Het was rustig in de zaak toen een blonde meid binnenstapte. Leuk in de kleren, wel een beetje mager. ‘Ik wil graag iets gezonds eten’, zei ze. Nou, dan was ze bij hem op de juiste plek. Hij liep naar achter en kwam terug met een tros heerlijke, rijpe tomaten. ‘Een pondje tomaten. Heel gezond.’ Ze trok een vies gezicht. ‘Daar ben ik allergisch voor.’ ‘Oh.’ Hij legde ze opzij en liep naar het fruit. ‘Een trosje bananen.’ Ze schudde haar hoofd. ‘Veel te veel calorieën.’ Hij bekeek haar nog eens. Die calorieën kon ze wel gebruiken, maar dat zei hij maar niet. Klant is koning, nietwaar. ‘Een doosje aardbeien dan?’ ‘Daar zit suiker in.’ Goed, geen aardbeien dan. Hij liep terug naar de groenten. ‘Aardappels?’ ‘Foute koolhydraten.’ ‘Broccoli?’ ‘Zo slecht voor de darmen.’ ‘Komkommer?’ ‘Een pure gifbom.’ ‘Een kolfje mais misschien?’ Ze keek hem aan alsof hij stapelgek was. ‘Heel verkeerde proteïnen.’ Hij was het zat. Hij was het meer dan zat. Hij draaide zijn handpalm naar boven en stak zijn hand naar haar uit. ‘Ik denk dat is wat je zoekt.’ Ze keek hem verbaasd aan. ‘Maar er zit niets in. Je hand is leeg.’ Hij knikte. ‘Dat klopt. Het is lucht. Gebakken lucht. Eet smakelijk.’