Waar ben ik, hoe kom ik hier? Wat is het hier donker. Wow wow wat gebeurt er? Ik klots alle kanten op, het lijkt wel of ik geschud wordt. Ik hoor wat in de verte… “Ja ik mag nog gewoon sporten heeft de gynaecoloog gezegd, zeker tot vier weken voor de bevalling.” “Echt? Je buik is zo groot, ik heb het idee dat je baby alle kanten op gaat.” “Ben je gek, ik voel me top, ik mag gewoon alles doen.” Watt… ik zit in een ongeboren baby, waar was ik hiervoor dan? Ik weet het niet meer. Hey dit voelt wel lekker, hihi hi… dat kietelt, moedertje van de buik. Stop stop, dit kietelt heel erg haha ha. “Als jij uit de buik bent kleintje, ga ik je alles leren, ik hou nu al zoveel van je kleine spruit.” Wie praat er nu tegen me? Ik hoor het zo duidelijk. “Papa gaat jou voetballen leren, en alles over auto’s. En we gaan mama verwennen met moederdag.” Oh dat is mijn papa, hij is al net zo lief als mama, mama noemt me heel de dag klein dotje. Ik blijf hier voor de rest van mijn leven. Het is hier fijn en lekker warm. Help, au… wat gebeurt er? Au au… Mijn hoofd, het klemt, stop. Nee niet aan mijn hoofd trekken. Dit duurt nu al zo lang, stop ermee het doet zeer. Hoort niemand mij nou? Ik stik ik… Au au, waarom hang ik ondersteboven? Niet op mijn billen slaan. “bleh bleh bleh…” ik huil tranen met tuiten. “Ha daar is ie weer, jij wou daar lekker blijven zitten he kleintje? Sorry kleine man maar je moest eruit. Je had vruchtwater gedronken. Heel goed, even lekker huilen. Rustig maar dan leg ik je nu lekker bij mama op de buik.” Ja dit is fijn, lekker warm bij mama.