De helling, ik ging onderuit. Intussen is het aardedonker. Ik sta op en schuifel, met mijn voeten de grond aftastend verder. Ik hoor het geritsel van de bladeren en de takken die daardoor worden opzij geduwd. Met mijn handen ver voor me uitgestoken, probeer ik zowel obstakels te omzeilen als steunpunten te vinden. Mijn vingers raken iets hard, ruw en gegroefd. Het is de bast van een boom. Hij heeft ongeveer dezelfde temperatuur als mijn handen. Aan de andere zijde van de stam voel ik iets zachts. Het is ook wat koeler en als ik er zachtjes met mijn vingers in duw geeft het een beetje mee. Ik laat me door mijn knieën zakken en ga met mijn rug tegen de stam zitten. De grond voelt klam aan. Ik ruik rottende bladeren en takjes. Buiten mijn eigen ademhaling hoor ik rondom mij geritsel en iets verderop valt iets met een plof neer. Ik hoor boven mij bladeren bewegen die beroerd worden door een zachte bries. Het zachte geritsel vlakbij stopt even en verwijdert zich weer. Ik hoor en voel de insecten om me heen. Vegend over mijn lichaam en zwaaiend met mijn handen probeer ik ze te verjagen.