Schrijfopdracht #204 - ligstoel

Tijdens onze wandeling door de duinen komen we, midden in het natuurgebied, vier verlaten strandstoelen tegen. Ze staan een eindje van het wandelpad af naar elkaar toegedraaid, klaar voor een gezellig onderonsje. De stoelen hebben een houten frame en canvas zitting, elk in een andere kleur. De kleuren zijn wat vaal geworden. Ik vraag me verbaasd af wie ze daar heeft neergezet. Is het een kunstwerk of is het voor een rustmoment? Ik kijk rond maar zie niemand in de wijde omtrek. Nieuwsgierig wijken we van ons pad af om van dichtbij een kijkje te nemen. De stoelen zijn aan elkaar vastgemaakt van rugleuning naar rugleuning met een rood-wit afzetlint en houdt toevallige voorbijgangers op afstand. Het lint wappert onvermoeibaar op de maat van de wind. Het geheel geeft me een onaangenaam gevoel. 'Waarom staan die stoelen hier? Eenzaam aan elkaar gebonden.' Pal in het midden zien we een ingegraven plastiek zak een stukje uit het zand steken. "Wat is dit?" We bukken ons en duwen het zand opzij. "Iemand heeft hier flessen ingegraven. Hoogstwaarschijnlijk om koel te houden." We speuren nogmaals de omgeving af. In de verte ziet Bert een glinstering tussen de struiken door. "We zijn niet alleen. Ginds is iemand." We willen juist die richting uitlopen als een man en drie vrouwen met een fototoestel om hun nek en een rugzakje over de schouders te voorschijn komen. Ze stevenen recht op ons en de stoelen af. "Hallo, ik ben Job en dit zijn Kate, Tess en Lena. We zagen jullie bij onze spullen staan. Wij zijn van natuurbeheer en zijn bezig de fauna en flora van de streek in kaart te brengen.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Patricia. Mag ik vragen hoe je op het einde gekomen bent? Bij mij komt het een beetje als een anticlimax over. Je hebt een geweldige spanningsopbouw, ik dacht al aan een plaats delict, begon me meteen af te vragen wat er dan wel gebeurd was achter dat rood-witte lint, en dan bleek het eigenlijk niets te zijn. Dat vond ik een beetje jammer, vooral omdat de rest zo goed geschreven is.
29 juli 2018 - 18:45

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Patricia eens met beide hierboven reacties. Ook ik dacht dat het reuze spannend ging worden. Soms kan een anticlimax juist humoristisch zijn, dat vind ik er hier niet in. Terwijl je een goede voorzet geeft, misschien de personages die gaan kijken aanscherpen om het verschil uit te vergroten met de natuuronderzoekers? tenminste als dat je doel zou zijn: de humor. Fijne avond.
29 juli 2018 - 21:31

Lid sinds

5 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank allemaal voor de suggesties en feedback. Het is inderdaad wel een anticlimax dat het gewoon maar 'natuurbeheer' is. Ik ga het nog een keer herbekijken...
30 juli 2018 - 11:44

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Patricia, ... ik dacht: Oh hemel, iemand heeft zich zelf de das omgedaan. Ik zag hem al bungelen, Je had me in de greep en opeens was het voorbij. Toch met plezier gelezen, je hebt het met spanning geschreven.
31 juli 2018 - 15:18