Ben stond groente te roerbakken in een schort met daarop de tekst ‘Pappa van het jaar’. Nina betrad de huiskamer. Ze trok haar jas uit, en hing de holster met haar dienstpistool over een stoel. Op de eettafel stond een Bluetooth speakertje. Gary Numan vroeg zich af of vrienden elektrisch waren, en werd daarbij muzikaal begeleid door zijn Tubeway Army. Ze gaf Ben een kus. “Liggen de kinderen in bed?” zei ze. “Ja.” “We zijn de Neus aan het ondervragen. Hij gaat hangen, we hebben te veel bewijs.” “Dat moet gevierd worden.” Zei Ben. “Met roerbakgroente?” “En een film. Of een fles wijn, maar dan alleen voor mij, want jij moet morgen nog werken. Jij mag lekker een Cola Zero.” zei Ben. Hij wilde zeggen dat hij niet dronken kon worden omdat hij een robot was, maar Nina wist dat natuurlijk al lang. Dat wist ze al tijdens hun eerste afspraakje. Ben had op zijn Tinder profiel vermeld dat hij beschikte over een brein met cybernetische verbeteringen, en dat zijn gekweekte spierweefsel en gekloonde huid een adamantium skelet bedekten. Hij was gemaakt om te doden, maar hij vond het leuker om de kinderen voor te lezen uit Nijntje. Hij was bijna onaantastbaar. Bijna. Het was een subtiel proces. Ben had het pas door toen het te laat was, en hij het dienstpistool van zijn vrouw uit de holster had getrokken. De Neus had iemand ingehuurd om zijn brein te hacken. Wraak voor zijn aankomende gevangenisstraf. Hij richtte het pistool op Nina terwijl ze met haar rug gekeerd stond. Hij verzette zich met alles dat hij in zich had, maar tegen de expertise van de hacker kon niemand op. ‘’Nina! Kijk uit!” Ze draaide om. Het was Ben die de trekker over haalde, maar die beslissing werd door iemand anders gemaakt.