Fouten maken we allemaal. Sommige hebben grote gevolgen... Zoals zo vaak begon het met een domme weddenschap. Esther was met voorsprong het lelijkste meisje van de school en ze was begiftigd met een rot karakter. Kortom, niet de vrouw die je je wensen zou. Mijn vrienden daagden me uit met Esther te neuken en als souvenir haar slipje mee te nemen. Uiteindelijk, op een schoolfeest ging ik met Esther stiekem naar een klaslokaal en verrichtte de daad. Triomfantelijk ging ik er met haar slipje vandoor en liet het aan mijn vrienden zien. Mijn roem steeg huizenhoog maar de dagen daarna liet Esther zich niet zien. En toen ze weer op school kwam deed ze alsof er niets gebeurd was. Al snel had ik het weggestopt in een ver plekje van mijn geheugen tot er op een dag iemand op mij stond te wachtten. Het was een grote vent die onmiskenbare overeenkomsten vertoonde met Esther. Hij keek me aan met zijn kleine varkensoogjes en grijnsde op een akelige manier. 'Zo, dus jij hebt mijn Esther zwanger gemaakt.' Hij legde zijn arm op mijn schouder.'Ik weet dat het als een verrassing voor je komt, maar ze is vijf maanden zwanger.' Ik voelde mijn maag zich omdraaien en trok wit weg. 'Ik neem aan dat je je niet wil onttrekken aan je verantwoordelijkheden, jongen.' Hij knipoogde naar me. 'Eigenlijk moet ik je dankbaar zijn. Ik was bang dat ik nooit van haar af zou komen.' 'En als ik niet wil?' Hij schudde langzaam zijn hoofd.'Dat zou pas dom zijn, knul.' Vier weken later was het zover. Mijn moeder had gehuild toen ze het hoorde en mijn vader had zijn hoofd geschud. Mijn schoonfamilie had alles geregeld, van de uitnodigingen tot aan de kerkdienst en aansluitend de bruiloft. Ik had nachten niet geslapen en dagenlang gepiekerd hoe ik er onderuit kon komen. En ik dacht dat ik een goed plan had. Die dag zat de kerk vol gepakt met vrienden en familie. 'Neemt u Alex Johannes de Groot tot uw wettige echtgenoot.'vroeg de dominee. 'Ja,'zei Esther helder en duidelijk. 'En u...Alex de Groot, neemt u Esther Kluizinga tot uw wettige echtgenote?' Ik opende mijn mond...'