je bent toch met mij #178

 24 januari 2018 - 14:50
Hij lag op het strand en keek naar haar Ze stond op een handdoek en trok haar kleren uit Haar huid glansde als bruin satijn Lang blond haar viel als een sluier, ze voelde zijn ogen in haar rug Ze draaide zich om en ving zijn blik op Ze lachte flirterig en trok haar beha bandje recht 'He,'zei het meisje naast hem.' Je bent toch met mij?' 'Natuurlijk, lieverd,'antwoordde hij, zonder haar aan te kijken. iedereen zegt dat het niet waar is, niemand zegt er iets van

Geen afbeelding
poëzie coach

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 januari 2018 - 19:50
Beste Wilfredbreda, Je bent op het strand gebleven, net als Ted van Lieshout, al is de situatie in jouw gedicht totaal anders. Je hebt de situatie duidelijk beschreven, het is herkenbaar. Mocht je nog willen schaven, de regel van Ted van Lieshout lijkt er een beetje bij te hangen, ik begrijp de overgang niet zo goed. Hoe zie jij dat? Wellicht kun je het wat verduidelijken? Schrijf ze, Greetje Kruidhof

25 januari 2018 - 22:20
Nou, dat noem ik ontrouw...Dat arme meisje, dat eigenlijk bij hem hoort...En dat loeder op het strand daagt hem alleen maar uit, omdat hij al iemand heeft. Komt maar al te vaak voor. Als het meisje sim is, draait ze de rollen om en kijkt ze naar andere jongens/mannen, dan weet hij hoe het voelt... meeslepend en inderdaad een geval van oogluikend toelaten, terwijl het eigenlijk niet moet.

Geen afbeelding
Darkvalley

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 januari 2018 - 0:00
Hai wilfredbreda, Ik snap de setting helemaal maar kan de verbinding niet vinden tussen de laatste zin en het stukje. Toen je schreef ze kleedde zich uit dacht ik aan een naakt strand. Het was wel een pakkend stukje omdat ik verbaast was dat ze haar bandje recht deed. ;)