Midas was het zat. De biggetjes waren hem de dag ervoor opnieuw te slim af geweest en daarom besloot hij stante pede om vegetariër te worden. Nou vooruit, flexitariër. Dan Wolfje. Midas kon zich haast niet voorstellen dat dit walgelijk brave ventje zijn kind was maar Lupa bezwoer hem dat hij toch echt de vader is. Hij twijfelde wel over meer dingen en besloot tijd voor zichzelf te nemen om na te denken. Nederland leek hem wel wat want daar schijnen geen wolven te wonen. Hij pakte zijn koffer in en vertrok. De inburgeringstest. Waar woont de koning van Nederland? Makkie. In een paleis natuurlijk. Midas zag dat antwoord er echter helemaal niet bij staan. Hij zuchtte, gokte hier en daar het antwoord en slaagde met de poten over de sloot. Om dit te vieren liep Midas in Luyksgestel de plaatselijke kroeg binnen. Zodra hij de deur opende klonken de vrolijke klanken van K3, die hem welkom heetten “Bij De Drie Biggetjes”. Grommend liep hij door naar de bar want zijn dorst was groter dan zijn ergernis. Net toen hij een slok van een overheerlijk korenwolfje nam sloeg iemand hem op de schouder, waardoor zijn snuit terecht kwam in de schuimkraag. “Hey man!”. Zijn snuit afvegend zag Midas een otterachtig beest. “Wolverine, aangenaam,” zie de otterachtige en stak een klauw uit. Midas waardeerde de klauwreiking maar was ook licht verbaasd. Toch weer wolf? De buitendeur vloog open. Een imposante gestalte stond stil, hief zijn armen en riep: “Hey guys, I’m back!”. Midas kromp ineen door de vlijmscherp krassende stem. De menigte in de kroeg juichte echter en riep uitzinnig: ”Wolfman Jack! Clap for the Wolfman!”. Midas wist wat hem te doen stond. Geen wolven, hè? Klinkklare onzin. Hij klikte zijn koffer open, trok zijn schaapskleren aan en vertrok.