#187 Vriendengroep

Wat ontroerend Ton, fijn om je weer te lezen ook al is dit een wat droevig verhaal en toch jouw positieve inslag.

Gearmd en met beide benen op de grond staan wij in een cirkel. Wij zingen het lied dat ons bindt en kunnen de wereld aan. Na dat fatale ongeval staan wij weer gearmd, verbonden met elkaar. Nu op de foto op de kaart, in ieders hand. Die toont de zes paar benen, in een cirkel. Ons lied klinkt hierboven luid en duidelijk, iedereen zingt hartstochtelijk mee. Als een mild buitje beroeren mijn tranen het kerkhof. Tien glanzende ogen kijken naar mij, daaronder de lippen in een glimlach. Wij weten en hebben het volste vertrouwen; toch komt alles goed!

Bijzonder en emotioneel geschreven. Graag gelezen.

Ton, een ontroerend stukje met mooie beelden. Je nam me mee in hun proces. Knap gedaan.

Ton, erg mooi! :thumbsup:

Hoi Ton, een prachtig sfeerbeeld zet je neer. Het 'toch komt alles goed!' doe, in mijn ogen, je verhaal wat tekort. Misschien vind ik het te cliché voor dit mooie proza. Ik heb zo snel geen alternatief hiervoor, en weglaten is geen optie denk ik.

Mooi. Wel eens met Stella. Het maakt het net té rond. Naar mijn idee kan je de laatste woorden weglaten

De eerste twee regels vond ik leuk toen ik nog dacht dat het een bidclubje of de EO jongerendag betrof. Bij het fatale ongeval was ik er niet meer gerust op. Toen kwamen de gezangen weer en ontspoorde ik opnieuw. Het gevolg was toen wél dat het tekstje al veel langer leek te zijn dan het is. "Als een mild buitje beroeren mijn tranen het kerkhof" is echt larmoyant. Hup, weg ermee. Kunnen ze niet bidden voor hoop in plaats van zingen voor troost?

Een ongewoon stukje van jouw hand, Ton, van je gewoonlijke humor gespeend. Een ongeval waarbij zes vrienden het leven laten en hen toch doet verder leven .... vol vertrouwen in wat de wereld nog zal worden. Mooie sfeer!

Ton, Omdat je meeste verhalen (erg) humoristisch zijn, las ik dit verhaal ook met een brede grijns. Bij dat milde buitje gierde ik het uit. Maar na herlezen viel het kwartje. Dit is serieus bedoeld. Voor mij is het te laat om het nog eens te lezen zonder lachen. Een met tranen begoten kerkhof is me net iets teveel van het goede. :o 'Op de foto op de kaart, in ieders hand.' Vind ik geen mooie zin, en verwarrend. Misschien kun je daar nog iets anders op bedenken? Suggestie: Nu op de rouwkaart. De foto daarop toont de zes paar benen. Maar het is jouw tekst. Dus waar bemoei ik me eigenlijk mee. ;). Ik denk toch dat humoristische verhalen in de kern jouw ding zijn. Misschien moet je daar je 'handelsmerk' van maken. :D :nod:

Dubbele post.

hartstikke goed getroffen door de woordkeus blijft je humor herkenbaar

Ja, mooi gedaan Ton. Mijn verhaal gaat over hetzelfde thema, maar dan heel anders ingevuld.

Hoi I-Kat, Depengevoed, Darkvalley en Karinska; hartelijk dank voor jullie complimenten, daar ben ik blij mee!

Hoi Stella en Hadeke, hartelijk dank voor jullie reactie. Grappig dat jullie reageren op het laatste deel, ik worstelde daar ook mee. En nog. Ik wilde de verbondenheid en het vertrouwen binnen de vriendengroep schetsen, die niet wordt doorbroken door het ontvallen van één van de leden. En ja, die laatste woorden zijn dan weliswaar cliché, maar wel écht en passend in die situatie. Daarom heb ik er zelf ook geen alternatief voor, en zoals Stella zegt; weglaten is geen optie, vind ik. Ik vind het fijn dat jullie er zo in meedenken, dankjewel!

Hoi Tilma, dankjewel voor je reactie. Ik merk dat jij het heel anders beleeft dan ik. Zo zijn 'bidclubje', 'EO-jongerendag' en 'gezangen' zaken die ik zelf volstrekt niet voor ogen had, laat staan dat ik zou eindigen met 'bidden voor hoop.' Maar je geeft me wel stof tot nadenken terug; ik heb kennelijk met mijn tekst bij jou een ander beeld / gevoel opgewekt dan ik erin wilde leggen. Zie #14. Daar wil ik nog wel eens verder over nadenken, heb er nu geen pasklaar antwoord op. Dankjewel (ook voor het verrijken van mijn taalschat; ik vond 'larmoyant' via google).

Hoi Marlie, dankjewel voor je reactie. De sfeer is bij jou overgekomen, ik had alleen niet bedoeld dat alle zes de vrienden het leven lieten. Een ongeval is één van hen (HP) fataal geworden, de foto die de verbondenheid van die vriendengroep symboliseert is op de rouwkaart afgedrukt. De overledene ziet vanuit de hemel neer op de begrafenis, vandaar dat tien ogen - van de achtergebleven vrienden - naar de overledene (omhoog) kijken.

Hoi Willy, dankjewel voor je reactie. Kennelijk heb ik je verrast, door eens een keertje niet te geiten. Jouw suggestie van de rouwkaart vind ik frappant; precies over dat woord heb ik erg zitten dubben en het uiteindelijk heel bewust weggelaten. De lezer mocht het van mij uit andere tekst-delen halen, dacht ik. Maar geeft niet als jij je met mijn tekst bemoeit, we leren van elkaar hier op het forum. En uiteindelijk geldt hier toch ook de stelregel dat het de tekst van de schrijver is, dus die bepaalt wat hij/zij ermee doet. Ik stel ieders bemoeienis op prijs, scherpt mij in mijn schrijven! Dus; hartelijk dank! En dan mijn 'handelsmerk'; ha ha. Het is wel vaker voorgekomen, dat forumleden van mij vooral de humoristische verhalen op het netvlies hebben en dan verrast waren over andere soorten bijdragen. Ik werd geprezen dat ik uit mijn comfortzone kwam. Zo zie ik het zelf niet, maar het werkt kennelijk zo. Maar bij iedere opdracht doe ik maar wat me invalt, en dat kan naar verschillende kanten uitpakken. Hopelijk stel ik je niet teleur als ik weer eens iets serieus neerpen. Aan de andere kant; jammer dan. ;)

Hoi Peter, dankjewel voor je reactie. Fijn dat je het gevoel kennelijk goed getroffen vindt. De 'humor' had ik eerlijk gezegd nu zeker niet beoogd, zie #14 en #17. ;)

Hoi Anton, dankjewel voor je reactie en compliment. Grappig dat we inderdaad een soortgelijke insteek hadden.

P.S. Handige website heb je! Heel overzichtelijk. Doe mij ook zo'n Ed. ;)

Ha Ton, voor ik weer de verfkwast ter hand neem, toch nog even hier neuzen. Een triest verhaal met een oppeppende zin als afsluiter. Eerst dacht ik, jammer maar het is is wel echt een Badhemd. :D De zin met ‘mild buitje’ vind ik wat minder, dat komt denk ik omdat je er buitje van maakt in plaats van gewoon een milde bui.

Nancy en Ton: wat mij betreft is citaat:Als een mild buitje beroeren mijn tranen het kerkhof. de mooiste zin buitje en geen bui, omdat buitje een lichte, vriendelijke, zachtaardige regenbui is en een bui het woord regen behoeft : een bui regen of een regenbui en dan wordt het weer te zwaar in de sfeer past een buitje mild omdat mild de emotionele betekenis verwoordt

Ontroerend stuk Ton. Er gebeurd wel veel. De zes paar benen, de tien ogen, de foto op de kaart in ieders hand. Het lied dat hierboven klinkt. Ik was daar even aan het twijfelen. Heb ik het juist dat de 'ik', de overleden persoon is?

Hoi Nancy, Paaseieren geschilderd? :) Dankjewel voor je reactie, van 'echt een Badhemd' word ik wel blij! Die zin met 'mild buitje'; ik heb eerder gehoord dat verkleinwoorden het liefst vermeden worden, in deze situatie heb ik hem bewust laten staan. Ik vond het passend, ik zie dat ook PeterFD zich zo hierover uitlaat. Zie #22

Hoi Peter, dank voor je reactie; we denken er hetzelfde over, zie #24.

Hoi Annette, dankjewel voor je reactie, de ontroering is overgekomen. De eerste 2 regels vormen een scene uit het recente verleden, die de band van de vriendengroep illustreert. Inderdaad is de HP degene die is overleden, en zijn begrafenis vanuit de hemel mee-beleeft; zie ook #14 en #16.

Bijzondere uitvoering van de opdracht. Ja, het leven kan wreed zijn, maar gaat wel door. Alleen omdat ik iets te zeuren wil hebben, zou ik van de laatste zin de puntkomma verwijderen en er het volgende van maken: Wij weten en hebben er het volste vertrouwen in dat alles uiteindelijk toch goedkomt. Doe wat je zelf het beste vindt.

Mooie schets van een ontroerend mooie, hechte vriendenkring. :) De suggestie van Tia vind ik een goede verbetering.

Ton, ... ik raak ontroerd. Juist gisteren nog een verhaal gehoord over een ongeluk dat jongeren was overkomen. Mooi gedaan, Ton.

Hoi Tja, dankjewel voor je reactie. En voor je zeuren. :) Ik vind het een goede suggestie, en - rekening houdend met de opdracht dat het 99W moet zijn - heb ermee gestoeid, de laatste zin is nu aangepast.