moeder spreekt en er geen tijdssprong is. Je wilt te graag dat ze verder trekt, blijf in het moment en geef misschien een stukje prijs van je relaties met de rest van de karavaan, je zorgen, wat er zoal in zo'n moment besloten zit.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marie, May, JanP, Tilma, John, Bianca en Odile, Bedankt voor jullie reacties en feedback. Ik ga naar jullie input kijken en nog wat sleutelen aan het verhaal. gr. Nynke

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, intrigrerend. Ben benieuwd ook naar de wereld die erbij hoort. Puntjes: - Deze zin loopt niet helemaal: Ach mama, ik weet hoe je er naar verlangde op het laatst om eindelijk weer met papa herenigd te worden je andere grote liefde.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi verhaal, intrigrerend. Ben benieuwd ook naar de wereld die erbij hoort. Puntjes: - Deze zin loopt niet helemaal: Ach mama, ik weet hoe je er naar verlangde op het laatst om eindelijk weer met papa herenigd te worden je andere grote liefde.
Dank je wel, Karel. Je hebt gelijk, hij loopt inderdaad niet lekker die zin. Ik ga kijken hoe ik hem kan herschrijven. gr. Nynke

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Je lijkt iets te veel te willen voor zo'n kort verhaal, maar het intrigeert zeker, dus werk het lekker uit voor je manuscript.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Je lijkt iets te veel te willen voor zo'n kort verhaal, maar het intrigeert zeker, dus werk het lekker uit voor je manuscript.
Dank je wel, Schrijvenmaar. Het zijn nog ruwe puzzelstukjes. gr. Nynke

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Nynke, … sfeervol getroffen. Ik vind het een verhaal om in 'mee' weg te dromen. Met dat woord 'mee' bedoel ik dan dat je als lezer actief mee voelt en mee doet. Ik vind dit echt fantasie. Met plezier gelezen. :nod: :thumbsup: