#188 - Slot
Het bonzen wordt minder. De felle kou wijkt. De pijn die hij eerst duidelijk kon lokaliseren, verspreidt zich en omhult hem nu, maar tegelijkertijd verslapt zijn greep. Hij merkt dat de schillen van zijn geheugen wegvallen. Zijn kameraden worden weggepeld, zijn meisje, zijn klasgenoten, de juffen die hem leerden rekenen en lezen. Schil voor schil. Het vroegste dat hij zich kon herinneren was dat hij als kleuter aan de aandacht van zijn juf ontsnapte en onder schooltijd naar huis gelopen was. Maar nu gaat het verder: oma past op, hij speelt met blokken, hij zet voorzichtige stapjes in de richting van de gespreide armen van zijn moeder, hij ligt op zijn rug, balt zijn vuistjes en ziet vaag de contouren van allerlei objecten waar hij de woorden nog niet voor kent.
Daar is hij nu aanbeland. In een wereld met objecten waar hij de woorden nog niet voor kent. Hij wil die wereld verkennen, hij wil de woorden leren.
Hij merkt niet dat iemand zijn ogen sluit.
gs, Mooi, de film van zijn
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Hee, zijn we al bij 188? Ik
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Mooi gs, een gevalletje 'The
Lid sinds
9 jaarRol
@i-Kat https://schrijvenonlin
Lid sinds
9 jaarRol
@janpmeijers, dank. Ik heb
Lid sinds
9 jaarRol
@i-Kat, @marlie, dank voor
Lid sinds
9 jaarRol
gs
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
een fijn heengaan fraai
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Het lijkt mij wel een beetje
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
@janp Op een film loop je
Lid sinds
9 jaarRol
Tja, wat valt hier op aan te
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Mooi verhaal! Het leest
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
Ik heb ook Benjamin Button
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Ook intrigerend. Mooie
Ik mis ook de doodsoorzaak
Lid sinds
7 jaarRol