De maalmachine heeft onze bezems versnipperd. We dansen op de splinters, zijwaarts als de krabben. Onder het hout ligt een dikke laag zout. Marjan met de witte sloffen geeft een linksdraaiend ritme aan. Ze zoemt en we zoemen met haar mee. ‘Ai!’ Micheline trapt op mijn tenen. Mijn gekke zuster beweegt niet zo handig met haar voetprothese in de zwarte kous. We schuifelen verder. Geleidelijk aan ontstaat een zeer precies pentakel-pentagram. Straks komt de duivel ons een zak geld brengen. Dan kopen we ons een F16 en een broek met twee gelijke pijpen voor Micheline. Ook heksen moeten moderniseren. (Bezemverkeer mag niet meer)