Danny was de twee Egyptenaren gevolgd naar een Ibis hotel vlakbij Schiphol. Hij zat onderuitgezakt in zijn Toyota Luna en had vanaf de parkeerplaats een goed uitzicht op de ingang van het hotel. Het gebouw in de vorm van een zwarte kubus stak nauwelijks af tegen de maanloze nachthemel. Het deed hem denken aan de Kaaba in Mekka. Vanuit zijn auto zag Danny de eerste gasten naar buiten druppelen voor de vroegste vluchten van de dag. Volgens Expedia vertrok het eerstvolgende vliegtuig naar Cairo om 8:00. Danny checkte zijn telefoon. Het was nu 5:30. Faroek en zijn partner konden ieder moment naar buiten komen. Het museum ging pas open om 9:30. Voordat iemand opmerkte dat het gouden dodenmasker uit de Nineveh collectie verdwenen was, zouden de dieven al lang en breed het land uit zijn. Tenzij iemand ze kon stoppen. Daar waren ze. Hij herkende Faroeks magere, gebogen postuur met zijn enorme hoofd meteen. De andere Egyptenaar zette zijn koffer op de stoep en stak een sigaret op. Was dat een signaal? Danny keek om zich heen. Geen andere auto kwam in beweging. Faroek strekte zich uit. Met zijn armen wijd tekende hij zich als een Ankh af tegen de verlichting van de lobby. De twee mannen leken totaal geen haast te hebben. Danny startte de Toyota en reed langzaam om de vijver heen die de ingang van het hotel scheidde van de parkeerplaats. Faroek rekte zich lijzig naar links en naar recht. De andere Egyptenaar was op zijn koffer gaan zitten. Zou het masker daarin zitten, vroeg Danny zich af? Faroek boog voorover en raapte een steentje van de grond. Traag, bijna in slow motion, wierp hij het in de vijver. Danny keek met toegeknepen ogen naar de andere man die iets uit zijn zak haalde. Hij schrok op van het gerinkel van zijn telefoon, die op de passagiersstoel lag. BRING THE CAR.