#198 Ja vluchten!

Ha Depengevoed, Je invalshoek vind ik goed gekozen. In mijn ogen mag je nog wat schaven. Bijvoorbeeld in deze zin: "Ik huiver heel mijn lichaam trilt, komt het ooit nog goed?" In een kort stukje valt twee keer over je schouder kijken op. Deze zin vind ik ook niet zo logisch: "Hoor ik het nu goed? Het is Tiest, hij was boos maar is me nog nooit gevolgd." Je hebt alles in de tegenwoordige tijd, dus dan denk k eerder: "Hoe boos ook, Tiest is mij nooit eerder gevolgd." Iets in die geest.

Ik zat erop te wachten, de combinatie ontvluchten en vliegtuigvlucht goed gedaan zoals Levina zegt: nog wat schaven lekker zo'n ruzie, net genoeg voor het verhaal

Ja vluchten! ‘Je bent niet uit te staan trut, echt verschrikkelijk met jou.’ ‘Nee jij stomme zak, ik ben er klaar mee.’ Met een ruk gooi ik de voordeur achter me dicht, tegen beter weten in hoop ik dat Tiest me volgt. Mijn gedachten gaan terug in de tijd, wanneer begon het eigenlijk, onze ruzies? Zo’n week of vier terug, ik had een deadline op het werk, en wilde alleen een beetje begrip van Tiest. Maar hij had het zoals gewoonlijk zelf weer eens te druk op zijn werk. De tranen rollen over mijn wangen als ik er aan terug denk. Ik was zo boos geworden en van alles geroepen waar ik nu vreselijk veel spijt van had. En het ergste van alles, we maken steeds vaker en steeds heftiger ruzie. Ik huiver mijn lichaam trilt, komt het ooit nog goed? De schemer valt als ik besluit nog een rondje park te doen. Als ik over mijn schouder kijk, zie ik door de schemer heen een gedaante op me af komen, ik versnel mijn pas maar de gedaante versnelt mee. Uiteindelijk zet ik het op een rennen. ‘Wacht, wacht, Anne… wacht!’ Hoor ik het nu goed? Het is Tiest, hij is me nog nooit gevolgd. Op mijn hoede loop ik voorzichtig naar hem toe. ‘Rustig maar schat, het lijkt wel of je water ziet branden.’ ‘Nou ja ik schrik wel een beetje, ik ben niet gewend dat je me volgt.’ ‘Gekkerd, ik ben je gevolgd omdat ik ineens inzag, dat wij toe zijn aan vakantie, vind je niet? We maken steeds maar ruzie met elkaar omdat we het beide veel te druk hebben. Kom we gaan naar huis op zoek naar goedkope vluchten.’ 'Ja vluchten,' zeg ik opgelucht. Arm in arm lopen we richting huis.

Het is nog steeds een beetje slordig qua interpunctie en zo, Depengevoed. Het vraagteken achter 'eigenlijk' zou een komma moeten zijn en dan de punt achter 'ruzies' een vraagteken. Het stukje 'ik huiver mijn lichaam trilt' gilt in al zijn redundantie om een komma. Ik mis nog een 'ik' in 'zie door de schemer'. Dan zie ik weer een komma teveel achter 'inzag' en mis ik er juist weer eentje tussen 'vakantie' en 'vind'. Dan is er geen spatie in 'opzoek' en heb je een 'n-etje' teveel aan 'goedkopen' hangen. En zo is er nog veel meer. Het is natuurlijk kommageneuk, maar het hindert de vloeiende voortgang toch. Verder heb je het thema er leuk dubbel in verwerkt. Mensen die mijn oeuvre kennen, weten dat ik daarvan houd. Maar toch, maar toch, ergens heb ik dat zeikerige duiveltje op mijn linkerschouder dat aan het eind van het verhaal zijn schouders ophaalt en zich afvraagt of het allemaal wel genoeg is. Had Anne nu al rondgelopen met een echte relatiebreuk in gedachten en al wandelend op haar mobiele telefoon Funda doorzocht op zoek naar goedkope appartementen en was ze als een blad aan de boom omgeslagen voor Tiests meest treurige oplossing van een weekend-tripje naar Knokke, had ik het denk ik vermakelijker gevonden. Ik vraag me af: Blijft het niet een beetje oppervlakkig? Dig deeper. Peel the onion. Of niet, het is jouw tekst.

Mij raakt je tekst recht in het hart. Mooi gegeven, onze zo superdrukke tijd waarin de relatie onder druk komt te staan. Wat een lieverd die Tiest ( Friese naam?) dat hij het zo interpreteert. Het is hen beide veel waard gelukkig, hun relatie. Fijn weekend.

Hoop dat jullie een goedkope vlucht hebben gevonden. Zitten inderdaad een paar foutjes in. ..op mijn hoede loop ik voorzichtig naar hem toe.. Dat is dubbelop. Verder leuk verhaal.Fijne zondag

Ruzie kan je wel even goed doen. Aangezien dit veel ruzies zijn, vind ik dat Tiest wel heel snel is omgedraaid. Beide - beiden (als het om mensen gaat).

Ik vind het verhaalgegeven goed gekozen. Dit is een thema dat in deze periode relevant is. Misschien een verhaal voor een blog? Ook vind ik het goed dat het verhaal vaart heeft. Dan mag je weleens samenvatten en minder beschrijvend bezig zijn om die vaart erin te houden en werken korte dialogen goed.

Ja vluchten! ‘Je bent niet uit te staan trut, echt verschrikkelijk met jou.’ ‘Nee jij stomme zak, ik ben er klaar mee.’ Met een ruk gooi ik de voordeur achter me dicht, tegen beter weten in hoop ik dat Tiest me volgt. Mijn gedachten gaan terug in de tijd, wanneer begon het eigenlijk, onze ruzies? Zo’n week of vier terug, ik had een deadline op het werk, en wilde alleen een beetje begrip van Tiest. Maar hij had het zoals gewoonlijk zelf weer eens te druk op zijn werk. De tranen rollen over mijn wangen als ik er aan terug denk. Ik was zo boos geworden en van alles geroepen waar ik nu vreselijk veel spijt van heb. En het ergste van alles, we maken steeds vaker en steeds heftiger ruzie. Ik huiver mijn lichaam trilt, komt het ooit nog goed? De schemer valt als ik besluit nog een rondje park te doen. Als ik over mijn schouder kijk, zie ik door de schemer heen een gedaante op me af komen, ik versnel mijn pas maar de gedaante versnelt mee. Uiteindelijk zet ik het op een rennen. ‘Wacht, wacht, Anne… wacht!’ Hoor ik het nu goed? Het is Tiest, hij is me nog nooit eerder gevolgd. Op mijn hoede loop ik naar hem toe. ‘Rustig maar schat, het lijkt wel of je water ziet branden.’ ‘Nou ja ik schrik wel een beetje, ik ben niet gewend dat je me volgt.’ ‘Gekkerd, ik ben je gevolgd omdat ik ineens inzag, dat wij toe zijn aan vakantie, vind je niet? We maken steeds maar ruzie met elkaar omdat we het beiden veel te druk hebben. Kom we gaan naar huis op zoek naar goedkopen vluchten.’ 'Ja vluchten,' zeg ik opgelucht. Arm in arm lopen we richting huis.