#209 Honderd procent full-time-mens

Ik vind hem mooi en positief (hoewel ik bij de vampier dacht: waar gaat dit heen). Fijn voor je dat je tot deze inzichten kwam. Fjjne dag verder!

Mooie uitdrukking: 'Honderd procent full-time-mens.'

Ik vraag mij af, N.D.D., hoe het is gekomen dat jij jezelf als vampier, of als kind van de duivel hebt gezien, Maar in feite is dat onbelangrijk. Gelukkig is alles goed gekomen, zoals blijkt uit je stukje.

Karinska, Levina en jules du lac: bedankt voor het lezen en de commentaren.

kort, maar krachtig - prima inzicht (al blijf ik wel met de vraag zitten wat iemand het gevoel een vampier te zijn zou kunnen geven ...)

N.D.D. , … ja, een mens kan zich rare dingen inbeelden. Gelukkig heb jij die overwonnen en kun je nu een gelukkig mens zijn. :thumbsup:

@Allen: ik heb deze opdracht niet als autobiografisch opgevat. (Maar als ik eerlijk ben ist ie wel semi-autobiografisch, ik denk dat ik altijd zo schrijf: het is waarschijnlijk altijd een combinatie van waar gebeurde en gefantaseerde elementen.) Als ik echt volledig autobiografisch zou willen gaan, wat ik eigenlijk niet van plan ben, dan zou ik wel kiezen voor de autobiografische schrijfopdrachten. Die interesseren me minder omdat mijn voorkeur uitgaat naar het fantastisch verhaal. @schrijvenmaar: haha, die vampier... Die heb ik erin gebracht wegens diverse redenen. Als ik in de spiegel kijk is het nogal voor de hand liggend: ik heb namelijk grote tanden, waarvan de hoektanden de grootste zijn. Als ik moet lachen, dan probeer ik die te verbergen door mijn mond gesloten te houden. Soms lukt dat en soms ook niet... Verder bracht ik de vampier en het kind van de duivel erin, om de eerste zin te benadrukken: dat het spiegelbeeld ooit eens helemaal weg was... (Deze wezens schijnen, volgens veel fantasyverhalen, namelijk gewoon geen spiegelbeeld te hebben.) Het beeld van de vampier heeft voor mij nog meerdere functies, maar dan in een langer verhaal, dat ik hier onmogelijk kan samenvatten in het maximum aantal van 500 woorden. Daarom koos ik hier voor kort en krachtig.

ik ben nu wel benieuw ... zat hier een beetje ermee dat de eerste alinea mij een daadwerkelijk fantastisch verhaal deed verwachten, waarin het spiegelbeeld idd weggeweest was, en de tweede alinea mij een meer bij-wijze-van-spreken-uitweg gaf