#217 13 februari 1991

Als Sofietje om half 8 in de ochtend in haar stoel aan de eettafel naast mama zit, wordt haar aandacht ineens door iets anders dan de portie havermout getrokken. Sofietje probeert mama te wijzen op de twee helblauwe kralen die op de keukenvloer liggen. Ze houdt haar mond stijf dicht wanneer er weer een vliegtuiglepeltje probeert te landen. Met heftig zwaaiende armpjes in de richting van de ruimte achter mama, probeert ze te vertellen wat ze ziet. De kralen schitteren zo mooi! Wanhopig probeert Vlokkie net na de mevrouw die op nummer 15 woont naar binnen te glippen. De avond is nog niet gevallen, waardoor het risico om gezien te worden veel groter is, maar veel langer kan hij niet meer wachten. Dat is te gevaarlijk. Vervloekt, de overkant van de straat blijkt te ver om te overbruggen binnen de korte tijd die de mevrouw nodig heeft om binnen te komen. Weg van de koude wind en de verdwaalde vlokjes sneeuw die nog naar beneden durven te komen. Al acht nachten lang is Vlokkie op zoek naar een kattenluikje in één van de huizen van het blok, zonder resultaat. Hij voelt zich steeds zwakker worden, vannacht móét het gaan lukken! Als de lichten in de huizen doven probeert Vlokkie het nogmaals. Met het laatste beetje kracht van zijn negende leven bereikt hij op het nippertje nummer 13 en tot zijn grote opluchting ziet hij daar zijn verlossing. In de deur van de keuken bevindt zich een speciaal voor zijn soort gemaakte opening. Vastberaden wurmt de spierwitte kater zich een weg naar binnen, zijn helblauwe oogjes scannen de zojuist betreden ruimte. Nog geen twee meter bij hem vandaan bevindt zich zijn laatste obstakel, de diepvries. Vlak voor Vlokkie zijn doel bereikt, werpt hij nog één blik door de deuropening in de zijkant van de ruimte, waar hij op een kinderstoel een berenbordje ziet wachten op het ontbijt. Hij richt zijn blik weer op de ijskast. Pas dan beseft de kater van sneeuw, met gesmolten pootjes, dat hij de deur niet meer kan openen... Tik, tik tik. Tik, tik… ---------------------------------------- Griezelig is niet mijn sterkste kant, maar ik hoop dat er toch wat spanning in zit.