#179 Op de vlucht
Op een middag ontmoette een vrouw en een man elkaar op de brink van een dorp in het oosten van het land. Was het toeval, of hadden ze het afgesproken? De vrouw had een tas bij zich, van opvallend rode kleur en het was duidelijk dat er iets zwaars in zat.
‘Is dat alles?’ De man nam de tas van haar over, zijn arm trok naar beneden en hij vroeg zich af wat erin zat.
De vrouw knikte. ‘Ik had geen tijd om meer te pakken.’
Hij haalt zijn schouders op. ‘Je bent bij hem weg, dat is het enige dat telt. Straks kopen we alles wat je nodig hebt.’
Een klein glimlachje lichtte haar bleke gezicht op. Ze volgde hem naar zijn auto en liet haar autosleutels in een vuilnisbak aan de rand van de brink vallen. In de auto klemde ze de kraag van haar jas om haar hals en sloot haar ogen. Hij zette de radio zachtjes aan en tegen de tijd dat de nacht viel, stopte hij. Haar ogen gingen open en keken hem vragend aan.
‘We zijn er.’ Hij deed het portier voor haar open en ze stapte de koelte in. Ze stonden op een dorpsplein voor een wit gebouw ‘Auberge du Moulin’. Ze trok de kraag van haar jas weer dicht tegen haar hals, hij pakte hun spullen en ze meldden zich.
‘Bonjour madame et monsieur.’ Ze werden verwacht.
Op hun kamer sloeg hij zijn armen om haar heen. Zijn mond vond de hare en gretig opende hij haar lippen met zijn tong. Ze duwde hem weg. ‘Nog niet, ik wil eerst douchen.’ Ze zette haar rode tas op bed en haalde er een plastic tas uit die ze op bed legde waar hij een kuil maakte. Vervolgens pakte ze een toilettasje en een handvol kant. Hij stelde zich voor hoe het haar zou staan en zijn broek ging strakker zitten. Ze legde haar spullen in de badkamer en ging met haar rug naar hem toestaan. Haar jas gooide ze in een hoek, haar haar tilde ze op en ze vroeg hem de ritssluiting van haar krappe zwarte jurk te openen. Zijn handen gleden langs haar ruggengraat omhoog, bleven even twijfelen op haar schouders en trokken de rits naar beneden, zijn handen glipten naar binnen.
Ze stapte naar voren. ‘Straks.’ De jurk gleed van haar schouders . Hij keek naar haar wiegende billen, twee paarlen heuvels onder het driehoekje van haar string.
Hij hoorde de douche en pakte haar jurk van de grond. Bloed bleef aan zijn vingers kleven, de geur van ijzer vulde zijn neus. Hij stak zijn hand uit naar de plastic tas op bed en haalde er een bijl uit met daaraan hetzelfde bloed als op zijn vingers.
De badkamerdeur ging open, de spanning in zijn broek kromp en zijn hart mistte een slag. Hij hoorde haar naderen en keek op. Ze stak haar hand uit en een glimlach plooide om haar lippen.
marceline, Een mooie wending
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Darkvalley
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
LOL en ik maar denken dat ze
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Hoi Marceline, lekker
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Marceline, De clou is dat de
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Nancy Bastiaans schreef: Hoi
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
janpmeijers
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Marceline, Het is een kwestie
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
janpmeijers
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Ja gek genoeg maakt het
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Hallo Marceline, ik moest
Lid sinds
7 jaar 4 maandenRol
Nancy Bastiaans schreef: Ja
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Stella M. schreef: Hallo
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Marceline, Ik las je verhaal
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
Wat ik heel mooi vind
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Het is zeker een onverwachte
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Willemina
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Levina Levja schreef: Wat ik
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Schrijfcoach Mike van
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol