#187
Ze was alleen, de vloer duwde koud in haar wang. Ze hadden het huis verlaten, dat was zo goed als zeker. De deur had ze dicht horen vallen, de ramen trilden, als een daverend applaus. Een zuchtje tocht bereikte haar onderrug, de koude deed haar rillen. Ze rook onmiskenbaar buitenlucht. Haar neusgaten verkleefd van opgedroogd bloed, toch drong het leven binnen. Hoe wonderlijk is dat bedacht ze zich , ik heb geen zorgen. Ze zijn gegaan, en hebben mij gelaten met het leven dat ik in mij heb. Het nat droop langs haar zij, ze sloot haar ogen .
Wat een indringend beeld roep
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
Je hebt gelijk hoor, het
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Karamel, wat spannend en
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Nancy Bastiaans
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Hai Karamel, Ik had niet echt
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Dankjewel Darkvalley, ik was
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Goed verhaal, ook al matched
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Karamel, heel goed
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Die rotkerels weer. Leuk
Lid sinds
15 jaar 7 maandenRol
Dankjewel edwinchantal enq en
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Tja schreef: Die rotkerels
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Hoi Karamel, Heftig verhaal,
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Ton Badhemd schreef: Hoi
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Ton Badhemd bedankt , ik heb
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol
Depengevoed schreef: Goed
Lid sinds
11 jaar 4 maandenRol