Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#181 Drie vrouwen

16 februari 2018 - 15:40

De bos is zo enorm dat de man op de fiets met de kinderzitjes nauwelijks vooruitkomt, net als de vorige keer. Maar vandaag is het Valentijnsdag, de enige dag waarop de bloemist vooral heren over de vloer krijgt, die zich meestal van hun plicht kwijten met een simpel klassiek bosje, aldus dezelfde bloemist een paar minuten geleden.

Even verderop zie ik inderdaad een man rijden met boven op zijn aktetasje wat rozen of tulpen, nee, het moeten vandaag wel rozen zijn. Dat grote veldboeket is vast minstens vijf keer zo duur geweest. De man met de obligate rozen stapt af bij een flink huis. Het is niet te geloven wat de mensen er tegenwoordig voor over hebben om in deze stad te wonen. Zou er daarom geen auto meer afkunnen? O, wacht, daar draait iemand de oprit op. Een vrouw stapt uit en omhelst de man. Ze oogt een beetje vermoeid, maar lijkt oprecht blij met zijn gebaar. Hun achtertuin is onderhoudsarm betegeld, dat had ik al verwacht.

De man met het veldboeket zet zijn fiets in de schuur en gaat weer aan het werk. Een paar uur later komt zijn vrouw ook thuis. Deze keer zijn de bloemen wel voor haar. Ze nemen bijna de hele woonkamer in beslag. Kijk, ze heeft ook iets liefs voor hem meegenomen. Als ze daar een gewoonte van maken, wordt het nooit wat met hun verhuisplannen. Maar goed, het eerste waarin je moet investeren, is je relatie, zeker op zo’n dag als vandaag.

Het begint inmiddels te schemeren. Een paar straten verderop haalt een jonge vrouw een geknakte stengel uit de bos op haar tafeltje. Ze ziet eruit alsof ze een stukje van zichzelf op de composthoop gooit. Het duurt nu al zo lang, dat ze bijna niemand meer spreekt. De bloemen vond ik dan ook een sympathiek gebaar. Het is alweer bijna lente, het wordt tijd dat ze opbloeit.

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 februari 2018 - 21:45
Hoi Kruidnagel, bijzonder verhaal, er dwaalden na een paar keer lezen verschillende interpretaties door mijn hoofd. Maar ik houd het erop dat de man in de 1e zin een paar keer naar de bloemist is gefietst en zijn vrouw verwent met een woonkamer vol boeketten, maar ondertussen heeft hij ook gedacht aan een eenzame jonge vrouw die iets verderop woont en haar verblijd met een bosje bloemen. En dan heb je nog die vrouw die van haar man een mager bosje roosjes krijgt, die hij achterop zijn fiets heeft gebonden. Mooie contrasten! En graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 februari 2018 - 21:08
Ton bedankt voor de analyse. Handig bij het herlezen, want ik snapte het niet in een keer. Mooiste zin: Ze ziet eruit alsof ze een stukje van zichzelf op de composthoop gooit. Helemaal krankzinnig natuurlijk, maar o zo mooi om te lezen. Kruidnagel, je schept diepte in een schijnbaar oppervlakkige, door velen commercieel betitelde, traditie.

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2018 - 21:36
Ook ik moet zeggen dat ik de draad een beetje kwijtraakte terwijl ik het las. Misschien komt dit door de vele verschillende beelden die je geeft, zonder dat die iets te maken hebben met het verhaal, die daardoor dus afleidend werken. Misschien komt het door de verschillende vrouwen, die ik moeilijk van elkaar kon onderscheiden. Misschien is het een combinatie van deze twee die zorgt voor een soort onsamenhangendheid. Een beetje puzzelen, onnodige gegevens schrappen en de verschillende vrouwen wat beter uit elkaar houden, dan wordt het iets duidelijker, denk ik.