Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 22 juni 2018 - 19:30

Schrijfopdracht #199 – Terug van weggeweest- "Broeders zonder wapens"

Wolf drukte zijn snuit tegen de grond en rook een andere wolf. Een vreemde. Op driehonderd meter. In de verte hoorde hij honden blaffen. Voor hem en ook links en rechts, zag hij eiken, berken, beuken en esdoorns. Hij was in Houtland. Niet dat hij zich iets van grenzen aantrok. Hij liep waar hij wilde, wanneer hij het wilde. Zonder paspoort, zonder boot. Hij zwom, zwierf, nam wat hij wou. Vroeger toch. Er zaten vogels in de bomen. Het geroffel van een grote bonte specht ergerde hem. Wolf hoorde nog goed voor zijn leeftijd. Een groene specht lachte hem uit. Hij zou die nog wel krijgen. Waarschijnlijk niet. Mensen gebruikten namen, om een verschil te maken. Hij rook, luisterde naar geluiden, keek naar bewegende gedaanten. Hoe groter, hoe liever. Vroeger toch. De eekhoorn in de beuk naast hem, zou hij niet versmaden. Of de haas, die pal onder de opkomende zon liep. Helaas, veel te snel voor hem. De laatste dagen had Wolf alleen maar bessen gegeten. Hij wilde liefst gaan liggen en nooit meer rechtstaan. Maar dan ging hij dood. De vreemde wolf kwam dichterbij. Die had hem waarschijnlijk ook geroken. Kon Vreemde zijn vele jaren ruiken, zijn oude vacht, zijn trage bewegingen? Wolven hadden Wolf verstoten, een honderd kilometer geleden. Hij was alleen, voor het eerst in zijn leven altijd alleen. De jacht moet doorgaan, de roedel overleven. Vreemde naderde, hij rook hem vlakbij. Hij zou zich niet onderwerpen. Toen hij Vreemde kon zien, bleek die een grijs-witte vacht te hebben, net als hij. Mak als een hond. “Ook te oud?” vroeg Vreemde. Hij wilde nee zeggen. “We kunnen samen blijven,” zei Vreemde. “En vlees eten, zonder te jagen.” Een kilometer later, staken ze de straat over. Richting grootwarenhuis. Twee oude wolven in een nieuwe wereld.

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
PeterFD 23 juni 2018 - 1:10
Anne: lastig he, om een wolf te zijn je hebt een leuk verhaal geschreven twee oude heren die verbroederen citaat: Mensen gebruikten namen, om een verschil te maken hoe rijm je dit in de gedachtenwereld van de wolf bedoel je dat jouw wolf dat aan ons zou vertellen? wij weten het al, ik zou het weglaten citaat: Een kilometer later, staken ze de straat over. Richting grootwarenhuis. weet jouw wolf wat een kilometer is, of een warenhuis? heb je met je wolf afgesproken dat jij voor hem met ons praat? dat de twee bejaarden met elkaar in mensentaal praten is tot daar aan toe over de verteller zou je misschien nog eens moeten nadenken wellicht denken anderen verschillend over het perspectief van de wolf, dan zeg ik niks

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina Levja 23 juni 2018 - 12:54
Ik denk een beetje hetzelfde als deze twee vreemde wolven over oud(er) worden. Wat mij betreft mag die kilometer er ook uit. Voor wolven bestaat geen tijd en afstand, denk ik zo. Maar wie ben ik?

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
anoniem108 23 juni 2018 - 13:12
Ik hoor/ lees al : jij houdt niet van jagen. Dat is prettig. En ja, een wolf die te oud is om zijn kostje bij elkaar te vinden is in zijn eentje waarschijnlijk ten dode opgeschreven. Alleen, ze gaan naar het grootwarenhuis (je bent zeker Belgische?) en dan? De mensen die stuipen op het lijs jagen en door de winkel razen op zoek naar vlees? Het is me even niet duidelijk hoed deze oude wolven zich in leven denken te houden. Al vind ik het sympathiek klinken.

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
PeterFD 23 juni 2018 - 13:45
Anne: ik heb het opgezocht, literair is niet mijn ding, heb ik geen opleiding in niettemin ben ik zeer bereid om fantasie te accepteren, dat komt hier vaak langs en soms echte kunststukjes jouw bijdrage was de eerste die ik las, ik kreeg er een onevenwichtig gevoel bij, deels realistisch deels fantasie, deels mens deels wolf na lezing van enkele andere bijdragen besef ik te haastig te zijn geweest met mijn oordeel, excuses daarvoor uiteraard herlezen: ik stoor mij aan 'op driehonderd meter', maar Zonder paspoort enz. waarmee de alinea eindigt vind ik erg geslaagd Mensen gebruiken namen vind ik nog steeds overbodig die honderd kilometer geleden, op zich leuk gezegd, maar weer zo'n element dat ik onwolfs vind de sfeer bevalt me wel, het volgen van de gedachtengang overtuigt benieuwd naar andere commentaren (om van te leren)

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
edwinchantalen… 23 juni 2018 - 14:47
Anne, je laatste zin vind ik erg mooi. Ik zie ze lopen, die twee oude mannen. Ze gaan me aan het hart. Je beschrijft een sterk dier van een kwetsbare kant. Heel mooi gedaan! Peter, bij het schrijven van mijn eigen verhaal heb ik ook geworsteld. Wat benoem je en wat niet. Noem je een mens een mens of een tweevoeter? Beiden zijn woorden die niet door een wolf worden 'gebruikt' of gedacht. Dan gaat mijn voorkeur wel uit naar het gebruik van de normale woorden. Anders voelt het zo gekunsteld. Maar dan nog blijft het lastig om een wolf niet te menselijk te maken.

Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 24 juni 2018 - 13:25
Ik hoor/ lees al : jij houdt niet van jagen. Dat is prettig. En ja, een wolf die te oud is om zijn kostje bij elkaar te vinden is in zijn eentje waarschijnlijk ten dode opgeschreven. Alleen, ze gaan naar het grootwarenhuis (je bent zeker Belgische?) en dan? De mensen die stuipen op het lijs jagen en door de winkel razen op zoek naar vlees? Het is me even niet duidelijk hoed deze oude wolven zich in leven denken te houden. Al vind ik het sympathiek klinken.
Beste Edith, Dank voor je reactie. In Spanje waren mijn man en ik een "extranjero" (vreemdeling) ja,ja dat mogen ze daar maar zomaar hardop zeggen, maar voor mijn taalbroeders blijkbaar ook. "Grootwarenhuis" is blijkbaar toch een Nederlands woord, zie de volgende link op het Algemeen Nederlands woordenboek: https://www.ensie.nl/anw/grootwarenhuis. Ik vind het inderdaad wel niet op Van Dale, wel "warenhuis".https://www.vandale.nl/gratis-woordenboek/nederla… Vlaams of Belgisch bestaan m.i. niet, wel Nederlands met af en toe een ander woordgebruik en accent aan de verschillende kanten van de landgrenzen. Ja dat is soms een schok he. Wij ervaren hetzelfde met onze schoonzoon die uit Soest komt en hier al aantal jaren woont. Die gebruikt ook woorden die we niet kennen en vice versa. We ervaren dat als een verrijking:) De beide wolven gaan dus naar de supermarkt om de vuilbakken leeg te maken , denk ik dan zo, niet om een rondje in de winkel te lopen. Al lijkt me dat nog een grappige invalshoek :) De ene in het karretje en de andere duwend bijvoorbeeld.Ik heb veel gelezen over de wolf en ze doen dat dus echt he, de vuilbakken leeg gaan maken. Maar ik wil niet te veel details toevoegen om de fantasie van de lezer niet te beperken.

Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 24 juni 2018 - 13:29
Anne, je laatste zin vind ik erg mooi. Ik zie ze lopen, die twee oude mannen. Ze gaan me aan het hart. Je beschrijft een sterk dier van een kwetsbare kant. Heel mooi gedaan! Peter, bij het schrijven van mijn eigen verhaal heb ik ook geworsteld. Wat benoem je en wat niet. Noem je een mens een mens of een tweevoeter? Beiden zijn woorden die niet door een wolf worden 'gebruikt' of gedacht. Dan gaat mijn voorkeur wel uit naar het gebruik van de normale woorden. Anders voelt het zo gekunsteld. Maar dan nog blijft het lastig om een wolf niet te menselijk te maken.
Dank je wel Edwinchantalenq.! Je commentaar is echt opbeurend. :) Dit onderwerp doet blijkbaar een polemiek ontstaan. Ieder interpreteert de opdracht op zijn manier, denk ik dan en ik kan elke invalshoek waarderen. Dichterlijke vrijheid en dies meer...

Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 24 juni 2018 - 13:51
Beste iedereen die hier commentaar schrijft op mijn tekst, In de eerste plaats, van harte dank voor jullie reacties! Renate Dorrestein heeft het in haar prachtig laatste boek "Dagelijks werk" o.a. over de "Suspension of disbelief", een echte aanrader. Ik beschouw haar als een "grande dame" van de Nederlandstalige literatuur en lees haar al heel mijn volwassen leven. Iemand om niet te vergeten. Dat gezegd zijnde, zou ik het waarderen als we de tegenstellingen tussen zogenaamd "Nederlands" Nederlands en "Belgisch" of nog erger "Vlaams" Nederlands zouden kunnen vergeten. Zoals ik hier al schreef, bestaan de talen "Vlaams" en "Belgisch" m.i. niet , alleen Nederlands dat aan beide zijden van de landgrenzen soms anders wordt uitgesproken. Ook gebruiken we af en toe een andere woordenschat, maar is dat nu net geen verrijking? Dus ja, ik ben Belg en zal dus soms andere woorden gebruiken dan jullie en dat geldt andersom ook. Niks mis mee, in mijn ogen, integendeel. Dat is de peper en het zout van een taal. Onze schoonzoon is een Nederlander uit Soest die al jaren in België woont en ook hij gebruikt andere woorden dan wij. We leren dus van elkaar. En vooral, we houden van elkaar. :) De afstand van de wolf: Ik schreef een kilometer "later" en niet "verder", net om aan te tonen dat er voor een wolf misschien geen tijdsbesef bestaat, maar dat hij wel kan beseffen dat hij loopt en verder gaat als hij loopt.Hij zal m.i. ook kunnen zien dat hij op een andere plaats is dan voorheen en dat er dus "tijd" is verlopen tussen de plaats waar hij voordien was en de plaats waar hij nu is. Ik kan me vergissen natuurlijk.Zo goed ken ik een wolf niet.

Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 24 juni 2018 - 13:58
Anne: ik heb het opgezocht, literair is niet mijn ding, heb ik geen opleiding in niettemin ben ik zeer bereid om fantasie te accepteren, dat komt hier vaak langs en soms echte kunststukjes jouw bijdrage was de eerste die ik las, ik kreeg er een onevenwichtig gevoel bij, deels realistisch deels fantasie, deels mens deels wolf na lezing van enkele andere bijdragen besef ik te haastig te zijn geweest met mijn oordeel, excuses daarvoor uiteraard herlezen: ik stoor mij aan 'op driehonderd meter', maar Zonder paspoort enz. waarmee de alinea eindigt vind ik erg geslaagd Mensen gebruiken namen vind ik nog steeds overbodig die honderd kilometer geleden, op zich leuk gezegd, maar weer zo'n element dat ik onwolfs vind de sfeer bevalt me wel, het volgen van de gedachtengang overtuigt benieuwd naar andere commentaren (om van te leren)
Peter, Je hebt het volste recht om je mening te geven. Ik begrijp dat je het moeilijk kan hebben met die tegenstelling realisme versus fantasie. Het was voor mij gewoon onmogelijk om het standpunt van de wolf te vertolken zonder hem te laten denken/spreken. Ik had inderdaad kunnen tonen en beschrijven dat hij honger had en dat een andere wolf hem kwam helpen, maar ik heb dat blijkbaar niet gedaan. Dus je commentaar heeft me wel doen nadenken. Typisch voor mij zeker om te praten In plaats van beelden voor zich te laten spreken? Ik weet het niet, want soms schrijf ik wel beeldend. Dus ja, het raadsel van een onbewust proces, veronderstel ik dan?

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
PeterFD 24 juni 2018 - 22:55
Anne: bedankt voor je begrip het zijn allemaal oefeningen om beter te leren schrijven, we durven ons kwetsbaar op te stellen en dat is prachtig toch

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 25 juni 2018 - 21:53
Anne. Wat een leuke interactieve reacties hierboven, leerzaam ook. Ik heb genoten en zie die twee ouwetjes al gaan. Ik moest lachen, maar zoals het met melancholie gaat, tegelijkertijd beetje triest: kwetsbaar wil ik eigenlijk zeggen, die twee oude wolven. Voor mijn gevoel goed neergezet. Qua fantasie is het niet teveel gevraagd voor mij, leuk! Fijne avond.

Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 26 juni 2018 - 9:37
Anne. Wat een leuke interactieve reacties hierboven, leerzaam ook. Ik heb genoten en zie die twee ouwetjes al gaan. Ik moest lachen, maar zoals het met melancholie gaat, tegelijkertijd beetje triest: kwetsbaar wil ik eigenlijk zeggen, die twee oude wolven. Voor mijn gevoel goed neergezet. Qua fantasie is het niet teveel gevraagd voor mij, leuk! Fijne avond.
Dank je wel voor je reactie mw.Marie :) Ja ik vond het eigenlijk ook vooral triest en toch ook opbeurend, omdat de wolven elkaar helpen. Het feit dat ze de natuurlijke gang van zaken trachten om te keren en dus niet lijdzaam hun lot ondergaan, kan me ook wel bekoren. Ik ben zelf iemand die zich moeilijk bij iets kan neerleggen, vandaar zeker :)

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Levina Levja 26 juni 2018 - 12:35
Ha Anne, Ik had over later heen gelezen bij kilometer later. In die context vind ik het een vondst. Prachtig je pleidooi voor het open staan voor ander woordgebruik. Verhalen kunnen en mogen grenzeloos zijn.

Geen afbeelding

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Anne C. Claes 26 juni 2018 - 18:10
Ha Anne, Ik had over later heen gelezen bij kilometer later. In die context vind ik het een vondst. Prachtig je pleidooi voor het open staan voor ander woordgebruik. Verhalen kunnen en mogen grenzeloos zijn.
Dank je Levina! Inderdaad, verhalen mogen grenzeloos zijn. :)