Ze pakt de linker slagader en snijdt die open. Een dun straaltje. “Suction please.” De wond moet schoon blijven. “Insert.” Een luchtbel kan fataal zijn. “Inject.” De drukmeter laat precies het moment horen waarop het gif de haarvaten bereikt. “Hold please.” De radioactieve trackers verspreiden zich over de mediale lob. Het team kijkt gespannen naar het beeldscherm. Slaagt dit experiment, dan wordt Doctor Sanna Suoinna de eerste Laplandse genomineerde voor de Nobelprijs. Ademhaling, hartslag en temperatuur stijgen licht. Het gif heeft zich keurig binnen de begrenzing van de leverlob verspreid. “Doctor, reflux.” “Pressure up point three, please.” Trackers verschijnen buiten de lob. “Shit! Excuse me, please.” Hart en ademhaling reageren. Het team volgt het protocol. De waarden blijven stabiel. “Plan B, everyone.” De lever wordt afgegrendeld en gespoeld om het ontsnapte gif te verdunnen en schade aan de weefsels te voorkomen. “83 percent.” “Refill ready.” “Inject please.” “Leaking.” “Level syphon please.” “Liver poison 95 percent.” “Hold please.” “Leaking increasing.” “Continue flushing max.” Twee uur later wordt de procedure beëindigd. De trackers geven aan dat het gif niet verder verspreid is. Biopten tonen aan dat de bacteriënsterfte honderd procent is. Dokter Suoinna roept het operatieteam binnen dat de leverlob gaat uitnemen. Zelf volgt zij de operatie via de videoverbinding, samen met de veterinaire studenten die getuige zijn van een uniek experiment. Het doden van resistente ziektekiemen in een rendier, voordat zij zich kunnen verspreiden, betekent een wetenschappelijke doorbraak die ook voor de mens van grote betekenis kan zijn. De vraag is of het dier over drie maanden en over een jaar nog gezond is en vrij van de dodelijke bacterie. In diergaarde Amersfoort mailt onderzoeker Pierre Moulin de resultaten van zijn experimenteel onderzoek met het doden van ziektekiemen in geïnfecteerde chimpansees aan de redactie van tijdschrift The Lancet.