“Waar haal je het lef vandaan? Dacht je echt dat ik dat zou toestaan? Al jaren kom je hier in mijn huis, geniet je mijn gastvrijheid, en dit is wat ik ervoor terug krijg! In het geniep, achter mijn rug om. Ik heb je geholpen toen je het moeilijk had. Zelfs een vader zou zijn eigen bloed niet behandelen gelijk ik jou heb behandeld. Hoe kun je mij dit aandoen? Wat geeft jou het recht om mij af te pakken wat me het meest dierbaar is? Zeg het me. Al die tijd heb je me zand in de ogen gestrooid, nu is het moment gekomen om je ware gezicht te laten zien.” “Alstublieft, beheers u. Uw dochter zit hiernaast. Laat haar alstublieft onwetend over ons verschil van mening. We zijn ons ervan bewust hoezeer u prijs stelt op traditie. Daarom wend ik mij rechtstreeks tot u. Uit eerbied en respect.” “Denk je mij de les te kunnen lezen? Als ik mijn stem moet verheffen om tot jou door te dringen dan zal ik dat niet nalaten. Snap je dan niet dat mijn dochter altijd partij voor mij zal kiezen? Ik ben immers haar vader. Laat me nu met rust, je gaat je kalverliefde maar ergens anders halen.” “Ziet u dan niet dat het niet om u gaat, maar om het geluk en de toekomst van uw dochter? Ons besluit staat vast. Wij willen samen verder.” “Zwijg! Ik heb geen interesse in jouw betekenisloze romances.” De deur naar de kamer zwaaide open. Een jonge vrouw wierp een hatelijke blik de ruimte in. “Karim, kom je mee? Ik heb genoeg gehoord.”