Wekelijkse schrijfopdracht # 199 – Terug van weggeweest Al rennende op het bospad verliest Elly haar haarspeld. Ze bukt, raapt hem op en ziet daar een grijs bruine wolf, verscholen in het struikgewas aan de rand van het bos. Verder hollen of … voor ze het beseft zit ze tegenover hem, wel met het pad tussen hen in. ‘Hallo wolf, jij heet vast Lupus – Steven Lupus? Ik ben Elly, leuk om je hier verstopt te zien zitten. Je hoeft niet bang voor me te zijn, hoor.’ De wolf kijkt haar aan, vertrekt geen spier, hij lijkt nieuwsgierig en ook afwachtend te zijn. ‘Steven ik wil met je praten. Ik zou wel willen weten hoe je Nederland hebt kunnen vinden en waarom je hier naar toe wilt. Ben je alleen of maak je deel uit van een roedel? Nee, dat zal wel niet want dan waren er wel meer wolven om je heen. Of zoek je je roots, heel vroeger waren hier ook wel roedels wolven.’ Zal de natuur zich herstellen, denkt ze. Steven beweegt zich even en komt met zijn kop iets meer uit zijn schuilplaats. Elly vat dat als welwillend op; kon hij nu maar praten. ‘Ik weet dat je intelligent bent, van vrijheid houdt en instinctief handelt. Jij bent vast een alpha-dier dat op zoek is naar een vrouwtje om een roedel te stichten. Er is hier wel voldoende voedsel te vinden, zoals konijnen en herten. Maar, zegt ze - onbewust met stemverheffing - blijf alsjeblieft van de schapen van de boeren af. Mocht je hier willen blijven dan zullen wij, de wolf en de mens, nog veel van elkaar moeten leren. Kijk goed uit als je straks een verkeersweg oversteekt.’ Steven verdraait zijn kop en kijkt haar met open blik aan, maar of hij haar begrijpt? Elly staat voorzichtig op en vervolgt wat minder snel lopend dan voorheen, haar weg. ’s Avonds hoort zij een wolf huilen. Zal dat Steven zijn?