# 198 Doodsvlucht
Het onheil nadert in zwarte regenlaarzen. De regenlaarzen laten voetsporen achter in de modder. Ik zit met mijn knieën en handen op de grond en tuur tussen de bladeren door.
Je staat stil vlak voor de struik. Al mijn spieren zijn aangespannen, klaar om weg te rennen. Ik houd mijn adem in.
Een pure marteling en machtig gevoel. Ik zie jou maar jij ziet mij niet. Een machtig maar wankel evenwicht. Eén geluid of beweging en jij ziet mij.
Rennen, verstoppen en om me heen kijken. Zo gaat het nu al dagen. Jij blijft mij zoeken en op me jagen. Soms zie ik je nergens. Heb je het dan opgegeven? Of wacht je stiekem af?
Dus ik blijf rennen, me verstoppen en om me heen kijken.
Ik verafschuw je en tegelijk bewijs je me mijn levensdrang. Ik voel me meer levend dan ooit op de rand van de dood, turend naar jouw zwarte regenlaarzen.
Knap vervolg.
Lid sinds
10 jaar 3 maandenRol
Zonnestraal: knap en kort,
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Hoi Zonnestraal, Ik heb met
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Zonnestraal, krachtig
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Spannend verhaal, benieuwd
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Bedankt allemaal voor jullie
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Heel mooi, hoe de dreiging
Lid sinds
9 jaarRol
Je hebt er een spannend
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Spannend, het gevoel van
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
@ Marlie: Bedankt voor de
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol