Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#179 Op de vlucht

Op een middag ontmoette een vrouw en een man elkaar op de brink van een dorp in het oosten van het land. Was het toeval, of hadden ze het afgesproken? De vrouw had een tas bij zich, van opvallend rode kleur en het was duidelijk dat er iets zwaars in zat. ‘Is dat alles?’ De man nam de tas van haar over, zijn arm trok naar beneden en hij vroeg zich af wat erin zat. De vrouw knikte. ‘Ik had geen tijd om meer te pakken.’ Hij haalt zijn schouders op. ‘Je bent bij hem weg, dat is het enige dat telt. Straks kopen we alles wat je nodig hebt.’ Een klein glimlachje lichtte haar bleke gezicht op. Ze volgde hem naar zijn auto en liet haar autosleutels in een vuilnisbak aan de rand van de brink vallen. In de auto klemde ze de kraag van haar jas om haar hals en sloot haar ogen. Hij zette de radio zachtjes aan en tegen de tijd dat de nacht viel, stopte hij. Haar ogen gingen open en keken hem vragend aan. ‘We zijn er.’ Hij deed het portier voor haar open en ze stapte de koelte in. Ze stonden op een dorpsplein voor een wit gebouw ‘Auberge du Moulin’. Ze trok de kraag van haar jas weer dicht tegen haar hals, hij pakte hun spullen en ze meldden zich. ‘Bonjour madame et monsieur.’ Ze werden verwacht. Op hun kamer sloeg hij zijn armen om haar heen. Zijn mond vond de hare en gretig opende hij haar lippen met zijn tong. Ze duwde hem weg. ‘Nog niet, ik wil eerst douchen.’ Ze zette haar rode tas op bed en haalde er een plastic tas uit die ze op bed legde waar hij een kuil maakte. Vervolgens pakte ze een toilettasje en een handvol kant. Hij stelde zich voor hoe het haar zou staan en zijn broek ging strakker zitten. Ze legde haar spullen in de badkamer en ging met haar rug naar hem toestaan. Haar jas gooide ze in een hoek, haar haar tilde ze op en ze vroeg hem de ritssluiting van haar krappe zwarte jurk te openen. Zijn handen gleden langs haar ruggengraat omhoog, bleven even twijfelen op haar schouders en trokken de rits naar beneden, zijn handen glipten naar binnen. Ze stapte naar voren. ‘Straks.’ De jurk gleed van haar schouders . Hij keek naar haar wiegende billen, twee paarlen heuvels onder het driehoekje van haar string. Hij hoorde de douche en pakte haar jurk van de grond. Bloed bleef aan zijn vingers kleven, de geur van ijzer vulde zijn neus. Hij stak zijn hand uit naar de plastic tas op bed en haalde er een bijl uit met daaraan hetzelfde bloed als op zijn vingers. De badkamerdeur ging open, de spanning in zijn broek kromp en zijn hart mistte een slag. Hij hoorde haar naderen en keek op. Ze stak haar hand uit en een glimlach plooide om haar lippen.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
marceline, Een mooie wending op het einde die al voorbereid was met het plastic. :) Heerlijk om te lezen. Wel viel ik een beetje over het tijdsaspect. Zijn vingers klevering en haar douchen en daarna pas de bijl lijkt niet helemaal te kloppen. Ik snap dat je het zo hebt gedaan dat een derde hem van kant maakt met de bijl, maar kon het niet voor me zien hoe hij dat niet merkte en toch kans zag zijn gezicht te beroeren. Nevertheless een heerlijk verhaal.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
marceline, Een mooie wending op het einde die al voorbereid was met het plastic. :) Heerlijk om te lezen. Wel viel ik een beetje over het tijdsaspect. Zijn vingers klevering en haar douchen en daarna pas de bijl lijkt niet helemaal te kloppen. Ik snap dat je het zo hebt gedaan dat een derde hem van kant maakt met de bijl, maar kon het niet voor me zien hoe hij dat niet merkte en toch kans zag zijn gezicht te beroeren. Nevertheless een heerlijk verhaal.
Dankjewel Darkvalley, fijn dat je het een heerlijk verhaal vond. De clou bedoelde ik iets anders. het bloed op zijn vingers kreeg hij bij het openen van haar jurk (ik heb nu 'legde zijn handen op haar schouders' toegevoegd, misschien is het dan iets duidelijker). Daarna vindt hij pas de bijl. En omdat er bloed op haar jurk zat hield ze de hele tijd haar jas zo dicht.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
LOL en ik maar denken dat ze haar nieuwe lover bedroog en een derde persoon daar voor zorgde. De paarlen heuvels hadden me totaal in de greep denk ik. ;)

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hoi Marceline, lekker marceliaans met mooie details weer. Voor mij is de clou ook na aanpassing wat moeilijk te volgen. Zonder de bovenstaande uitleg had ik ‘m niet gehad of anders gezegd alleen vermoed. Ik kan niet precies duiden waarom dit zo voor mij zo is. Misschien is het dat de nadruk zo op de seksuele spanning ligt ( blijf liggen) dat de aanwijzingen verwateren. Ik weet het niet, kan natuurlijk ook aan mij liggen.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, De clou is dat de vrouw hem(haar man) heeft omgebracht en zo de weg heeft vrijgemaakt voor dit avontuur(?) Ik vind het ietwat slordig uitgevoerd, mogelijk (te)snel geschreven. Paar dingetjes
'Ze deed een stap naar voren.
- is niet fout, maar overbodig werkwoord. Ze stapte naar voren.
Het zou haar nauwelijks bedekken en zijn broek ging stakker zitten.
(strakker) Het slaat op haar ondergoed en de rest vd zin heeft betrekking op hem, dat zou ik niet in 1 zin doen.
Hij hoorde haar naderen en kijkt op.
- keek op

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Marceline, lekker marceliaans met mooie details weer. Voor mij is de clou ook na aanpassing wat moeilijk te volgen. Zonder de bovenstaande uitleg had ik ‘m niet gehad of anders gezegd alleen vermoed. Ik kan niet precies duiden waarom dit zo voor mij zo is. Misschien is het dat de nadruk zo op de seksuele spanning ligt ( blijf liggen) dat de aanwijzingen verwateren. Ik weet het niet, kan natuurlijk ook aan mij liggen.
Dankjewel Nancy, Tja de clou. Ik wilde hem heel subtiel doen en hoopte dat minieme hints de verrassend bedoelde bijlage aan het eind, toch logisch zouden maken. Ik ben trouwens van plan het verhaal een keer in de tt te herschrijven, ik vond die vt maar niks, en dan zal ik ook wat aandacht aan wat meer clous besteden.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, De clou is dat de vrouw hem(haar man) heeft omgebracht en zo de weg heeft vrijgemaakt voor dit avontuur(?) Ik vind het ietwat slordig uitgevoerd, mogelijk (te)snel geschreven. Paar dingetjes
'Ze deed een stap naar voren.
- is niet fout, maar overbodig werkwoord. Ze stapte naar voren.
Het zou haar nauwelijks bedekken en zijn broek ging stakker zitten.
(strakker) Het slaat op haar ondergoed en de rest vd zin heeft betrekking op hem, dat zou ik niet in 1 zin doen.
Hij hoorde haar naderen en kijkt op.
- keek op
Dank voor je reactie janp! Scherp als altijd. De clou heb je goed begrepen maar uit de reacties begrijp ik dat het net iets te subtiel was. Ik heb daarom aan het eind de volgende zin toegevoegd: [... en pakte haar jurk van de grond. Er zat iets kleverigs op dat aan zijn vingers bleef plakken. Het zag ... ] Ik hoop dat dit net dat beetje is, wat nodig was om het verhaal makkelijk te vatten. De slordigheidjes heb ik aangepast, dank daarvoor! In mijn enthousiasme had ik idd net iets te snel geplaatst. Goed gezien!

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, Het is een kwestie van goed lezen. De vrouw heeft de bijl bij zich en die bijl is duidelijk gebruikt. Misschien gewoon het bloed benoemen ipv 'iets kleverigs' (het zal ook wel gestold zijn.) De lezer verwacht mogelijk dat ze de man die haar ophaalt iets wil aandoen - de dialoog in aanvang is wat kortaf van zijn kant. En dit kan op meerdere manieren worden uitgelegd: 'Je bent bij hem weg, dat is het enige dat telt. Verder is alles te koop.’

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, Het is een kwestie van goed lezen. De vrouw heeft de bijl bij zich en die bijl is duidelijk gebruikt. Misschien gewoon het bloed benoemen ipv 'iets kleverigs' (het zal ook wel gestold zijn.) De lezer verwacht mogelijk dat ze de man die haar ophaalt iets wil aandoen - de dialoog in aanvang is wat kortaf van zijn kant. En dit kan op meerdere manieren worden uitgelegd: 'Je bent bij hem weg, dat is het enige dat telt. Verder is alles te koop.’
Wederom dank voor de tips, janp. Bloed is benoemd. Ik begrijp dat dit punt niet helder genoeg kan zijn Dat de lezer verwacht dat ze de man met wie ze meeging mogelijk iets aandoet, vind ik niet erg. Integendeel, die suggestie wilde ik er ook in. Dus fijn dat die overkwam1

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marceline, ik moest mijn hersens enorm laten kraken aan het eind van je verhaal en begrijp het na het lezen van de uitleg. Verder een spannend Marceline-verhaal!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja gek genoeg maakt het gebruik van het woord bloed echt het verschil. Nu komt het binnen :thumbsup:
Dank dat je nog een keer kwam lezen, Nancy. Fijn dat het zo wel duidelijk is.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Marceline, ik moest mijn hersens enorm laten kraken aan het eind van je verhaal en begrijp het na het lezen van de uitleg. Verder een spannend Marceline-verhaal!
Dank voor je reactie Stella, ik hoop dat het kraken van je hersens een beetje plezierig was. ;)

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, Ik las je verhaal eerder en begreep niet waar de man die kleverige handen van kreeg. Nu heb je het duidelijker geschreven en kan ik het volgen. Ik vind het nu een mooi (nou ja ´mooi´ :confused: ;) ) verhaal met een einde dat ruimte overlaat voor mijn fantasie. Je zou de zin: Haar ogen gingen open, enz. kunnen veranderen in: Ze opende haar ogen en keek hem vragend aan. Je kunt overwegen een verhalenbundel te maken met korte verhalen die zich in hotels plaatsvinden.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik heel mooi vind Marceline, is dat je de opening naar jouw hand hebt gezet, zoals het hele verhaal. Dat vind ik knap. En ja, ik zie dit verhaal in de tegenwoordige tijd graag tegemoet. Extra spannend.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is zeker een onverwachte wending op het einde, maar wanneer men hem weet is hij bij een herlezing heel subtiel te zien. Vooral in de terughoudendheid van de vrouw, ze lijkt ergens mee te zitten. Welnu, dat blijkt bij het einde. Het is mooi geschreven, het loopt vloeiend en er is een bepaalde, angstige, mysterieuze sfeer die het verhaal omvat. Ook het erotische deel vind ik knap gedaan. Bij erotische teksten wordt het al snel cliché, maar dit stuk was allesbehalve cliché.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Marceline, Ik las je verhaal eerder en begreep niet waar de man die kleverige handen van kreeg. Nu heb je het duidelijker geschreven en kan ik het volgen. Ik vind het nu een mooi (nou ja ´mooi´ :confused: ;) ) verhaal met een einde dat ruimte overlaat voor mijn fantasie. Je zou de zin: Haar ogen gingen open, enz. kunnen veranderen in: Ze opende haar ogen en keek hem vragend aan. Je kunt overwegen een verhalenbundel te maken met korte verhalen die zich in hotels plaatsvinden.
Dankjewel, Willemina, dat je de moeite nam om terug te komen en nog een keer te lezen. Ik ben blij dat de verduidelijking helpt om het te beschrijven. Ik ben ook blij met je compliment. Een mooi voorstel voor die ene zin, ik bewaar hem voor de herschrijf in de tt. En wat een leuk idee: een verhalenbundel met korte verhalen die in hotels plaatsvinden. Ik bewaar het, en wie weet: ooit!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat ik heel mooi vind Marceline, is dat je de opening naar jouw hand hebt gezet, zoals het hele verhaal. Dat vind ik knap. En ja, ik zie dit verhaal in de tegenwoordige tijd graag tegemoet. Extra spannend.
dankjewel, Levina, ik ben erg blij met je compliment. ik vermoed dat je het verhaal in de tt zomaar een keer op een zondagmorgen aan kan treffen. ;)

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Het is zeker een onverwachte wending op het einde, maar wanneer men hem weet is hij bij een herlezing heel subtiel te zien. Vooral in de terughoudendheid van de vrouw, ze lijkt ergens mee te zitten. Welnu, dat blijkt bij het einde. Het is mooi geschreven, het loopt vloeiend en er is een bepaalde, angstige, mysterieuze sfeer die het verhaal omvat. Ook het erotische deel vind ik knap gedaan. Bij erotische teksten wordt het al snel cliché, maar dit stuk was allesbehalve cliché.
Dankjewel, schrijfcoach Mike! ik ben blij met al je positieve feedback!