Profile picture for user Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ton Badhemd 28 januari 2018 - 17:01

# 178 Alzheimer

Hij zocht haar nog wel, een korte tijd. Rouwt nu niet meer, is haar niet kwijt. Vervlogen is hun leven, hun huis en haard, Vergeten de kinderen die zij hem heeft gebaard En die hem bij toerbeurt komen bezoeken, Met wie hij door hun jeugd bladert in fotoboeken. Vandaag gaat hij op stap met haar, van kamer acht. Want zij hebben verkering, heeft hij zojuist bedacht. ‘Zij is de mooiste en het is mijn meisje, zij heet Marian.’ Iedereen ziet dat het niet waar is, maar niemand zegt er wat van.

Profile picture for user Mechtilde

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mechtilde 28 januari 2018 - 17:06
Mooi Ton, Als het niet zo lief en grappig zou eindigen zou het een erg triest gedicht zijn. Mocht je nog willen schaven, regel 5 en 6 voelen in dit geheel wat geforceerd. Makkelijk commentaar leveren natuurlijk, want ik heb niet zo snel een alternatief.

Profile picture for user Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ton Badhemd 28 januari 2018 - 19:40
Hoi Mechtilde, hartelijk dank voor je reactie. Dichten is niet helemaal mijn ding, maar ik begrijp wat je bedoelt; na enig peinzen en herkauwen heb ik ook nog geen alternatief voor R. 5 en R. 6. Ik berust er maar in, en daarna ... gewoon vergeten, denk ik dan maar.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Corine Binnekamp 28 januari 2018 - 20:49
Hoi Ton. Je verwoord een zwaar thema op een vriendelijke en bijna lieflijke manier. Ik ben het met Mechtilde eens dat regel 5 en 6 geforceerd overkomen. Mogelijk alternatief: Die hem bij toerbeurt komen bezoeken, en die hij alleen herkent op de plaatjes in de fotoboeken. Natuurlijk aan jou wat je ermee doet.

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Stella M. 28 januari 2018 - 23:50
Vandaag gaat hij op stap met haar, van kamer acht. Want zij hebben verkering, heeft hij zojuist bedacht. Heerlijk dit. Wat een lief gedicht.

Profile picture for user Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Willy Huisman 29 januari 2018 - 0:35
'Vervlogen is', dan ook 'Vergeten zijn', vind ik. Dag Ton, :) Nog een vraagje: de kinderen die hij niet meer herkent komen hem bij toerbeurt bezoeken, maar dan, hoe komt het dat zij dan samen door hun jeugd in fotoboeken blaad'ren? :confused: Misschien: 'Met wie hij bladert door hun jeugd in fotoboeken' ? Of bedoel je het anders .... Verder heb ik niks te 'zeuren' ;) want ik vind het een lief en leuk gedicht. :nod:

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Cora van B 29 januari 2018 - 8:43
Mooi Ton! Mijn duit in het zakje voor wat betreft regel 5 en 6: die haar bij toerbeurt bezoeken ze bladeren met haar door fotoboeken Korter is ritmisch beter denk ik. Zie maar, dichten is vaak zo zoeken op de vierkante millimeter naar wat precies goed voelt en klinkt :-)

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Nancy Bastiaans 29 januari 2018 - 10:35
Ach Ton wat word ik hier verdrietig van en wat vind dit mooi. Net als Stella vind ik de eerste twee zinnen van de tweede strofe helemaal geweldig. Vind het heel knap gedaan, top :thumbsup:

Geen afbeelding

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
anoniem108 29 januari 2018 - 16:32
Nou, Ton, dit noem ik pure liefde (hoop ik) een gedicht dat een ontroerend effect heeft op de lezer. Ik vat het zo op, dat hij zich in haar dementie heeft verplaatst, zich heeft aangepast en dat ze samen in het verleden (verder) leven als de jonge mensen van toen. (Of, -mogelijkheid 2 : dat ook hij dement is geworden en leeft in het verleden). Ik houd maar vast aan het feit, dat kamer 8 die van zijn demente vrouw is -en niet van een andere vrouw.... Kun je me volgen? Je gedicht is namelijk op verschillende manieren te interpreteren.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 29 januari 2018 - 20:34
Ton je geeft door dit gedicht aan dementie een vrolijke draai voor de dementerende. Van de omgeving vergt het veel. Zo wil ik wel dement worden, het maakt mij vrolijk. Regel 5 en 6 nog een optie: En die hem bij toerbeurt bezoeken, Samen blaad’ren door de jeugdfotoboeken. Succes.

Profile picture for user Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ton Badhemd 31 januari 2018 - 16:23
Hoi Corine, Stella, Willemina, Cora, Nancy, Edith en mw. Marie, Hartelijk dank voor jullie mooie reacties, en sorry dat ik er niet eerder aan toe kwam te reageren. Wat fijn dat jullie zo complimenteus zijn en ook meedenken! Dat doet mij erg goed! De worsteling met de regels 5 en 6 leeft bij meerdere collega-schrijvers, dus ik prijs mij gelukkig dat ik in goed gezelschap verkeer, op dit punt! :p Zoals ik het er eerst had staan, vond ik inderdaad wat gekunsteld, maar ik kwam er niet uit. Jullie suggesties overziend, voel ik mij het meeste thuis bij die van Willemina; volgens mij loopt het ook qua metrum lekkerder als ik regel 6 vervang door 'Met wie hij bladert door hun jeugd in fotoboeken.' Ik had hier als HP een oudere man voor ogen, van wie zijn vrouw is overleden, maar vanwege zijn dementie gaat hij daar niet onder gebukt, hij lijkt haar niet te missen en weet niet veel meer van zijn verleden (incl. kinderen; als die langskomen kijken ze samen naar vroeger, in fotoboeken). Ze woonden al in een verzorgingshuis, waar hij blijft wonen na haar dood en waar hij ook een 'nieuwe liefde' opdoet, de dame van kamer 8. Overigens, de variant dat hij na de dood van zijn vrouw in het verzorgingshuis belandt lijkt mij ook een mogelijkheid. Maar dat maakt voor dit gedicht niet uit.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Annette Rijsdam 31 januari 2018 - 20:35
Ik ben ook nog niet eerder aan reageren toegekomen, maar ik vond het een heel frivool gedicht met een zeer trieste lading. Mooi hoe je dat hebt weergegeven. Zalig zij de onwetende zeggen ze toch wel eens? Of happly I may remember and happly I may forget....