Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#195 Winter

28 mei 2018 - 16:18
#195 Winter Met lood in mijn schoenen en mijn humeur op half zeven begeef ik mij door de drukke winkelstraat. Niet opvallen, door mij inmiddels tot kunst verheven. Mijn gezicht gaat half verscholen achter een aviator-zonnebril en mijn haargrens wordt bedekt door een zwarte pet met gele stiksels. Ondanks het warme zomerweer draag ik een lange zwarte broek met een simpel grijs T-shirt en een zwarte bomber. Zweetparels beginnen zich in mijn nek te vormen. In mijn gedachten is het winter. Dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Mijn emotieloze bestaan maakt me geschikt voor taken die een normaal mens niet zonder gewetenswroeging uit zou kunnen voeren. De dame voor me mindert vaart en door mijn gemijmer loop ik met een knal tegen haar achterste aan en ze valt. Een scheldkanonnade volgt. Terwijl ik haar overeind help bied ik mijn excuses aan. Ze kijkt me taxerend aan en een koude rilling kruipt over mijn rug. Haar ijsblauwe ogen kijken recht door me heen en ze zegt met een kleine glimlach en een knipoog: “Excuses aanvaard. Normaal heb ik pas fysiek contact na twee dates.” Verward kijk ik haar aan en voor ik het besef duwt ze een briefje in mijn handen. Uitdagend houdt ze haar rechterhand iets te lang op mijn linkerhand, voor ze zich omdraait en haar weg door de drukke straat vervolgt. Verbijsterd blijf ik achter. Ik ontvouw het briefje en daar staan 10 cijfers en een naam. Eva. Ik vervolg mijn weg. Mijn doelwit nog steeds binnen bereik. Hij duikt een steegje in en ik volg, met mijn rechterhand reikend naar het vuurwapen in mijn binnenzak. Na een paar meter sta ik stil en strek mijn arm. Ik richt met trillende armen naar de lopende man. Ik kan het niet. In mijn gedachten was het altijd winter.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 mei 2018 - 23:26
Hoi Rik, Spannend fragment van een ongetwijfeld groter verhaal. Toch pakt het mij (nog) niet. Het doel van de hoofdpersoon is volgens mij om niet op te vallen, toch loopt hij er op een warme zomerdag bij alsof het winter is. Dat krijg ik niet helemaal met elkaar gerijmd. De 'botsing' duurt maar liefst drie alinea's, maar toch weten we niet meer van haar dan dat ze ijsblauwe ogen heeft. Het doel van de HP blijft ook onduidelijk. Gezien zijn emoties aan het begin is het duidelijk geen huurmoordenaar, maar een dergelijke taak lijkt hij wel te hebben.. Veel vragen dus, maar boeiend genoeg geschreven om mij nieuwsgierig te maken naar meer.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2018 - 8:26
Ik ben het met Bart eens, dit verhaal heeft meer woorden nodig en meer ontwikkeling. Je hebt gekozen voor een omslagpunt in het leven van een huurmoordenaar. Om ons in hem in te leven hebben we tijd nodig. Verder is het wel goed geschreven en is de situatie wel duidelijk, vind ik. Persoonlijk hoef ik geen uitgebreid beeld van de vrouw te hebben. Hoe ze handelt spreekt ook genoeg. De rest kan ik zelf invullen.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2018 - 12:01
Je schrijfstijl is goed, ik heb het graag gelezen. Maar ik sluit me aan bij de andere reacties. De vrouw is ook mij wat te uitgebreid beschreven, maar ik snap wel dat ze hem even uit zijn concentratie haalt.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 mei 2018 - 13:42
goede stijl, mooie plot, precies wat de opdracht was: een hap uit een langer stuk, zodat er veel vragen open blijven