Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#211 Een dikke vette scheet

Het komt er voor mij op aan wie en wanneer de wind laat waaien. Als mijn hond er eentje laat met een heel zacht fluisterfluitje en ondragelijke lucht, terwijl hij onder onze eettafel ligt, waar we gezellig met vrienden en kinderen zitten. Dan geneer ik me. De kinderen lachen zich gek en vaak wordt de opmerking gemaakt: ‘Heerlijk Marie die oude Franse schimmelkaas in de saus.’ Met nog veel meer gelach natuurlijk. Stiekem denk ik wel: ja, maar het is een hond. Als je achter een paard langsloopt en zonder enig geluid komt een warme windvlaag langs je wang met een lucht, waar je akelig van wordt. Dan ook denk ik: jammer meid, maar ja, het is en blijft een dier. Per slot van rekening, het kan erg dwars zitten en gelukkig zorgen dieren goed voor zichzelf ‘sans gène’. Echter in een bioscoop naast je laat iemand er eentje en gaat dan quasi grappig doen terwijl hij zich omdraait naar mij en met luide stem: ‘Wat een lucht zeg, ontglipte die jou?’ Dan bloos ik meteen, terwijl ik er part noch deel aan heb. Maar doe je dat naast mijn buurvrouw. Dan gaat ze meteen met een beetje scheef zitten met een opgeheven bil naar deze man en laat een keiharde stinkende wind, terwijl ze zegt: ‘Hoort en ruikt u de echo ook?’

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
John Doe jij bent er snel bij. Mooie zegswijze, die ga ik onthouden. Fijn dat je het kan waarderen, fijne avond.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Die buurvrouw redt het stuk. Die hond en dat paard lieten mij koud. Ik mis een sterk begin, daarna had ik die beesten beter verdragen denk ik.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Tilma , dank voor je reactie, je inspireert me. Versie twee: 'Ik geef effe gas,' zegt Piet met een brede grijns. 'Gatver, wat een lucht. Is hij nou helemaal', ontstemt kijk ik mijn echtgenoot aan. 'Hier op de dansvloer bij Trinie en Henk op hun 25-jarig huwelijksfeest.' 'Daar komt hij weer schat, neus dicht', zegt mijn danspartner. 'Dat kan je niet maken Piet,' bijt ik hem toe. 'Wat denk je na die erwtensoep van ma dan gaat het van jetje hoor'. En weg is hij weer met een onbeschrijfelijke vieze lucht achter zich aan. Zijn vrouw giechelt: 'Ik heb er gelukkig geen last van.' Als mijn hond er eentje laat met een heel zacht fluisterfluitje en ondragelijke lucht, terwijl hij onder onze eettafel ligt, waar we gezellig met vrienden en kinderen zitten. Dan geneer ik me. De kinderen lachen zich gek en vaak wordt de opmerking gemaakt: ‘Heerlijk Marie die oude Franse schimmelkaas in de saus.’ Met nog veel meer gelach natuurlijk. Stiekem denk ik wel: ja, maar het is een dier. Per slot van rekening, het kan erg dwars zitten en gelukkig zorgen dieren goed voor zichzelf ‘sans gène’. Maar in een bioscoop naast je laat iemand er eentje en gaat dan quasi grappig doen terwijl hij zich omdraait naar mij en met luide stem: ‘Wat een lucht zeg, ontglipte die jou?’ Dan bloos ik meteen, terwijl ik er part noch deel aan heb. Maar doe je dat naast mijn buurvrouw. Dan gaat ze meteen met een beetje scheef zitten met een opgeheven bil naar deze man en laat een keiharde stinkende wind, terwijl ze zegt: ‘Hoort en ruikt u de echo ook?’

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Marie, Het slot vind ik ijzersterk. Ik ben het wel met Tilma eens, denk ik. Laat het begin meer stinken!
Levina, hierboven mijn tweede versie. Stinkt het voldoende? Ik vind hetzelf echt zo verschrikkelijk, een wind laten in andermans buurt! Fijne zonnige middag.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie, … zijn wij ook geen dieren? Zoogdieren, ik meen, dat ik eens zoiets heb gelezen. Alleen, als het goed is, kennen wij gene. En dan herinner ik me nog: hij die zegt wat stinkt het hier, heeft het eerste aan zijn poepertje geroken.

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Heerlijk die buurvrouw! Ik hou van d'r. Ik had het boeren er ook bij betrokken in dit geval. Lekker all the way gaan. Toch met een brede smile gelezen.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik hou wel van scheten. Ik heb ooit eens een film gezien die ging over het opkroppen van scheten (Swiss army man), met scheten als metafoor voor gevoelens. Het is een leuk verhaal, maar ik mis een beetje de overdrijving, het absurde. Waarom laat je de buurvrouw geen scheet van een vierkante meter laten, waarop de hele zaal zich vervolgens omdraait? Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie, … zijn wij ook geen dieren? Zoogdieren, ik meen, dat ik eens zoiets heb gelezen. Alleen, als het goed is, kennen wij gene. En dan herinner ik me nog: hij die zegt wat stinkt het hier, heeft het eerste aan zijn poepertje geroken.
Riny, dank je voor je reactie. Je hebt mijn geheugen weer opgefrist: wie het eerste ruikt, heeft zijn poepertje gebruikt en wie de wind hoort, brengt de stank voort! Fijne avond.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk die buurvrouw! Ik hou van d'r. Ik had het boeren er ook bij betrokken in dit geval. Lekker all the way gaan. Toch met een brede smile gelezen.
Mechtilde, jij doet er nog een schepje bovenop. Boeren kan ik ook niet goed hebben. Ligt prachtig in het verlengde van de winden. Fijn dat ik je heb laten 'smilen'. Gezellige avond.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik hou wel van scheten. Ik heb ooit eens een film gezien die ging over het opkroppen van scheten (Swiss army man), met scheten als metafoor voor gevoelens. Het is een leuk verhaal, maar ik mis een beetje de overdrijving, het absurde. Waarom laat je de buurvrouw geen scheet van een vierkante meter laten, waarop de hele zaal zich vervolgens omdraait? Graag gelezen!
Dank je schrijfcoach Mike. Heel fijn dat je zo trouw langskomt. Je hebt me goed uitgelegd wat het verschil is tussen satire en komisch. Leerzaam, fijne avond.