schrijfopdracht#179 - uit verre landen
Op een middag ontmoette persoon A persoon B elkaar op de brink van een dorp in het oosten van het land. Was het toeval of hadden ze het afgesproken? Persoon A had een tas bij zich, van opvallend rode kleur en het was duidelijk dat er iets zwaars in zat. De rode tas die uitdagend tussen zijn voeten stond te glanzen, had haar volle aandacht. Hij maakte geen aanstalten om de tas te openen of aan haar te geven, maar sloot de jonge vrouw in zijn armen alsof hij haar nooit meer wilde loslaten. Na enkele seconden van overgave, wrong ze zich los uit zijn omarming en duwde hem weg. "Waar heb je al die maanden uitgehangen?" Haar stem klonk bits. "En wat heb je voor me meegebracht?" Ze bukte zich. Hij was haar voor en schoof met zijn voeten de tas onder de bank. Ze trok een pruillipje en ging een eindje van hem af zitten. "'Raad eens", zei hij plagend. "Ik was in verre landen." Begerig schoof ze weer dichterbij. "Een doos met chocolade?" "Ja, een doos vol chocolade voor mijn allerliefste, mijn Gummegummegummetje, mijn Gummetje."

Geen afbeelding

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk zoet en begerig maar of het nu om de juiste reden is blijft een leuke ondertoon in dit verhaal. Kleine suggestie, je maakt niet continu gebruik van de aanhalingstekens wanneer iemand spreekt. Dat maakt het wat lastiger lezen. (Tenzij dat de bedoeling was qua interne dialoog?) Met plezier gelezen.
1 februari 2018 - 12:46

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Darkvalley, Bedankt voor je bezoekje en je leuk en correct commentaar. :nod: Je was er wel zo vlug bij dat ik nog niet helemaal klaar was met de uitvoering van het stukje, dat waarschijnlijk alleen maar duidelijk is voor de oudere SOLLERS onder ons. Ik ben benieuwd naar verdere reacties. En verklap hier niets. :o
1 februari 2018 - 12:58

Beeldend, in zekere zin romantisch en nieuwsgierig makend, Marijke. Leest vlot en prettig en een leuke dialoog. (maar ik neem aan, dat er nog een stuk volgt? Dit zijn toch geen 500 woorden? Of ligt dat aan mij?) Ik ben wel erg benieuwd waarom de tas zo zwaar was. Chocola is niet zwaar... En of het zoetigheid blijft, of gifbonbons? Agatha Christie stijl?
2 februari 2018 - 11:52

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Darvalley, Edith en Wilfred, GRAPJE. Dank jullie wel voor het reageren. Het is inderdaad geen tekst die jullie 'normaal' van mij kunnen verwachten. Ik schrijf mijn stukjes meestal voor de vuist weg en toen ik het zinnetje typte: 'Wat heb je voor me meegebracht?' klonk er een kinderwijsje van heel lang geleden in mijn hoofd. We stonden op de speelplaats in twee rijen tegenover elkaar te zingen en 'Megummetje' was de hoofdpersoon die de chocolade (fictie) mocht komen halen. Een soort 'tikkertje'. :o Ik hoopte dat iemand dit rijmpje zou herinneren en zou moeten lachen om deze inzending. Jammer genoeg heeft het niet gepakt. Maar ik heb toch wel plezier gehad met er deze draai aan te geven. :nod: Zo eens iets anders!
5 februari 2018 - 17:27

Profile picture for user Schrijfcoach Mike van Holsteijn

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aangezien ik praktisch gezien nog maar net kom kijken op deze wereld, ken ik het rijmpje niet, maar ik heb het verhaal alsnog met plezier gelezen! Het roept vragen op, die de lezer door zelf na te denken niet heel moeilijk kan beantwoorden, zonder dat de antwoorden expliciet in de tekst vermeld staan. Dat is knap.
6 februari 2018 - 21:12