Verdorie Erica,' foeterde Bert toen hij met de huissleutel in zijn hand stond. 'Waar heb je het over?' 'De voordeur staat open.' 'Geef mij daar niet de schuld van. Ik ga altijd na jou het huis uit en trek de deur achter me dicht. Daarna controleer ik het ook nog eens.' 'Vandaag dus kennelijk niet. Ik ben benieuwd wat er is gestolen.' 'Als er iets gepikt is dan hoop ik dat het dat dure en ingewikkelde koffie-apparaat is waar je zo euforisch over bent. Nooit gehoord dat handige jongens in elk huis kunnen inbreken?' Toen beiden in de hal waren, gooide Bert de voordeur met een harde klap dicht. Erica deed het licht in de hal aan en daarna in de gang. 'Wat mij betreft mogen ze alles stelen, als ze mijn pc maar laten staan,' zei ze. 'Daar staan mijn verhalen op.' 'Allemaal shitverhalen. Ik zal de pc niet missen.' Beiden bleven verbaasd in de kamer staan. Er brandde volop licht en de tv stond aan. Op de bank zat een man die naar de Tour keek. Bert vloekte en vloog agressief op de man af. De man stak zijn armen omhoog. 'Wat wilde je stelen?' vroeg Bert kwaad. 'Niets. Ik ben geen dief.' 'Wat doe je hier verdorie dan?' 'Moment Bert,' zei Erica rustig. 'Dit is Frans. Hij is een van mijn proeflezers.' 'Hoe komt hij hier binnen?' 'Ik heb hem een keer de sleutel van ons huis gegeven tijdens een reünie met een stel schrijvers. Waarschijnlijk heeft hij een duplicaat laten maken.' 'Waarom in godsnaam?' 'Geen idee. Ik heb hem gisteren wel gemaild dat een vriend van je jarig was. Vermoedelijk is hij ervan uitgegaan dat ik alleen thuis was.' 'Waar slaat dit op?' 'Eh ...'