Hij praat, hij meent dat de mensen luisteren. Ze observeren. Borrelnootjes worden vermalen tussen zijn kiezen. Door zijn chaotische woorden vliegen stukjes ervan op het tapijt. Hij merkt het niet op, de gastvrouw ergert zich. Hij eist op, hij lacht uitbundig, drinkt en laat een boer. Hij kan de hele wereld aan. Iedereen ziet dat het niet waar is, maar niemand zegt er wat van.