Beste Schrijvenmaar, Je gedicht loopt lekker, het metrum doet het goed. Ik zie alliteratie en de vorm is strak. Het plaatje zie ik ook voor me, al moet ik zeggen dat het niet heel verrassend is. Mocht je nog willen schaven: kun je de verrassing er alsnog inbrengen? Dan blijft je gedicht wat langer hangen. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Schrijvenmaar: mensen zijn gelijkwaardig maar verschillend dat je beter bent dan zij vind ik vernederend en overbodig maar ik begrijp dat de opdracht de aanleiding vormde die gaat echter uit van de vader

Hoi Schrijvenmaar. Bij je oorspronkelijke inzending dacht ik, dit is geen schrijvenmaar. Je aanvullende is strak en je zegt weer veel in weinig woorden, knap. Het perspectief zoals ook ik die uit de opdracht haal, vanuit de leerling, leide bij mij ook tot de invulling, dat hij vanuit zijn opvoeding meekrijgt dat het werken met handen minderwaardig is. Dus kortom, je tweede versie vind ik goed.

Ha Schrijvenmaar: Je tweede versie vind ik knap en strak. Toch vind ik de tweede strofe in de eerste versie heel liefelijk.

Hoi schrijvenmaar, versie 1 geeft me een zomers Hilversum 3-gevoel. In versie 2 herken ik het sentiment van de stereotiepe corpsbal. Je wordt er op de uni dan ook mee doodgegooid.

Versie 1 valt goed. Mooi ritme en de tegengestelde levens verdeeld in beide strofen. Kort maar krachtig. In de tweede versie stel je de HP boven mensen die met hun handen moeten werken. Verheven zijn. (ik ben beter dan zij ---nee, nee, de "ik"-persoon heeft een betere KANS gehad dan zij. Dat is iets anders. Omdat ik de kans gegrepen heb, die zij niet konden krijgen. Ik "ga" dus voor je eerste gedicht. Leest vlot en geeft meteen aan, dat "ik" toch liever leert dan met de handen werkt.

Jij bent de schrijfster, dus jij zult beter dan wie ook weten wat erachter steekt.

Ik wilde ook zeggen dat versie 1 kort maar krachtig is. Edith was me voor. Versie 2: omdat ik net zo wil zijn als zij.(?)

OVERDENKING Elk woord (toegegeven: het ene meer dan het andere) heeft een wolk van betekenissen, associaties in ieders hoofd. De woorden waarmee een woord wordt verbonden in een zin beperken, specificeren de context van de boodschap. De boodschapper hoopt en verwacht dat de ontvanger de bedoelde duiding zal begrijpen. Door formalisering van onze omgangstaal lukt dat redelijk, maar niet meer dan dat. Onbegrip kan tot oorlog leiden. Een gedicht onttrekt zich hieraan en neemt de vrijheid woorden in nieuwe combinaties te plaatsen. De duidingen van dichter en lezer zullen vaker faliekant verschillen. Het mooie hiervan is, vind ik, dat je als dichter verrijkt wordt door de lezer. Uit zijn/haar commentaar blijkt hoe rijk de wolk om elk woord kan zijn. Dichten wordt kunst als de dichter die woorden weet te kiezen die tezamen de gedachtenwereld van de lezer verrijken zullen. Voor de lezer is een gedicht een verrijkende uitdaging. De dichter loopt, per definitie, een groter risico niet te worden begrepen en buiten de massa te vallen. Niet tot de massa te willen behoren beschouw ik als een wanhoopsdaad uit zelfbehoud. Die elite koestert zichzelf.