# 189 Schilderij

(een kleine verandering wat personages en rekwisieten betreft) ** Het licht flikkert. We kijken omhoog en zien het wegkwijnen tot het volume van een kaarsvlam. Dan kijk ik naar mijn familie; onze kleren, donker en grauw, versmelten met het troosteloze van de kamer. Een tafel en stoelen de weinige meubels die er staan. 'Hier, het resultaat van onze arbeid van vandaag.' Vanuit moeders schort rollen ze op tafel; klein, even verweerd als onze gezichten, maar voedzaam. Moeders woorden. 'Olie, we hebben olie nodig,' mompelt vader. Hij grijpt naar een aardappel en kauwt spaarzaam. 'Gaan we morgen op hoenders jagen? Ik wil vlees.' Ik laat een aardappel rollen, maar mijn zus legt er haar hand op. 'Je weet dat Heer Jorische streng is. Waarmee wil je de diefstal vergelden? Met tien van deze knollen?' Ze neemt de groente, bekijkt hem en bijt er dapper in. 'Eet nu, jongen,' zegt moeder, 'en wees dankbaar dat we leven. Laten we straks bidden dat morgen beter wordt.' https://www.vangoghmuseum.nl/nl/collectie/s0005V1…