#211 Een dikke vette scheet
Het komt er voor mij op aan wie en wanneer de wind laat waaien.
Als mijn hond er eentje laat met een heel zacht fluisterfluitje en ondragelijke lucht, terwijl hij onder onze eettafel ligt, waar we gezellig met vrienden en kinderen zitten. Dan geneer ik me.
De kinderen lachen zich gek en vaak wordt de opmerking gemaakt: ‘Heerlijk Marie die oude Franse schimmelkaas in de saus.’ Met nog veel meer gelach natuurlijk. Stiekem denk ik wel: ja, maar het is een hond.
Als je achter een paard langsloopt en zonder enig geluid komt een warme windvlaag langs je wang met een lucht, waar je akelig van wordt. Dan ook denk ik: jammer meid, maar ja, het is en blijft een dier.
Per slot van rekening, het kan erg dwars zitten en gelukkig zorgen dieren goed voor zichzelf ‘sans gène’.
Echter in een bioscoop naast je laat iemand er eentje en gaat dan quasi grappig doen terwijl hij zich omdraait naar mij en met luide stem: ‘Wat een lucht zeg, ontglipte die jou?’
Dan bloos ik meteen, terwijl ik er part noch deel aan heb.
Maar doe je dat naast mijn buurvrouw. Dan gaat ze meteen met een beetje scheef zitten met een opgeheven bil naar deze man en laat een keiharde stinkende wind, terwijl ze zegt: ‘Hoort en ruikt u de echo ook?’
Harde die klinken en zachte
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
John Doe jij bent er snel
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Die buurvrouw redt het stuk.
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Ha Marie, Het slot vind ik
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Tilma , dank voor je reactie,
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Levina Levja schreef: Ha
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
mw.Marie, … zijn wij ook geen
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Heerlijk die buurvrouw! Ik
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Ik hou wel van scheten. Ik
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Riny schreef: mw.Marie, …
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Mechtilde schreef: Heerlijk
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Schrijfcoach Mike van
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol