#175 Vind jij mij mooi?

Toen ze haar hemd over haar hoofd uittrok kreeg ik een beweging te zien die ik eeuwig zou bewonderen. Een schilderij kan mooi zijn, een marmeren beeld kan net echt lijken, maar de bewegingen van een vrouw die zich uitkleedt zijn niet door kunstenaars te evenaren. En het mooiste kwam nog, want ze droeg een beha en die deed ze ook uit. Het eerste wat mij opviel was de veerkracht. Ze vielen als rijpe appelen uit een boom en net als appelen stuiterden ze voordat ze tot stilstand kwamen. Zo groot zijn ze nog niet. Eerst ging ik voorover zitten, zodat niemand ze zou zien, toen zei ma dat ik rechtop moest lopen en niet zo verlegen moest zijn. Ma zei: Ik wou dat ik nog zo’n figuurtje had, daar moet je trots op zijn. Maar jij bent een jongen en daarom wilde ik weten hoe jij ze vond. Ze strekte haar rug en trok haar schouders naar achteren, waardoor twee tepels naar voren priemden. Heb je ooit een meisje haar borsten gevoeld? Eh, nee. Van schrik moest ik slikken. Ik voelde me een onhandige aap die niet weet hoe hij een kokosnoot moet open krijgen. Voel maar, zei ze en greep resoluut mijn handen en legde die op haar borsten. Wat voel je? Zacht. Warm. Lekker. Au, niet knijpen! Je doet me pijn. Hevig geschrokken wendde ik mij af en wilde als een geslagen hond de kamer verlaten. Ze kwam echter naar mij toe. Kijk, zei ze, terwijl zij mijn hand pakte, zachtjes aaien. Ze was totaal ontdooid en wilde mij leren hoe van haar te genieten. En ik had zo lang moeten wachten dat ik mij een gretige leerling toonde. Ik wilde haar belonen voor wat zij mij gaf. Ik streelde haar borsten terwijl zij vol aandacht keek wat ik deed. Zij wilde weten wat een jongen prettig vindt aan een meisje en ik wilde juist dat ontdekken, want wat had ik anders moeten zeggen over ervaringen die ik nooit had opgedaan? Vind je mijn tepels mooi? Niet te klein? Ik slikte bij deze volgende stap en raakte er een aan met mijn wijsvinger. Grappig, zei ik met trillende hand. Veel kleiner dan die van ma. Haar eigen spanning ontladend lachte ze. Ja, die heeft ons de borst gegeven, dan worden ze zo groot. Net een spiegelei van chocola, lachte ik mee. Voel ze dan, moedigde ze mij weer aan. Ze was zo opgetogen over de aandacht die zij kreeg en het goede gevoel dat haar lichaam bij mij opwekte dat zij spontaan haar armen om mij heensloeg en mij op mijn mond kuste. Iets wat ze normaal nooit deed. We eindigden op haar bed, waar we naast elkaar lagen bij te komen van de opwinding. Mijn hand streelde zachtjes haar borsten en we spraken over de stomme jongens in haar klas en over wat de andere meiden zeiden over hun borsten. Wat een geluk dat wij op die dag en dat uur alleen thuis waren.