#210 Tijdljn

De zoemer gaat. Het nieuwe schooljaar is begonnen. De vader van de tweeling moest een grote boodschap doen. Nu werpt hij nog even een blik in de klas. Waarom is het daar zo’n bende? “Waar is meester, jongens?” “Weten we niet. Niemand heeft hem gezien.” “Ook niet gebeld of zo?” “Ik heb ‘m geappt, maar hij reageert niet.” “Wie wil er naar de directeur gaan?” “Ik kan wel even blijven. Ik ben Herko, de vader van Wim en Wil. Zullen we samen wat leuks doen?” De nieuwe meester zoekt in de kast naar vellen blanco papier. Er ligt een geopend pak 90 grams A4. De kinderen geven ze door. “Pak allemaal een ballpoint of een potlood.” “Wonen we hier in het natte of op het droge deel van Nederland?” “Het droge, meester, want er zijn dijken.” “Heel goed, jij hebt alvast een voldoende verdiend. Maar zonder die dijken zou het hier onderlopen, daarom is dit het natte deel van Nederland. Het woord Neder-land betekent laag-land. Hoe oud denken jullie dat dit natte deel van Nederland is?” De antwoorden lopen uiteen van honderd tot tienduizend, zelfs honderdduizend. “We gaan een tijdlijn maken. Leg je papier dwars voor je, zodat het zo breed mogelijk is. Trek door het midden een streep van links naar rechts.” “Heb je dat, zet dan helemaal rechts een klein staand streepje en schrijf er NU bij.” “Mag je er ook de datum bij schrijven?” Herko knikt. “In welk jaar zijn jullie geboren?” Drie zittenblijvers zijn uit 2008 en de andere kinderen een jaar jonger. “Oké, dan zet je nu een tweede streepje, een klein stukje naar links. Schrijf je geboortejaar erbij.” De tijdbalk gaat steeds meer betekenis krijgen als het jaar tweeduizend, de Tweede en de Eerste wereldoorlog, Napoleon en Alva een plek krijgen. “In het begin vroeg ik hoe oud jullie denken dat Nederland is. Oost-Nederland is behoorlijk oud, maar hier, het natte deel is veel jonger: tienduizend jaar.” Twee vingers vragen om aandacht. Meester wijst er een aan. “Toen liepen de sabeltandtijgers en mammoeten naar Engeland.” De deur van de klas gaat open en de directeur komt binnen. Hij kijkt ernstig. “Jullie meester is met de fiets gevallen. Hij is naar het ziekenhuis. Het lijkt mee te vallen, maar we zitten wel met een probleem, ik heb niet zo gauw een vervanger.” “Wij hebben al een nieuwe meester!”