Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#190 Bestuursvergadering

De telefoon gaat, acht uur zie ik op de klok. ‘Hallo met Anne,’ zeg ik opgewekt aan de telefoon. ‘Hoi met Rob, mag ik van jou Antoine even?’ ‘Oh Antoine is bij de tennisvereniging.' ‘Nou nee …’ ‘Jawel’ onderbreek ik hem. ‘Hij heeft bestuursvergadering, en daarna om tien uur gaat hij nog een potje tennissen, hij is laat thuis vanavond.’ ‘Dat dacht ik ook,’ zegt Rob, ‘maar ik heb de vereniging gebeld, en daar zeiden ze dat hij zich voor de vergadering heeft afgemeld.’ ‘Oh, dan zal hij zo wel thuis zijn.’ Een halfuur later is Antoine nog niet thuis. Een keer of zes probeer ik hem te bellen maar krijg alleen maar voicemail. Op berichtjes reageert hij al evenmin. Ik krijg een naar onderbuik gevoel. Een uur later belt Rob weer, ‘is die pannenkoek al boven water?’ grapt hij. ‘Ik weet echt niet waar hij is, als hij thuis is laat ik hem gelijk bellen.’ Nogmaals probeer ik Antoine te bereiken. Maar geen gehoor. Ik bedenk om zijn tennismaat te bellen. ‘Hoi Kees, jij moet toch om tien uur tennissen met Antoine, heeft hij afgebeld?’ ‘Eh nee... hij liet me weten dat hij wat later is.’ Ik hoor aan de stem van Kees dat er iets niet klopt, ineens gaan alle alarmbellen rinkelen. Ik vraag Kees of hij Antoine wil laten bellen, als hij op de tennisbaan komt. Tien over tien gaat de telefoon. ‘Met Antoine, ik bel straks na het tennissen, ik moet nu de baan op.’ Er klinkt ergernis in zijn stem. Ineens weet ik het zeker. Ik voel het gewoon. ‘Als jij nu niet gelijk naar huis komt kom ik naar jou en zet daar alles op zijn kop,’ roep ik door de telefoon. Binnen een kwartier zit Antoine tegenover me. ‘Het is me gewoon overkomen.’ Zegt hij zonder enige emotie. In nog geen drie uur tijd ben ik veranderd van sterke vrouw naar wrak.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een onbehagen gevoel neemt meester van mijn.
'Een onbehaaglijk gevoel maakt zich van me meester' of iets dergelijks zou het moeten zijn. De laatste zin van je tekst lijkt me al niet meer nodig. Of, misschien, als die voor de onderkoelde reactie van Antoine zou komen? Zou dat niet sterker staan? Ik ben ook nooit zo'n fan van beschreven geluiden als "tringggg tringgg'. Je verhaal zou ook met 'Hallo met Anne' kunnen beginnen. Mogelijk dat ik daar dan ook over geklaagd had, maar goed. Om het niet zo'n paniekerig heen en weer gebel te laten zijn had Rob ook vanaf de bestuursvergadering zelf naar Anne kunnen bellen. Een ander telefoongesprek had ook een sms'je kunnen zijn. Er zijn ook nog wat interpuncties die niet helemaal lekker zijn. Bijvoorbeeld: ''geloof me ik doe het.’ Roep ik' Dat ziet er soepeler uit met een komma. Tussen 'vijfminuten' kan ook nog een spatie. Dat waren de tips. De top: Antoine. Hij zegt maar twee dingen in je stukje, maar daarmee heb je hem helemaal uitgetekend. De lul.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een heen en weer gesprek waar de rusteloosheid doorheen schemert. Antoine is een type die gewoon zijn gangetje gaat en er ook geen doekjes om windt. Komt knap hard aan. Lul, idd. Tilma heeft al veel tips gegeven. Het geluid van een telefoon - geen mobiel? - heeft ook mijn voorkeur niet. Voor Bam geldt dit ook. Gewoon met de dialoog beginnen. Zelfs al zie je 20 en 22 op de klok, je denkt zo niet. Een onbehagen gevoel neemt meester van mijn. Hier loopt iets heel erg verkeerd, je hebt meerdere zaken door elkaar gehaspeld. Tilma geeft al een mogelijkheid. Voor mij zou het een gevoel van onbehagen zijn dat me overvalt. Waarom zo veel witregels? Of wil je de tijd die voorbijgaat hiermee benadrukken? De laatste zin kan je misschien korter en krachtiger neerzetten? (zonder bam)

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Vrouwelijke intuïtie. En een keer wat anders dan ontkennen. Hij weet meteen waar hij aan toe is. Mooi gevonden. Origineel ook. 'Het is me gewoon overkomen' is erg cliché in een dergelijk verhaal. Zou mooi zijn om hier iets onverwachts neer te zetten. '... en geloof me, ik doe het.' Dit kan, maar het is sterker om dit weg te laten. Hiermee probeer je de overtuiging groter te maken, maar dat is niet nodig. Hij kent haar en weet dat ze hier toe in staat is. Dat zou sterker zijn. Vijf minuten later ... Dichtbij dus. Bij de buurvrouw? :-) Goed dat jij je aan de verhaallijn blijft houden van het waargebeurd verhaal. Zo gaat het dus echt af en toe.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je uitgangspunt vind ik spannend, maar juist daardoor had het van mij puntiger gemogen. Van mij mogen veel zeg ik, zegt hij en wie allemaal iets te zeggen heeft, weg. En die Antoine is een bal, de grootste tennisbal. Die heb je goed neergezet.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Door de manier waarop je het schrijft krijg ik het idee dat ik iets aurobiografisch lees. Het maakt me kwaad en daarmee vind ik het een goed verhaal dat binnenkomt.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Door de manier waarop je het schrijft krijg ik het idee dat ik iets aurobiografisch lees. Het maakt me kwaad en daarmee vind ik het een goed verhaal dat binnenkomt.
Zo is het inderdaad bedoeld Nancy, fijn dat het goed binnenkomt.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je uitgangspunt vind ik spannend, maar juist daardoor had het van mij puntiger gemogen. Van mij mogen veel zeg ik, zegt hij en wie allemaal iets te zeggen heeft, weg. En die Antoine is een bal, de grootste tennisbal. Die heb je goed neergezet.
Je hebt gelijk Levina, ik heb de zegjes aangepast :rolleyes:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Depengevoed, ... wat een heerlijke laatste regel. Houden zo! :thumbsup: Je hebt fijne feedback gekregen!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Depengevoed, meid , autobiografisch? Wat een ròtstreek. Je hebt een inlevend stuk geschreven, recht vanuit de emoties van je HP. Iedere vrouw kan zich hierin verplaatsen. En je laatste zin vat alle emoties, woede, verbijstering, schok en teleurstelling samen. Heel mooi. En heel verdrietig.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een enorme hufter, dat heb je goed over weten te brengen. Goede tips heb je al gehad. En bah, wat ellendig om mee te maken.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Depengevoed, ... wat een heerlijke laatste regel. Houden zo! :thumbsup: Je hebt fijne feedback gekregen!
Dankje Riny, ik ben blij met de feedback :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Depengevoed, meid , autobiografisch? Wat een ròtstreek. Je hebt een inlevend stuk geschreven, recht vanuit de emoties van je HP. Iedere vrouw kan zich hierin verplaatsen. En je laatste zin vat alle emoties, woede, verbijstering, schok en teleurstelling samen. Heel mooi. En heel verdrietig.
Ja helaas ooit meegemaakt, meer dan twintig jaar geleden. Maar... sterker en gelukkiger uitgekomen. :nod:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een enorme hufter, dat heb je goed over weten te brengen. Goede tips heb je al gehad. En bah, wat ellendig om mee te maken.
Dank je i Kat, klopt helemaal!