#218 Waangericht
Donker. Stikdonker en stil. Doodstil. Zo stil dat ik mijn hartslag kan horen. Bloed in mijn mond. Pijn. Mijn hoofd barst uit elkaar. Ik lig. Voorzichtig tast ik om me heen. Ik voel, ik tik. Geluid van dik hout. Rondom. Vlagen herinnering. Beschuldigingen.
Ik ruik. Angst. Vochtige aarde. Voetstappen vanuit de verte. Stemmen:
‘Hierheen!’
Ik duw. Tevergeefs.
‘Schroef los,’ klinkt dof van buitenaf.
De deksel schuift open. Ochtend. Zonlicht.
Een punt op mijn borst. Een opgeheven hamer. De verbeten gezichten van gisternacht.
‘Hij is het!’ getuigt een kinderstem.
‘Ram die staak erin!’
In een sterke knoflookdamp drijf ik weg.
Leuk verhaal en beeldend
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Mmm, spannend. Ik mis wel
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Dank John Doe en Karel.
Lid sinds
12 jaar 4 maandenRol
'De verbeten gezichten van
Lid sinds
7 jaar 3 maandenRol
Hadeke zeker 99 woorden is
Lid sinds
9 jaarRol
Je ‘speelt’ wederom weer mooi
Lid sinds
7 jaar 11 maandenRol
@Tilma, een beetje vals
Lid sinds
12 jaar 4 maandenRol
Hadeke, voor mij nu veel
Lid sinds
9 jaarRol
Hadeke, … wat een vondst: die
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Hoi Hadeke, Goed bedacht. Pas
Lid sinds
7 jaarRol
Knap gedaan, Hadeke. Door die
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol
Bah! Wat een akelig verhaal,
Lid sinds
16 jaar 11 maandenRol
Mooi die losse woorden. Ik
Lid sinds
15 jaar 10 maandenRol
Hadeke, goed, doordringend en
Lid sinds
14 jaarRol
Ik dacht eerst dat de hp
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Het is algemeen bekend dat
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Heel treffend die korte
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Dank voor alle reacties. @tja
Lid sinds
12 jaar 4 maandenRol