Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

schrijfopdracht 207 - Leidinggevende

De planten op zijn bureel verschralen. Misschien door de zure walm dat zijn poriën uitademen. De knoopjes van zijn hemd staan op barsten. Papzak, denk ik bij mezelf. Hij kruist zijn handen op zijn buik en zegt dat hij mijn functioneren binnen het bedrijf wil beoordelen. Het zal maar tien minuten duren. Welk beoordelingsgesprek duurt slechts tien minuten, bedenk ik me. Ik vraag of het gesprek kan verplaatst worden. Ik moet met mijn jongste dochter naar de specialist. 'Is dat kind van je nu nog steeds doof? Kan je vrouw niet met haar gaan?' Alvorens ik kan reageren zegt hij dat het een belangrijk gesprek is, mijn toekomst binnen het bedrijf hangt ervan af. 'Met alle respect meneer, maar op tien minuten denk ik niet dat we...' Hij onderbreekt me. 'Zeg eens, Nicholas, hoe graag werk je voor dit bedrijf?' 'Meer dan graag.' 'Je toont nochtans niet de attitude van iemand die wil opklimmen.' 'U zegt?' 'Maandenlang geef ik je bijkomende taken, maar de resultaten blijven uit.' 'Evident is het niet om...' Hij onderbreekt me opnieuw. 'En we moeten mekaar al maar vaker spreken om af te stemmen.' 'Maar u daagt nooit...' 'Zwijg als ik spreek!' 'Ik begrijp niet...' 'Je bent hier niet om te begrijpen. Begrijpen is blijkbaar niet voor jou weggelegd. Hopelijk is dat niet erfelijk, anders is die dochter van je niet enkel doof, maar ook nog traag van begrip.' Hij lacht zelfvoldaan. Ik voel woede in me kolken, de tranen achter mijn ogen drommen samen. Ik toon niet dat het me raakt. 'Kijk Nicholas, het is heel simpel. Je gaat naar je bureel, belt dat vrouwtje van je en zegt dat je moet overwerken. Dat kan je toch nog net denk ik? En je zorgt ervoor dat je alle lopende taken vandaag nog afwerkt.' Ik doe een laatste poging om hem bij zinnen te krijgen. 'Met alle respect meneer, maar op één avond kan ik geen maand van werk verrichten.' 'Met alle respect Nicholas, maar bel jij je vrouw of doe ik het? Dan meld ik ook nog even dat je met mijn vrouw ligt te neuken?' Mijn gezicht gloeit op. hij weet ervan. Mijn armen beven van woede. 'Aan jou de keuze', zegt hij terwijl hij zijn handen achter zijn hoofd vouwt. Een van zijn hemdknoopjes knapt, net als iets in mijn hoofd. Ik hoor hem nog vragen of het lekker was. Verschraalde planten vallen tegen de grond als ik over zijn bureau vlieg.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het duurde even voor ik in je verhaal kwam, maar het was zéker de moeite waard! In de tweede helft knalt het. Goede dialogen daar, verrassende gebeurtenissen.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Eens met Stella. Het begin zou sterker kunnen, maar daarna geraak je echt op dreef. Goed gedaan, Alexander.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Alexander, heel goed verhaal met spetterende dialoog. Als je de eerste alinea weglaat, en als begin zin: 'Met alle respect meneer, maar op tien minuten denk ik niet dat we...' , dan breng je direct spanning in het verhaal. De doofheid van de dochter kun je dan introduceren in de zin van de baas: Hopelijk is dat niet erfelijk, door ' dat' te veranderen in ' het ' . Let op dit is mijn mening maar. :o Graag gelezen Groet Connie

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Alexander: lekker zoals je je fantasie laat gaan, niet te ingewikkeld, knallen maar mooi de persoonlijkheid van die dikkerd ontwikkeld in enkele zinnen, en hem de troefkaart in handen geven