Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#197 Defect

8 juni 2018 - 9:07
‘Nee, nee, niet nu!’ In paniek staar ik naar het logge apparaat dat mij de laatste uren koel hield. Met een laatste stuiptrekking stopte het zojuist met zoemen en de lucht in het kantoor lijkt zich instant te verdikken. Ik druk een aantal keren verwoed op de aan-en-uit knop van mijn vintage airco, maar er komt geen zuchtje wind meer uit de oude grill. Ik trek het snoer uit het contact, wacht even en stop hem er dan weer in. Niets. Moedeloos tuur ik uit het raam. Twee verdiepingen lager is de parkeerplaats leeg. Dure auto’s hebben plaatsgemaakt voor lange schaduwen. Natuurlijk is er niemand meer; alleen ik ben zo gek om deze warme zomeravond aan de presentatie van mijn manager te besteden. ‘Idioot!’ schreeuw ik tegen mezelf en in een vlaag van wanhoop schop ik tegen het zwijgende apparaat. De hitte lijkt zich van schrik even te ontladen, maar bolt zich dan direct weer samen. En terwijl zweetdruppeltjes zich langs mijn rug een weg naar beneden banen, ploft de grill met een klap op de vloerbedekking. Het onooglijke bakbeest kijkt mij met zijn gapende wond beschuldigend aan. ‘Wat nou?’ roep ik tegen het hoopje ijzer. ‘Dat krijg je ervan als je je werk niet doet! Dan kan je een schop onder je kont verwachten!’ Woest veeg ik wat losgeraakte lokken uit mijn gezicht en stamp terug naar mijn computer. Ik neem een grote slok water uit het glas dat naast mijn toetsenbord staat. Het smaakt muf en geeft me geen verkoeling, slechts rillingen. Dan wellen uit het niets ineens tranen op. ‘Niet huilen’, mompel ik, maar het heeft geen zin. Dikke druppels vallen op het bureau. Net als ik dreig te verdrinken, hoor ik geritsel. Met mijn vertroebelde zicht probeer ik het geluid te lokaliseren. Het is de airco. In zijn gewonde hart beweegt iets. En nog voordat ik met mijn ogen kan knipperen kruipt er, heel voorzichtig, een vlinder vanuit het donker naar buiten. Even blijft ze op het randje zitten, maar dan spreidt ze haar vleugels en fladdert op, richting de deur, de zomer tegemoet.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 juni 2018 - 10:42
Edwin: wat een thriller heerlijk lezen je blijft precies binnen de grens van overdreven taalgebruik, het is allemaal raak dingetje: tweede alinea eerste zin: de hitte is verderop natuurlijk geen het na Niet huilen past nog een komma de vlinder zou haar vleugels kunnen uitspreiden, maar hoeft niet met uit fantastisch mooi schrijfwerk

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
8 juni 2018 - 19:04
instant? Engelse interferentie? En is 'Woest poets' ook niet iets teveel van een tongbreker? Hulde aan die grill. Zelf heb ik op gelijke wijze een rooster in mijn scene verstopt. Maar dat terzijde. Bij het verdrinken in tranen denk ik aan Alice in Wonderland. Dat maakt die vlinder opeens ook beladen. Maar daarmee doe ik je magisch realisme tekort. Dit is allemaal subjectieve interpretatie.

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juni 2018 - 9:23
Hoi Tilma, dank voor je reactie! Grappig dat Alice bij je opkomt. Heb gelijk die vlinder opgezocht. 'Woest poetst' moet ik inderdaad niet te vaak achter elkaar lezen, dan word ik er duizelig van :). En dat 'instant'; het woord doet me altijd aan oploskoffie denken; snel en niet lekker. Vandaar dat ik het hier heb gebruikt (maar misschien is het ook wel stiekem de Engelse invloed van Alice).

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juni 2018 - 9:44
Genoten van je verhaal. Als er in het vervolg een apparaat kapot gaat, dan denk ik aan het gewonde hart van jouw airco. Ik word niet meer boos, maar bedank het ding voor de bewezen diensten.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juni 2018 - 18:24
Een relativerend en verkoelend einde; waar de hitte net nog een gekmakende hitte was, is het nu weer het meer positieve woord zomer, door de vlinder die haar tegemoet fladdert. Mooi gevonden en mooi geschreven dit verhaal. Een tip, voor de eerste alinea. Schrijf in actieve taal, 'het logge apparaat dat mij de laatste uren koel heeft weten te houden,' wordt dan 'dat mij de laatste uren koel hield.' En 'stuiptrekking is het zojuist gestopt met zoemen' wordt dan 'stopte zojuist met zoemen.' Over 'woest poets' dat al eerder genoemd werd, dit zou ik veranderen in 'woest veeg,' omdat ik de hoofdpersoon haar weg zie poetsen, en dat is denk ik niet wat je bedoelt?

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juni 2018 - 19:56
Dank Lizette voor je commentaar en nuttige tips! Ik heb ze verwerkt in mijn verhaal. Ik zat te broeden op een ander woord voor 'woest', maar 'veeg' ipv 'poets' lost het helemaal op! Dank! Levina bedankt voor het lezen en je leuke reactie! En ach, die apparaten doen ook maar gewoon hun best :)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juni 2018 - 23:15
Vervelende ervaringen kunnen een leuk verhaaltje opleveren. Zo zie je maar, Edwin (?) dat een schop onder de kont van iemand, of in dit geval van iets, best wel resultaat kan opleveren. Eind goed al goed. :thumbsup: