Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#184 Gehaald

Toen we begonnen met het plannen, was ik er heilig van overtuigd dat ik ook door die deur zou komen, dat de mensen zouden gaan staan en voor me zouden klappen. Mijn vrouw heeft mijn illusie de wereld uit geholpen en me verteld dat dit alleen weggelegd was voor de bruid.

Nu sta ik bij het altaar en is zíj het die straks in de schijnwerpers gaat stralen. Ik voel haar aanwezigheid aan de andere kant van de witte deur. Ik heb haar jurk nog niet gezien, maar op deze bruiloft is alles wit: de tafels, de tafelkleden, de muren en iedereen moest in witte kleren komen, dus mijn vrouw zal ook wel in een prachtige witte jurk komen. Behalve ik, ik stond in een zwart pak, alsof ik er als enige écht op voorbereid was.

Een week nadat duidelijk was geworden dat er een ongeneesbare vorm van kanker in haar lichaam huishield waren we begonnen met plannen. Elke dag die volgde stond ik op en ging ik naar bed met dezelfde vraag: gaat ze het halen?

Ja, ze had het gehaald. De dag voor de bruiloft had ze gestraald van trots, zij was toch maar mooi haar meerdere de baas geweest. Het was kenmerkend, als zij een doel had gesteld, moest dat altijd gehaald worden.

Toch kon ik nu nog steeds de vraag niet uit mijn hoofd zetten. Toen de muziek begon te spelen, de deur openging en ik haar zag staan, zonder glimlach, wist ik dat er iets fout was. Ik deed niets, door mijn aderen stroomde nog met hoop gevuld bloed. Halverwege zakte ze op haar kniën, het lukte haar vader niet om haar overeind te houden. Ik snelde naar haar toe, knielde naast haar neer. Ze keek me aan en glimlachte toen fluisterend: 'Ja, ik wil.'

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wow Meikiepeik, wat begint met een grappige invalshoek (man wil ook door deur) eindigt dan zo verdrietig. Ik vind niet direct een woord om je verhaal te beschrijven die recht doet aan wat ik er bij voel. Heel bijzonder bedacht vind ik het absoluut en het leest fijn weg. Mooi, triest en kippenvel: toch 3 woorden gevonden :o . Mss een ideetje voor de laatste zin, voor de leesbaarheid: Ze keek me aan en glimlachte, toen ze fluisterde: 'Ja, ik wil.' i.p.v. "Ze keek me aan, glimlachte toen ze fluisterde: 'Ja, ik wil.' " Bedankt voor het leesplezier.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meikiepeik. Indrukwekkend goed geschreven, wat een boodschap schenk je je lezer! Deze zin: Nu sta ik op het altaar: Nu sta ik bij het altaar. Deze zin vind ik erg sterk: door mijn aderen stroomde nog met hoop gevuld bloed. Graag gelezen

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hi Meikipeik, ... dat kan zo maar gebeuren. Intens triest. Ja, zo'n altaar weet wat. Met belangstelling gelezen.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Meikiepeik, knap geschreven, met een dramatische wending. Kleinigheidje: 'mijn vrouw zal ook wel in een prachtig witte jurk komen' > mijn aanstaande vrouw?

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de reacties! @Levina Levja, oeps, die waren er om de een of andere reden uit gevallen... geregeld!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Erg aangrijpend zoals je het ja-woord in dit verhaal verwoord hebt. Dat noem ik pas liefde. Zeer mooi geschreven en graag gelezen. Wat me opvalt is, dat je het gegeven zo gevoelig beschrijft , maar geen emoties toont. (behalve aan het eind) Eén punt, dat anderen ook naar voren hebben gehaald : je bent nog niet getrouwd in je verhaal dus zij is j aanstaande vrouw.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jeetje wat een einde, heel ontroerend en mooi! Een mooie invalshoek. Verder vond ik het grappig om te lezen dat de man eigenlijk in de schijnwerpers wilde staan, dat hoor je namelijk niet vaak :)