Geen afbeelding
John Doe

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#188 te dicht bij

 6 april 2018 - 19:58
Owen had besloten dat het deze avond ging gebeuren. Hij was LaRue gevolgd naar een obscuur restaurantje waar hij kwart over negen uit kwam. Het was donker en het regende licht. Een stevige bries joeg los vuil door de straten. Het wegdek glom en de jaspanden van LaRue zijn regenjas wapperden achter hem omhoog. Ze hadden tegen Owen gezegd dat inspecteur LaRue hen te dicht op de hielen zat. Hij moest worden gestopt, voordat hij de laatste puzzelstukjes op hun plaats had. Ze wisten niet hoeveel informatie LaRue had gedeeld met zijn vroegere politievriendjes. Als hij het veld had geruimd, moest het klaar zijn. Geen getuigen, geen lastige vragen. Owen zette de achtervolging in en wachtte tot hij bij de steeg kwam waar de vuilcontainers van de restaurants stonden. Het leek alsof de oude man hem had gehoord want hij stopte en draaide zich om. Een glimlach gleed over zijn verweerde gezicht toen hij Owen zag. 'Ik kom te dicht bij.' Het klonk als een nuchtere conclusie. Owen knikte.'Je bent te nieuwsgierig,ouwe. Ze worden bang voor je. Tijd om afscheid te nemen.' Hij richtte het pistool en drukte af. Niet langer laten duren dan nodig was. De kogel raakte LaRue in zijn knie en happend naar adem zakte hij op de grond. Hij legde zijn hand kreunend van pijn op de rafelige wond, het bloed sijpelde tussen zijn vingers door. Owen wandelde op zijn gemak dichterbij. De oude man zou toch nergens meer heen gaan. Een tweede kogel raakte zijn andere knie. LaRue viel opzij als een zak botten en raakte met zijn hoofd de grond. Zweet parelde op zijn voorhoofd en hij klemde zijn tanden op elkaar van de pijn. 'Maak het af, laffe klootzak.' 'Ik heb nog één kogel voor je over,'zei Owen.' Dit wordt geen prettige gezicht.' Hij schoot de zware kogel in LaRu zijn gezicht dat als een meloen uit elkaar spatte. Zo stierf John LaRue. Hijgend stond Owen op en keek neer op het lichaam. Toen ging hij op zijn hurken en beklopte de zakken van de jas en de broek. Portemonnee, mapje met foto's .Wat losgeld en een paspoort. Oude legitimatie kaart van de politie, sleutels en een bankpas. Owen stopte alles in zijn zak en keek om zich heen. Geen getuigen, geen lastige vragen....

8 april 2018 - 10:28
Aangezien ik nog geen reacties zie, zal ik de spits afbijten. Vooropgesteld: ik houd niet van afrekeningen.Ik houd niet van moord, al kijk ik graag naar klassieke detectives. Het kan er niet goed bij mij in dat een doorwinterde oude politie-inspecteur zich zo zonder verweer laat afschieten. Op zijn minst is hij zelf ook bewapend... Owen is onmenselijk hard, maar ja, dat is de crimineel in hem. Het sterven op zich is hier maar bijzaak. Dat is een beetje jammer. Zo stierf John LaRue. Moederziel alleen, net als zijn hele leven. Hij is niet alleen, hij is hoe je het went of keert, in gezelschap van zijn moordenaar. Wel vind ik een paar mooie sfeerbeelden hier in terug : Het was donker en het regende licht. Een stevige bries joeg los vuil door de straten. Het wegdek glom en de jaspanden van LaRue zijn regenjas wapperden achter hem omhoog. Tussen haakjes : sommige woorden horen aan elkaar geschreven te worden : politievriendjes -- vuilcontainers...

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 8 april 2018 - 10:30
Als sterfscène zeker geslaagd. Ik vind het jammer dat je me eigenlijk niet verrast. Je legt aan het begin uit wat Owen gaat doen en dat gaat Owen vervolgens doen. Daarbij gebruik je overwegend een beschrijvende verteltrant. Misschien kan je het verhaal beginnen bij: 'Owen had besloten dat het deze avond zou gebeuren.' Dan trek je mij meteen het verhaal in. Laat het begin -wat er nu staat- later het verhaal insijpelen. Kijk daarnaast eens of informatie nog uitgelegd moet worden of dat je het kunt tonen: 'Het leek alsof de oude man hem had gehoord want hij stopte en draaide zich om.' kan ook vervangen door: 'De oude man stopte en draaide zich om richting Owen.'

8 april 2018 - 11:06
Ja, @Hadeke heeft gelijk. Daar zit inderdaad iets in, die beginzin. Dat pakt de lezer. Die gaat zich afvragen : "wat zal vanavond gebeuren"

Geen afbeelding
John Doe

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 april 2018 - 12:00
Bedankt dat jullie de moeite nemen een reactie te plaatsen. En Edith, het verhaal is conform de opdracht. Hoe sterft je hoofdpersoon in je verhaal. Nu, zo dus.Nu had LaRue ook wel kunnen proberen Owen neer te schieten,maar ja...Stel dat hij het dan het overleefd? En Hadeke, misschien kan ik je bij een volgende schrijfopdracht verrassen . Hoop nog veel nuttige en leuke bijdragen te kunnen leveren aan dit forum.

8 april 2018 - 14:13
Tja, dat is zo. En natuurlijk neem ik de moeite om je inzending te lezen en te beoordelen. Ik dacht, dat het juist de bedoeling van het forum was om op elkaar te reageren. Als mij iets niet bevalt, reageer ik gewoon niet. Met andere woorden, je tekst bevalt wel. Misschien steekt er wel een Georges Simenon in je. Iets in die regenjas en de naam gaf mij associaties met Maigret, Columbo en meer van die detectives.

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 april 2018 - 20:27
Je hebt de invulling conform opdracht gedaan. :nod: De beeldende sfeer plaatjes zijn al genoemd. :thumbsup: Ik mis een spannende opbouw. Je verklapt in de eerste zin al dat het vanavond gaat gebeuren, halverwege wordt duidelijk wat er gaat gebeuren en dan een beschrijving hoe het gebeurt. Wat zou er gebeuren als je vanuit LaRue schrijft? Ondanks dat het geen prettig onderwerp is, leest je verhaal soepel. Een prettige en leerzame tijd hier! :)

Geen afbeelding
John Doe

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 april 2018 - 23:05
Hai May Laysen, Bedankt voor je reactie. Als toegift hieronder een gedeelte vanuit het perspectief van LaRue. LaRue bette het zweet van zijn voorhoofd, verfrommelde de zakdoek en stopte die terug in zijn zak. De man was hem al opgevallen vanwege zijn postuur en de zelfverzekerdheid waarmee hij zich bewoog. Hij deed ook geen moeite om zijn aanwezigheid te verbergen. LaRue vervloekte nu zijn stommiteit om ongewapend van huis te gaan. Koortsachtig overwoog hij zijn mogelijkheden... Hij kon zich niet voorstellen dat hij een gevaar vormde voor het syndicaat. Natuurlijk was hij achter een paar dingen gekomen waar ze nerveus van werden maar dat nu alle alarmbellen er zouden afgaan? Waarschijnlijk wilden ze hem alleen waarschuwen. Tot hier en niet verder, LaRue. Hij stond nog steeds zijn mannetje in een gevecht ondanks zijn leeftijd. Echt bang was hij niet. Toch hoopte hij een confrontatie te kunnen vermijden. Hij rook zijn eigen penetrante transpiratie geur en voelde de natte plekken onder zijn oksels. Zijn oog viel op het restaurantje een paar meter verderop, opeens voelde hij zijn maag knorren en hij realiseerde zich dat hij niet kon herinneren wanneer hij voor het laatst iets had gegeten. Onder het eten kon hij alles op een rijtje zetten en een plan verzinnen. Anderhalf uur later rekende hij af, boerde en veegde met de bovenkant van zijn hand over zijn mond. Hij liep naar de deur,opende die en tuurde links en rechts de weg af. Het regende en hij zette zijn kraag op. Niemand te zien. In stilte hoopte hij tegen beter weten in dat zijn achtervolger het er bij had laten zitten. LaRue riep een groet en liet de deur achter zich dichtvallen. Als hij doorliep kon hij met een kwartiertje thuis zijn.

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 8 april 2018 - 23:00
Hai May Laysen, Bedankt voor je reactie. Als toegift hieronder beschreven een stukje vanuit het perspectief vanuit LaRue. LaRue bette het zweet van zijn voorhoofd, verfrommelde de zakdoek en stopte die terug in zijn zak. De man was hem opgevallen vanwege zijn postuur en de zelfverzekerdheid waarmee hij zich bewoog. Hij deed ook geen moeite om zijn aanwezigheid te verbergen. Hij had gezien dat LaRue hem in de peiling had. LaRue vervloekte nu zijn stommiteit om ongewapend van huis te gaan. Koortsachtig overwoog hij zijn mogelijkheden... Hij kon zich niet voorstellen dat hij een gevaar vormde voor het syndicaat. Natuurlijk was hij achter een paar dingen gekomen waar ze nerveus van werden maar dat nu alle alarmbellen er zouden afgaan? Waarschijnlijk wilden ze hem waarschuwen. Tot hier en niet verder, LaRue. Knoop het in je oren. Een paar klappen kon hij wel hebben. En uitdelen kon hij ook nog. Hij rook zijn eigen penetrante transpiratie geur en voelde de natte plekken onder zijn oksels. Zijn oog viel op het restaurantje een paar meter verderop, opeens voelde hij zijn maag knorren en hij realiseerde zich dat hij niet kon herinneren wanneer hij voor het laatst iets had gegeten. Onder het eten kon hij alles op een rijtje zetten en een plan verzinnen. Anderhalf uur later rekende hij af, boerde en veegde met de bovenkant van zijn hand over zijn mond. Hij liep naar de deur,opende die en tuurde links en rechts de weg af. Het regende en hij zette zijn kraag op. Niemand te zien. In stilte hoopte hij tegen beter weten in dat zijn achtervolger het er bij had laten zitten. LaRue riep een groet en liet de deur achter zich dichtvallen. Als hij doorliep kon hij met een kwartiertje thuis zijn.
:thumbsup: :thumbsup: I Like! Hier wordt de spanning goed opgevoerd en wordt de lezer nieuwsgierig gemaakt naar wat er komen gaat. Dank je wel, en zo snel. :nod: