# 195 — Schommelingen

'Hou je nog van me?' 
'...'
'Nou, zo’n moeilijke vraag is het toch niet?'
'Ach, Johan...'
'Wat "ach Johan"? Dat is duidelijk geen "ja", Merel. Dus "nee"?'
'Hier: dit. Precies dit! Het is ja of nee. Zwart of wit. Links of rechts. Jij bent het slachtoffer, ik ben de dader. Johan is goed, Merel is fout. Af en toe ben je zo ontzettend …'
'Binair?'
'Simpel!'
'Maar zo’n complexe situatie is het toch niet? Ik kom thuis terwijl jij net… net succesvol verbinding had gemaakt met het netwerk van—'
'Jezus, zeg het gewoon, "terwijl ik met Wouter lag te neuken".'
'Alsjeblieft, moet het zo plat? Ik was erbij goddomme! En het zal nog heel lang duren voordat ik weer van het internet gebruik kan maken zonder die harige reet voor me te zien. Maar je hebt gelijk, zo simpel was het. Je lag lag met een ander te neuken. En ik ging ervan uit — maar misschien heb ik het mis — dat de essentie van een monogame relatie is, dat activiteiten met een dergelijk hoog intimiteitsniveau, exclusief zijn voorbehouden aan de participanten van die relatie.'
'Ja, ja, sorry dat ik je simpel noemde. Kunnen we nu weer terug naar Jip en Janneke-taal?'
'Ik hou van je, Merel.'
'Echt? Ook nu?'
'Ook nu. En dat weet ik omdat het zo’n pijn doet. Als ik niet zoveel van je hield zou het niet zo ontzettend veel pijn doen. Maar ik ben ook kwaad, en ik ben verdrietig en…'
'En wat?'
'En trek nou verdomme iets aan, want het leidt enorm af als ik serieus probeer te praten terwijl die reebruine tepels me de hele tijd aanstaren.'
'Het spijt me, Johan. Ik zat fout. Ik had het niet moeten doen.'
'Je hebt helemaal gelijk. Je had het niet moeten doen. Toch voel ik een "maar" aankomen.'
'Maar het is zo warm hier en ik wil helemaal niets aantrekken en ik wil dat jij ook—'
'Nee, nee, nee, dit gaat mij veel te snel! Ik ga iets sterkers inschenken. Iets met veel ijs erin.'