#218 Waangericht
Donker. Stikdonker en stil. Doodstil. Zo stil dat ik mijn hartslag kan horen. Bloed in mijn mond. Pijn. Mijn hoofd barst uit elkaar. Ik lig. Voorzichtig tast ik om me heen. Ik voel, ik tik. Geluid van dik hout. Rondom. Vlagen herinnering. Beschuldigingen.
Ik ruik. Angst. Vochtige aarde. Voetstappen vanuit de verte. Stemmen:
‘Hierheen!’
Ik duw. Tevergeefs.
‘Schroef los,’ klinkt dof van buitenaf.
De deksel schuift open. Ochtend. Zonlicht.
Een punt op mijn borst. Een opgeheven hamer. De verbeten gezichten van gisternacht.
‘Hij is het!’ getuigt een kinderstem.
‘Ram die staak erin!’
In een sterke knoflookdamp drijf ik weg.
Leuk verhaal en beeldend
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Mmm, spannend. Ik mis wel
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Dank John Doe en Karel.
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
'De verbeten gezichten van
Lid sinds
7 jaar 5 maandenRol
Hadeke zeker 99 woorden is
Lid sinds
9 jaar 2 maandenRol
Je ‘speelt’ wederom weer mooi
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
@Tilma, een beetje vals
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
Hadeke, voor mij nu veel
Lid sinds
9 jaar 2 maandenRol
Hadeke, … wat een vondst: die
Lid sinds
12 jaarRol
Hoi Hadeke, Goed bedacht. Pas
Lid sinds
7 jaar 2 maandenRol
Knap gedaan, Hadeke. Door die
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Bah! Wat een akelig verhaal,
Lid sinds
17 jaar 1 maandRol
Mooi die losse woorden. Ik
Lid sinds
16 jaarRol
Hadeke, goed, doordringend en
Lid sinds
14 jaar 2 maandenRol
Ik dacht eerst dat de hp
Lid sinds
10 jaar 6 maandenRol
Het is algemeen bekend dat
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Heel treffend die korte
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Dank voor alle reacties. @tja
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol