Wekelijkse schrijfopdracht # 181 – Valentijn Engel Valentientje zit met haar viool op een wolk. Ze weet dat het Valentijnsdag is en dat er nog cadeaus gekocht moeten worden. Wat een drukte zo op het nippertje. Ach kijk daar nou toch, een jongeman in de zenuwkreukels, loopt van de ene etalage naar de andere, wrijft met zijn handen over zijn gezicht en hij kijkt onrustig rond. Daar zal ik wat aandoen, Valentientje legt haar viool aan en speelt de Serenade van Schubert: Leise flehen meine Lieder … , dat zal hem wel kalmeren. En inderdaad Gerben - zo heet onze man - ontspant zienderogen. Hij kijkt wat rustiger in de diverse etalages. Dan klaart zijn gezicht op: een boekhandel. Opgewekt stapt hij naar binnen. Heel uitnodigend ligt vlak voor zijn neus op de toonbank: ‘Vrouwen die lezen zijn gevaarlijk.’ Valentientje speelt door en Gerbens ogen stralen. Ja, dat zullen we beleven … Hij koopt dat boek, zijn Ineke mag best wat pittiger worden. Valentientje glimlacht. Even later belt hij bij Ineke aan. Met een lach neemt zij het cadeau in ontvangst, trekt hem gauw naar binnen want het begint te waaien. Daarnet heeft ze de weersvoorspelling gehoord en die beloofde niet veel goeds. Ze omhelst hem onstuimig. Bij het lezen van de titel schatert zij het uit. Gerben kijkt bedenkelijk. Hij snapt het niet helemaal. Valentientje inmiddels wel en ze blijft maar doorspelen. Ineke neemt hem bij de arm en duwt hem de slaapkamer binnen. De omgeving is grijs. Grijze dekbedden, grijze badjassen … Ach, arme Gerben hij weet niet wat hij ervan denken moet. ‘Ziezo,’ zegt een strijdlustige Ineke, ‘nu zul je wat beleven.’ Uit een nachtkastje pakt ze een paar rammelende attributen en gooit een verbouwereerde Gerben op bed. Valentientje speelt nog even door en dan vindt zij het welletjes.