Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#188 - De Oplossing

5 april 2018 - 14:14
Ze zucht, staat op en loopt naar het raam. Fietsers rijden langs, de buurman laat zijn hond uit en de postbode doet haar tuinhek open. Ze vraagt zich af hoe het kan dat de wereld niet stil is gaan staan. Waar zijn de bliksemschichten, de regen en de donkere lucht die bij deze situatie past? Ze staat een paar minuten de levens van anderen te verwerken en draait zich dan weer om en loopt terug naar het bed. Hij ziet er nu al anders uit. Zachtjes raakt ze zijn wang aan en schrikt van de kou. Wat heeft hij moeten afzien die laatste periode. Zo in strijd met hoe hij was. Je kunt beter op slag dood zijn. Onmiddellijk heeft ze een schuldgevoel, zij heeft tenminste nog afscheid kunnen nemen. Ze was te moe geweest van het wekenlang dagelijks afscheid nemen. De deur vliegt open en ze kijkt verschrikt in het ontzette gezicht van haar dochter. “Mam! Ik ben te laat, oh God, ik ben te laat!” “Ja schat, maar hij heeft niets gemerkt van de overgang” liegt ze. Wat heeft het voor zin om haar dochter lastig te vallen met de waarheid? Ze kon het niet langer aanzien en heeft op Internet een middeltje kunnen bestellen. Binnen vierentwintig uur geleverd in een discrete verpakking. Verwonderd en enigszins geschokt over het gemak heeft ze het goedje bij hem naar binnen laten lopen. Het pakte echter heel anders uit dan ze had gehoopt. De doodstrijd was nog erger dan de weken die er aan vooraf gingen. Uiteindelijk heeft ze een kussen moeten pakken om het proces te bespoedigen. De rotzooi die dat gaf zal ze nooit meer vergeten. ------------------------ Oude versie: Ze zucht, staat op en loopt naar het raam. Fietsers rijden langs, de buurman laat zijn hond uit en de postbode doet haar tuinhek open. Ze vraagt zich af hoe het kan dat de wereld niet stil is gaan staan. Waar zijn de bliksemschichten, de regen en de donkere lucht die bij deze situatie past? Ze staat een paar minuten de levens van anderen te verwerken en draait zich dan weer om en loopt terug naar het bed. Hij ziet er nu al anders uit. Ze aait zachtjes zijn wang en schrikt van de kou. Wat heeft hij moeten afzien die laatste periode. Zo in strijd met hoe hij was. Je kunt beter op slag dood zijn. Onmiddellijk heeft ze een schuldgevoel, zij heeft tenminste nog afscheid kunnen nemen. Eigenlijk was ze moe van het wekenlang afscheid nemen. De deur vliegt open en ze kijkt verschrikt in het ontzette gezicht van haar dochter. “Mam! Ik ben te laat, oh God, ik ben te laat!” “Ja schat, maar hij heeft niets gemerkt van de overgang” liegt ze. Wat heeft het voor zin om haar dochter lastig te vallen met hoe het daadwerkelijk gegaan is? Ze kon het niet langer aanzien en heeft op Internet een effectief middeltje kunnen bestellen. Binnen vierentwintig uur geleverd in een discrete verpakking. Verwonderd en enigszins geschokt over het gemak heeft ze het goedje bij hem naar binnen laten lopen. Het pakte echter heel anders uit dan ze had gehoopt. De doodstrijd was nog erger dan de weken die er aan vooraf gingen. Uiteindelijk heeft ze een kussen moeten pakken om het proces te bespoedigen. Ze kijkt nog eens naar hem en ziet tot haar afgrijzen een gifgroene substantie zijn mond uit sijpelen. Met open mond kijkt haar dochter naar haar, terug naar zijn mond en vervolgens weer naar haar met een blik die ze nooit meer van haar netvlies zou krijgen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 april 2018 - 14:41
Mooi hoe je mij eerst medelijden met de hoofdpersoon laat hebben, waarna blijkt dat ze een moordenaar is (en niet zo'n goede ook nog). Zou het verhaal niet sterker zijn als de dochter er niet achterkwam en je hoofdpersoon een enorm schuldgevoel te laten hebben? (Ik wil haar nu ook zien lijden eigenlijk, haha)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 april 2018 - 11:37
Dank je Depengevoed! Anne, leuk dat je reageert en lekker sadistisch ook :D ik zag het eerder zo dat HP een uitzichtloze situatie menswaardig en pijnloos heeft willen beëindigen en dat dat jammerlijk mislukt door gebrek aan vooronderzoek en beïnvloeding van de media. Dat is hartstikke zielig toch? Wel een beetje dom maar toch zielig })

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 april 2018 - 16:28
Het is teveel. Het is de realisatie dat de wereld verdergaat zonder een geliefde, het is de dochter die te laat komt voor de dood van vader, het is drie verschillende vormen van euthanasie, het is lijden, ziekte, vergiftiging en verstikking. Het gaat van mond naar mond naar mond. Het is de buurman, de postbode en een paar fietsers. Stop all the clocks. Het is alles tegelijk en verliest daardoor aan alle kanten de impact die elke benadering op zich zou kunnen bewerkstelligen. Woorden als 'zachtjes' (overbodig in combinatie met aaien) en 'daadwerkelijk' (niet fraai), 'effectief' (in tegendeel) ontregelen mijn leeservaring verder. 'Hij ziet er nu al anders uit' vind ik een mooie zin. Ik zou wel willen lezen hoe je de aanvang van het rouwproces beschrijft, eigenlijk al van voor de 'echtgenoot' is overleden.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
6 april 2018 - 16:44
Yep, ik snap wat je zegt, het is te veel. Goed dat je het beschrijft. Ik denk niet dat ik het kan beschrijven zoals jij het zou willen zien maar ik heb een enigszins verbeterde versie boven de oude gezet. En anders volgende week maar weer een nieuwe poging :D

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2018 - 21:32
Ik lees de tweede versie en die vind ik kloppen. Na de eerste versie gelezen ben ik blij dat je het bekend maken van het gif uit de mond weg hebt gelaten. Dat is teveel. Het beeld dat de wereld doordraait terwijl die van haar stilstaat vind ik erg mooi. :thumbsup:

8 april 2018 - 21:54
Wat aangrijpend en wat schokkend. Verschrikkelijk. Ontzettend. Ik werd er koud van. Hoe begrijpelijk en menselijk het eerste deel geschreven was (tot en met het punt, dat je de HP liet verklaren hoe haar echtgenoot zijn laatste adem uit blies. Hoe onmenselijk en eigenlijk misdadig is het tweede deel. (Spijt me, zo lees ik het. Vanwege dat kussen denk ik. Zoiets lees je in Agatha Christie verhalen. Ik vraag me namelijk wel af: Zouden haar handen niet trillen na dit alles. Zou ze niet één brok zenuwen zijn, doodsbang dat het ontdekt wordt wat ze gedaan heeft? Dat mis ik hier namelijk in. Zo niet, dan is deze vrouw te kalm, te onnatuurlijk rustig of stomweg wreed.

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2018 - 22:51
Wat een vreselijke dood. En een actueel thema. Wat ik mis in dit verhaal, is het gevoel van de ik-persoon, waardoor het lastig meeleven is. 'Ze zucht, staat op en loopt naar het raam.' Dat klinkt niet als een vrouw die door wanhoop verscheurd net haar echtgenoot heeft helpen sterven, of ombracht. En het schuldgevoel dat ze krijgt, heeft daar niets mee te maken, maar wel met het feit dat zij wel afscheid kon nemen, in tegenstelling tot anderen. En 'verwonderd en enigszins geschokt' bij het toedienen van het gif, dat zijn geen heftige emoties die je daar wel bij zou verwachten. Met aandacht voor emoties, ongeacht die emoties (bang, bedroefd, in shock, opgelucht), wordt het verhaal al veel sterker.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
9 april 2018 - 11:04
Alleen de tweede gelezen en die raakt. Actueel. Vooral de eerste alinea vind ik zeer treffend, raakt me het meest, de rauwe werkelijkheid. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2018 - 12:31
Hallo I-kat, ... je hebt me laten schrikken. In het begin ging het nog, maar toen dat middeltje duidelijker werd dacht ik: een mooie anti-reclame.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2018 - 16:07
Dank je May/Marietje ;) Edith en Lisa, ik vind het een moeilijk onderwerp en heb me er te makkelijk van af willen maken. De emoties wilde ik niet voelen en dan wordt het sowieso een minder stuk. Misdadig was niet de bedoeling, het is juist uit het lijden verlossen wat ze wilde doen. Ik heb dat niet goed kunnen verwoorden. Goede feedback, dank jullie voor de aandacht!! Nancy, dank je! Riny, dat was het precies wat ik wilde meegeven!

10 april 2018 - 0:14
Ik kan me goed voorstellen, dat jij en menigeen hier op het forum de opdracht erg moeilijk vond. (eigenlijk inclusief ikzelf). Dood mag wel bij het leven horen, maar het is toch altijd bedreigend, onverwachts, ingrijpend en onbekend voor ons allemaal, Hoeveel mensen zijn niet ernstig ziek of hebben ongeneeslijk zieke kinderen, kleinkinderen, familieleden etc. Of net een sterfgeval achter de rug. In eerlijkheid, een te teer en pijnlijk onderwerp om je echt in te verdiepen. Tenzij je iets van je af probeert te schrijven (wat ik dus deed)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2018 - 23:10
Het begin van het verhaal is erg mooi, dat trekt me meteen in het verhaal maar de plot is voor mij wat teleurstellend. Misschien een andere wending eraan geven?

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2018 - 23:22
de tweede versie inderdaad een verbetering; al zou het nog subtieler mogen -het feit alleen al dat ze erbij geholpen heeft, lijkt mij voor een kort verhaal al heel wat, dat het middeltje niet werkte en er ook nog een kussen aan te pas kwam, wat kennelijk ook nog troep gaf, dat kan allemaal weg wat mij betreft. Dan blijft het ook wat meer in balans met de sterke, zeer invoelbare opening.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2018 - 0:12
Hoi I-Kat, een beetje laat, mijn reactie, maar toch wilde ik 'm kwijt. In tegenstelling tot de anderen was mijn eerste gevoel, toen ik het las, al meteen zoals jij het ook bedoeld had: iemand die een stervende uit zijn lijden wil verlossen. Het slot is cru en beetje macaber. HP moet nu verder zien te leven met haar keuzes. Op zich wel een interessante wending. Versie 2 is een stuk beter dan 1. Sterven hoort bij leven. Hier af en toe bij stilstaan hoeft niet altijd naar te zijn. Als dat je laat nadenken over wat jijzelf belangrijk vindt, het je helpt met te kijken naar de mooie dingen en bijzondere ervaringen in je leven, en die te koesteren, dan is dat juist waardevol. @schrijfcoaches: en nu maar morgen maar weer iets luchtigers, graag ;)

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2018 - 8:39
Levina, goed om te lezen dat het kennelijk toch kan raken. Edith, ik wist gewoon niet hoe het verder moest om het interessant te houden. Plot te ver gezocht. Ik stem voor luchtiger :D Anton, zeker, dat zal het zijn. Ik vind het fijn om te lezen dat het eerste stuk toch wel binnen komt. Ik dacht dat dat te mat en te cliché zou zijn. Dank voor je aandacht en gefeliciteerd met 187, was sterk! Schrijvenmaar, fijn je weer te ontmoeten! Blij met je feedback, ik had niet verwacht dat het eerste stuk toch nog emotioneel genoeg lijkt te zijn. Daardoor voel ik me iets beter over het geschrevenen. Beetje mijn ding, de onverwachte wending. Hier niet op zijn plek. Karinska, dank je voor jouw aandacht, doet me goed. Je hebt zeker een punt maar is dat niet meer in het echte leven? Tijdens het schrijven van dit stuk dacht ik alleen pijn, verdriet, ellendig dood gaan en gemis..leuke hobby dat schrijven, dacht ik nog :D

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2018 - 12:56
begin mooi, einde minder wat al gezegd is ontbreekt groot deel van de beleving die je als lezer wel zou willen meekrijgen mijn oma kon niet meer praten ik kwam na schooltijd en mijn oom, die haar verzorgde, kwam tegen 6 uur thuis drie keer heeft zij mij duidelijk gemaakt dat haar poging om zelf haar leven te beëindigen met het hoofdkussen mislukte doordat mijn oom haar 'redde' door de slechte communicatie dacht ik de eerste twee keer dat het een ongeluk was, pas de derde keer drong het tot mij door dat het een serieuze poging was ik heb gezegd dat zij het niet moest doen, want ik hield van haar daarmee laadde ik de schuld op mij voor verder lijden best ingewikkeld voor een knaap van een jaar of tien

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 april 2018 - 14:18
Dank je wel Peter voor je openhartige reactie, is dat je echt overkomen of schrijf je het als voorbeeld? Ik heb hier ook al een zelf-wurg verhaal gelezen en vaker gehoord dat je jezelf nauwelijks kunt doden op zo'n manier. Hoe oma dat met een kussen heeft willen doen bij zichzelf is me dan ook een raadsel maar ik begrijp heel goed dat iemand niet meer verder wil/kan en dat dat heel verdrietig is voor iedereen en iets wat een 10 jarige niet zou mogen meemaken!

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 april 2018 - 15:21
I-Kat: het lukt ook niet met je eigen hoofdkussen, maar dat was alles wat zij kon verzinnen en dat is het trieste het lastige voor mij was dat ik de eerste twee keer dat zij mij dat probeerde te vertellen me alleen maar kon voorstellen dat het een ongeval was, pas na de derde poging begreep ik de wanhoop